Stel dat Jezus een trein is, en alle gebeurtenissen in je leven een tussenstation.
Op het CS heb je een keus, instappen of op het station blijven hangen.
Er kunnen allerlei bezwaren in je hoofd zijn, Jezus met zijn offer…wat moet jij ermee.
Of,je zult wel niet goed genoeg zijn…
Of je doet een sprong in het diepe, baadt het niet, schaadt het niet…
Omdat Hij een gentleman is dwingt Hij niet,je moet niet,je mag.
Ingestapt kun je je druk maken of je het einddoel wel haalt
In het reisschema staan allerlei tussenstops vermeld, pauzes waarin passagiers in en uit kunnen stappen.
Op die tussenstations werken verschillende Conducteurs.
Ze hebben allemaal dezelfde achternaam: “Omstandigheden”.De Conducteur op de eerste tussenstop laat je twijfelen aan de geldigheid van je kaartje.
Stel dat…
Je vergeet haast het einddoel,en wilt het liefst uitstappen en je kaartje thuis controleren.
Gelukkig roept Jezus door de microfoon:”Goedemiddag, dames en heren , de kaartjes zijn in orde en Al-inclusieve.
Wanneer de catering langs komt mag je vrij zoet en hartig eten, wat je maar wilt.”
“Tja, wat zou nou waar zijn?”
Achterdochtig bestel je toch maar een Van Dobben kroket,zo’n lekkere dikke romige Rundvleesragout hap.
Als het niet klopt kun je altijd nog zelf betalen…
Maar gelukkig,Jezus heeft de waarheid gesproken…
Verdorie,spijt dat je niet ook een vruchtensallade en koffie besteld hebt.
Bij de volgende tussenstop verleidt Conducteur Omstandigheid je je om vanwege je ziekte uit te stappen, en zo het einddoel te missen.
De pijn in je benen is soms zo ondraaglijk dat je begint te twijfelen of het nog wel zin heeft, je tripje.
Maar door de microfoon klinkt het: “Goedemiddag dames en heren,omdat je ticket All-inclusive is hoeft niemand zich zorgen te maken over zijn gezondheid.
Mijn striemen hebben jou genezing gebracht, geloof je dat?
Dan mag je naar voren komen om de ziekenzalving te ontvangen.”
Tja…ziekte zal toch wel een doel hebben?
Iemand op een ander station heeft je verteld dat God je vast wat leren wil…
Omdat dat wel lekker voelt,een nederige houding in je ziekte aanvaarden, wordt je zelfvoldaanheid gestreeld.
Totdat de andere kreupelen en blinden in jou coupe, genezen van hun kwalen uitgelaten feest gaan vieren.
Wat stom van jezelf!
Daar zit je met je zere botten wat niet gehoeven had.
Snel neem je een Tramadol in,en smeekt of de pil je wat verlichting mag geven.
Om Jezus wil,natuurlijk…
Aangekomen op het volgende tussenstation roept Conducteur Omstandigheid om, dat de wisselkoers van je vakantiegeld verandert is.
Je geld is niets meer waard!
Wooouw…je geld, het meest tricky deel van je eigen verantwoordelijkheid.
Je kunt hier nog uitstappen natuurlijk, en dan maar genoegen nemen met een mindere kostbare vakantie te gaan vieren
Maar de microfoon van de trein roept “Goedemiddag dames en heren,in het gedeelte van de trein waar je in en uit kunt stappen staat een flappentapper, je bent daar vrij een bedrag te pinnen zo veel als je wilt.De code is 777”
Sjonge…
Je besluit toch maar niet al te begerig en hebberig over te komen
Huiverig pin je de code waarna er een minimaal bedrag uitrolt.
Verbouwereerd tel je je centen,waarbij je je af vraagt waarom al die anderen dikke buidels briefgeld in hun koffers stoppen.
Omdat het vreselijk oneerlijk is stap je geërgerd naar de machinist, de stem achter de microfoon.
Hier wil je toch wel even duidelijkheid over!
Zijn die anderen soms beter dan jij?
De machinest legt uit dat je gekregen hebt wat je verwachtte,en vraagt je vriendelijk wat daar oneerlijk aan is.
Waarop je bedremmeld afdruipt naar je hut, om deze zaken eens goed te overdenken.
Of zou het zo zijn dat je je brein uit moet schakelen en je hart moet laten spreken?
Met ogen van je hart moet kijken?
Met oren van je hart moet luisteren?
Het is in ieder geval de moeite van het proberen waard…
De eerste mogelijkheid is morgenochtend het ontbijt, je gaat het erop wagen!
Ik zelf zit ook in de trein en zie deze beknepenheid met een verdrietig hart aan.
Wat gun ik alle passagiers een overvloedige reis, All-inclusieve.
Het is nl. betaald, overbetaald zelfs.
Op ieder station stap ik uit,om anderen aan te moedigen ook in te stappen.
Omdat ik zelf zo’n lol heb!
Hoenderhokje 