Verwend Vaderskindje

In de etalage van de speelgoedwinkel staat een poppenwieg met daarin de meest snoezige pop ooit door mijn begerige kinderoogjes gezien.
Die pop, die éne pop te bezitten.
Dat zachte poppenlijfje te mogen koesteren in mijn meisjes-moederhandjes, wat verlang ik daarnaar.
Elke dag sta ik hunkerend voor de etalage te dromen over díe pop.

Dan, op een gewone doordeweekse dag, ik ben niet eens jarig, het is niet eens Sinterklaas, kom ik thuis uit school.
Papa wacht me op met fonkelende ogen, en zegt me maar eens snel naar mijn slaapkamertje te gaan.
Nieuwsgierig ren ik de trap op en bij binnenkomen van mijn kamer staat mijn adem even stil…
Naast mijn bed staat de poppenwieg uit de etalage,met daarin Dé Pop!
Die ene pop.
De pop,waarvan ik s’nachts droomde daarmee moedertje te kunnen spelen, haar haren te kammen, mooie kleertjes aan te kunnen trekken, en mee te pronken bij mijn vriendinnetjes.
Het is niet alleen de pop,maar ook het poppen wiegje heeft Papa erbij gekocht.
Gillend van blijdschap roetsj ik de trap weer af, waar Papa me in zijn armen opvangt, en bedek ik hem met 10.000 natte kusjes.
Papa neemt me mee naar de tuin,waar de volgende verassing op me staat te wachten; een echte Silver Cross poppenwagen!
Ik kan mijn geluk niet op…ik popel om mijn schatten aan mijn vriendinnetjes te laten zien.
Allemaal van Papa gekregen.
Zijn lieve ogen tranen van liefde voor mij.
Hij is zielsgelukkig omdat hij míj gelukkig heeft gemaakt!
Hij gloeit van trots!

Zo dus!
Zo wil Vader voor mij zorgen,omdat Hij daar zelf ook gelukkig van wordt.
Omdat ik een Vaderskindje ben komt Hij met genade op genade.

Wanneer ik zorgen toelaat is het als een tuinslang die genade op mijn akkertje sproeit totdat ik de slang zelf dichtknijp.
Zorgen knijpen de genade stroom af.

In de rust met Hem,ín Hem te komen, is de beste houding
De rust waar Hebreeën over spreekt.
De rust, die God bereid had voor zijn volk toen het na de omzwervingen in de woestijn het beloofde land binnen mocht gaan.
Een land van melk en honing.
Huizen te bewonen die ze zelf niet gebouwd hadden,graan te oogsten wat ze zelf niet gezaaid hadden,wijn te drinken van druiven die ze zelf niet geplant hadden.
Doordat God zelf de grote verzoendag en het Jubeljaar instelde, was het zelfs een gebod: “rust”
O.a. de verzaking van het Jubeljaar bracht het volk uiteindelijk in ballingschap.

Waarom vindt Vader het zo belangrijk in rust te zijn?
Omdat Hij zo graag wil dat we afhankelijke Vaderskindjes zijn.
Volkomen in rust met Hem zijn,betekent volkomen overgave aan Hem.
In die overgave van ons,van mij,kan Hij mij zegenen met Zijn overvloed,want Hij vindt het fijn mij te verwennen.
Omdat Hij van me houdt!

Ik ga een eindje wandelen en aan al mijn vriendinnetjes mijn poppenwagen showen.
Ik ben een opschepper, want mijn Papa is de beste.