Kouwe griezeltjes in de Python.

Omdat ik in het Noorden van het Heilige Land ben, heb ik het gebied van Gardara uitgezocht op zoek naar een leuke B&B.
Er heerst een vreemde sfeer in deze streek.
In de bergen rondom verbergt zich een verschrikkelijk enge man.
Naakt en gewond door zijn zelf-verminking is hij de schrik van de omgeving.
De mevrouw van het VVV zegt dat hij bezeten is, “bezeten” ik weet niet wat dat betekent.
Bovendien is de WiFi hier erg slecht, zodat ik ook niet even snel Mister Google kan raadplegen.

Ik begin te vermoeden dat het ook wel handig is, een dorpsgek.
In zekere zin is “de bezetene” een toeristische attractie geworden, en dat brengt geld in het laatje voor de plaatselijke horeca.
Wat ik triest vind is, dat de leiders van de kerk, de synagoge, de man vaak vast binden met een ijzeren ketting.
Dat zal dan wel met zo’n verdovingsspuitje gaan, zoals bij wilde dieren, want ze doen het in hun broek voor hem.
Eenmaal vastgeklonken gaat de omroeper rond, waarna een grote stoet mensen de man gaat beloeren.
Zoals een hoge sopraan het glas wijn in je hand, met het fluitje in haar keel laat barsten, zo breekt de ijzeren ketting wanneer de man springend van woede zijn ijselijk gegil laat horen.
De bange mensen rennen daarna in blinde paniek terug naar hun veilige huizen en doen de deuren op slot.
( De winkel in anti-inbraak spullen doet het vast ook erg goed hier )

Maar de leiders van de synagoge zouden toch beter moeten weten?
Ik vind het erg zielig, en vraag me af welke schreeuwer er nou gekker is, het natuurtalent in de bergen, of die kerkelijke omroeper? Maar ja, er wat van zeggen durf ik niet zo, want wie weet wat ze dan met mij gaan doen…

Terwijl ze de man dus een gekke idioot vinden, is het voor de bevolking hier ook best wel spannend.
“Zo’n vreselijk eng, maar toch leuk” belevenis.
Als dat je in de Efteling bent, waar alleen al de gedachte aan de Python je kramp in je buik bezorgt, maar toch stap je in de bek van dit monster om gillend van angstpret van de ene naar de andere looping een dollemansrit te beleven.

In feite zijn de mensen gewoon bang voor de arme man, omdat ze niet weten hoe ze met hem om moeten gaan.
Dan is het makkelijker om te gaan spotten en oordelen, zo werkt dat nu eenmaal bij mensen.
Dan hoef je niet na te denken over je eigen pijn…
( hmm, wat een psychologen wijsheid zo ineens…)

Maar gisteravond…sjonge sjonge, ik beleef zoveel bijzondere dingen hier in dit mysterieuze land!
Nadat ik me had geïnstalleerd in de kleine, maar zeer comfortabele kamer van het B&B ging ik op pad om een avondwandeling bij het meer van Galilea te maken.
De B&B eigenaar waarschuwde me ernstig voor de gekke naakte man, maar ik ben echt niet zo bang uitgevallen hoor.
Er zal ook wel wat overdrijving bij zitten.

Ik was nog maar net op pad toen er op het meer, zeer plotseling een verschrikkelijke storm opstak, die tevens net zo abrupt weer
stopte.
Het was alsof een duistere macht met een enorme garde in het water van het meer roerde, zoals je roert in een pan hete tomatensoep.
Doordat je veel te wild bent met de garde is je keukentje al gauw één grote rode tomaten puree spetter bedoening.
Verdorie, had je juist vorige week de muren wit gestuct, nu lijkt het wel alsof je verzwolgen wordt door een rood met witte stippen paddenstoel.
( ja,niet echt natuurlijk, maar omdat ik een rijke fantasie heb probeer ik op deze manier je duidelijk te maken hoe vreemd het was met die storm…sorry hoor, maar ik denk nu eenmaal in plaatjes!)

