Luister naar hém!

Wat een fijne dag heb ik beleeft op de berg Tabor.
Best vermoeiend natuurlijk,met een tas vol kampeerspullen een berg bewandelen.
Maar mijn tentje staat,en ik geniet van de rust.
Hopelijk ben ik hier verder alleen op mijn eigen ingenomen stukje grond van deze berg.
Het is al bijna donker.
Ik ga op mijn rug liggen,en tel de sterren.
Wat heeft God alles toch mooi gemaakt!
Ik herinner me het verhaal van Abram.
God zei tegen hem dat zijn familie net zo groot zou zijn als de sterren aan de hemel,niet te tellen dus.
En Abram had niet eens kinderen!
Daarna zei God dat Abram voortaan Abraham heette…hahaha,wanneer hij zich dus aan iemand voorstelde zei hij:”Ik ben de vader van heel veel kinderen”
Want dat betekent Abraham.

Ik denk dat ik in mijn tentje kruip.
Welterusten allemaal,ik ga slapen.

Wel verdorie,er zijn toch weer meer mensen gekomen.
Een groepje mannen blijkbaar,aan hun stemmen te horen.
Ik kijk door een kleine opening van de ritssluiting,en tel er 13.
De man voorop heeft,zover ik kan zien de leiding.
In het schijnsel van de maan zie ik dat hij een prachtige jas aan heeft.
(Zo eentje wil ik ook altijd al hebben…
Maar ja,ik mag niet begeren,sorry God…)

De man met de mooie jas zegt tegen de anderen dat hij met 3 van hun nog een stukje verder wil lopen.
Daarna vraagt hij ze of ze met hem willen waken.
Hij gaat een stukje verderop bidden.
Dat komt goed uit,dan kan ik tenminste gaan slapen.
Ik hoop dat ze me niet gezien hebben,zodat ik verder met rust gelaten word.
Net voordat ik me weer neerleg hoor ik het gesnurk van 3 mannen.
Ik erger me dood,want het houdt me uit de slaap.
Nou ja,ik besluit om dan maar stilletjes voor mijn tentje te gaan zitten.

Hè,plotseling is het niet meer nacht,in een oogwenk is het licht,zoals ik dat nog nooit heb mee gemaakt.
Oogverblindend licht schijnt op de drie mannen,of nee!
Het is de man van de prachtige jas…
Zijn hele gedaante is verandert!
Op de één of andere manier heeft hij macht en majesteit aangetrokken.
(Dat zal wel erg wazig klinken,maar ik weet niet hoe ik het anders zeggen moet)
Het is,alsof hij licht is!
Ja,hij is het licht waardoor het niet meer donker is!
Het is een licht wat verterend is,en toch ga ik niet dood…
Bijzonder mysterieus voor een polderaardappel als ik,ik weet het…

(Weet je wat,ik ga vragen of ik zijn andere jas mag hebben,nu hij deze licht-jas aan heeft.
Dan hoeft hij hem niet op Marktplaats te zetten,want hij gaat nu vast alleen nog zijn licht-jas dragen)

Maar dan zie ik dat Mozes en Elia bij hem zijn…
Dat is gek,ik wéét gewoon:dat zijn Mozes en Elia.
Hun jassen weerkaatsen het licht van de “licht-man”
Eén van de,inmiddels ook wakker geschrokken mannen zegt”laten we 3 tentjes neerzetten,één voor Jezus,één voor Mozes,en één voor Elia!

Net voordat ik wil roepen dat de “licht-man wel samen met mij in mijn tentje mag,is het weer donker.
Er klinkt een donderslag,en het lijkt net alsof daaruit een stem luid en duidelijk roept:”Dit is mijn geliefde zoon.Luister naar hém!”
Ik hoor een soort bevel lijkt het wel,en zie alleen nog de man van de jas.
Heel gewoon weer.
Een gewoon mens,net als jij en ik.
Dat zal dan wel de “geliefde zoon”zijn.

Ik kruip een beetje verbouwereerd in mijn tentje,overweldigt door alles wat ik net allemaal gezien en gehoord heb.
Maar misschien was het gewoon een droom.
Bergen roepen blijkbaar vreemde dingen op bij mensen.
Waarschijnlijk zijn het de berg-verhalen van bijzondere profeten uit de bijbel,die mijn fantasie wat op hol hebben gebracht…

Toch blijft me die stem vooral bij.
Dat was geen droom toch…?
“Luister naar hém.”