Hoe komt het toch dat we in de kerk zo vaak zeggen dat we zondaren blijven?
Is Jezus dan voor niets gestorven?
Stel,ik groei op in een disfuncitoneel gezin met een slechte vader.
Mijn buurman is zo begaan met mij,en doet er alles aan om mij daar weg te halen.
Hij adopteert me zelfs,en ik wordt opgenomen in zijn testament.
Alle schande van mijn vader wordt van me afgenomen,ik krijg zelfs de achternaam van mijn nieuwe vader.
Maar,wanneer ik me ergens voorstel,noem ik steevast mijn oude achternaam.
Dat is toch een enorme belediging voor de man die mij vrij gekocht heeft van die slechte vader?
Ik wil me graag voeden met de Waarheid,ik ben een kind van God.
En om deze stelling te toetsen aan het Woord:
Romeinen 8 zegt dat ik niet de Geest van slavernij ontvangen heb,die tot angst leidt,maar de Geest van aanneming tot kinderen,door Wie ik roep:Abba Vader!
Die Geest getuigt met mijn geest dat ik een kind van God ben!
Wanneer ik dat weet,ga ik ook in die autoriteit staan,en daardoor eer ik mijn Vader,en Zijn zoon,in Wie ik de gerechtigheid Gods ben.
2Kor.5:21
Hoenderhokje 