Nou goed,zo snel als het kwam, zo snel was het ook weer voorbij met die wit met rode stippen, uhh, rood met witte stippen paddenstoelen soep.
En dat was ook weer zo vreemd en onwerkelijk maar toch de werkelijkheid.
Luister, ik bedenk weer een plaatje…
De storm ging liggen alsof er een andere hand was, die de hand met de garde, je weet wel, die in de tomatensoep roerde waardoor…enfin, ik hoef het niet te herhalen toch?
Die onzichtbare hand strekte zich uit alsof het de hand van Mozes was.
Kun je je dat verhaal nog herinneren van zondagsschool over Mozes die met zijn staf op de Rode Zee sloeg,waarna er een pad door de zee kwam?
Alsof hij ook een enorm grote verdovingsprik had en de ballon van ver overschatte macht van Farao lek prikte, wat overbleef was een slap lapje rubber.
“Is hem dat nou?” zeg je dan verbaasd.
Ik zal hier niet te veel over uitweiden, want als het te lang wordt heb je straks geen zin meer het verhaal uit te lezen.

De storm ging dus meteen liggen, zodat mijn wandeling niet in de soep viel.
Door de onmiddellijke stilte na de storm raakte de atmosfeer bezwangert van een zoete aangename geur vol verwachting en uitzien naar iets groters.
Dat zal vast wel zweverig klinken uit de mond van een nuchtere Hollander zeker?
Ik roep nl. overal rond dat ik alleen geloof wat ik zie…

Waar ik wel van schrok is het ijselijke gegil dat vanuit de rotsen weerkaatste op het meer.
( hou je bek toch dicht man, oh sorry, maar ik genoot zo van de stilte )
Omdat het meer in een kom ligt, echode het gekrijs uren door voor mijn gevoel.
Ik ben bang dat ik dat van die dorpsgek, toch wat onderschat heb, laat ik dat maar eerlijk toegeven.

Vanmorgen op het nieuws hoorde ik trouwens dat er in die korte hevige storm een groepje mannen vermist wordt.
Dat is natuurlijk erg dramatisch.
Ze voeren met een viskottertje net onder de radar van de NASA satelliet,die op zoek is naar vissers die hun quota overschrijden.
Zo zie je maar weer, boontje komt om zijn loontje!

(Gelukkig weten ze hier niet zo veel van mijn privé omstandigheden af, ik ben ook zo’n lieverdje niet hoor…
En trouwens, ik lust best zo’n illegaal visje)

Na het heerlijke Joodse ontbijt, volgens de regels van de Thora bereidt, ga ik me snel omkleden, om bij dag een mooie bergwandeling te maken.
Misschien kom ik die gek ook nog te zien.
Maar ach, hij zal ook wel bek-af te zijn na dat gegil en gekrijs vannacht.

Al wandelend ben hem nu nog niet tegengekomen in ieder geval.
Wat ik wel tegemoet loop, is een kudde zwijnen…bah, ik hou niet van zwijnen.
Het woord alleen al; “zwijnen”
Brrr, ik krijg een onaangename griezel over mijn rug…zwijnen.
Dat doet me denken aan beesten uit een horrorfilm…

Wacht, beneden me zie ik in het haventje van het meer een viskottertje aankomen.
Verduld…dat is vast het vermeend vermiste scheepje!
Aangemeerd stapt de bemanning op de kade, zo’n 10 mannen, als ik het tenminste goed zie.
Ik pak mijn kleine zak verrekijker en tel 13 personen.

Mijn hemel, ik val haast in een rotskloof van pure opwinding…die man is er ook bij.
Die man met zijn prachtige mantel!
Opeens wordt het me een beetje duidelijk.
Dat van die pan tomatensoep en een wit met rode stippen paddestoel, en Mozes met zijn injectiestaf, dat heeft waarschijnlijk alles te maken met deze mysterieuze man in zijn mooie mantel!

Waar hij verschijnt begint het spektakel!
Val ik toch maar weer mooi met mijn neus in de boter.
Dit gaat leuk worden…

Het lijkt wel alsof hij mij volgt, vind je ook niet?

( Wordt vervolgt )