Zo juist was ik aan het appen met mijn vriendin,ze vertelde me dat ze aan het luisteren was naar Ruth Vazal psalm 131.
Het plaatste me in mijn gedachten meteen terug naar,ik denk,zo’n 25 jaar geleden.
Ik ging toen vaak naar vrouwen-conferenties van de EO
Man,wat was het gezellig,met een grote groep vrouwen naar Burgh Haamstede en later De Bron in Dalfsen.
Wat was het fijn om naar de bijbelstudies van Henk Binnendijk te luisteren!
En als muzikale omlijsting naar Frannie Vink en Frank van Essen.
Het was alsof ik in de hemel was,zo zuiver en mooi.
Zo puur!
Ik huilde tranen van verlangen en ontroering.
Hoe Frannie psalm 131 zong..
En hoe Frank haar begeleidde op zijn viool.
Die zin: ” als een gespeend kind bij zijn moeder,is mijn ziel in mij”
Wat een rust geeft dat…aan de borst van moeder te liggen en dat dan ook alles is wat je hoeft te doen.
Is het dat nou juist niet wat we zo missen?
Rust in je ziel?
Hoe breng ik dan mijn ziel tot rust?
Psalm 131 geeft het antwoord
Door mijn ziel tot rust te laten komen bij Hem,mijn Vader.
Hij geeft er zelfs een beeld bij:”als een gespeend kind aan de borst van zijn moeder”
Wat mooi hè.
Wat lief ook.
Dan hoef ik niets meer dan me alleen maar te koesteren in Zijn liefde.
Wat simpel eigenlijk.
Hoenderhokje 