De verhaaltjes die ik hier deel zijn grotendeels in “ik” vorm geschreven.
Dat wil niet zeggen dat het altijd over mezelf gaat.
De bijbelse verhalen schrijven komt voort uit het zien van de film ” Mary Magdalene”
Ik kan wel stellen dat deze film een verlangen in mij aanboorde:”Was ik daar maar bij geweest”
Vanuit dat verlangen, ben ik de bijbelse verhalen gaan schrijven, alsóf ik erbij was.
Iemand waarvan in principe weinig bekend is, in een punt van het verhaal zetten, en daarna Jezus in het midden.
Want deze Jezus is het centrum van mijn eigen verhaal, die in Zijn liefde mij in het centrum van Zíjn verhaal geplaatst heeft.
Ik hoop jou in het lezen ook te raken met deze onvoorwaardelijke liefde.
Tijdens het schrijven biggelen de tranen vaak over mijn wangen, tranen van ontzag, tranen van verdriet over de pijn van b.v. de overspelige vrouw, tranen van vreugde en blijdschap, tranen van ontroering bij het bedenken van een zó grote liefde.
Omdat ik een beelddenker ben, en net als ieder ander door het leven gebutst, zie ik het verhaal als in het theater voor me, en is het niet moeilijk me in te leven in de emoties van mijn hoofdpersoon.
Ik zie ze voor me en breng ze naar Jezus.
Zo breng ik tevens mezelf daar, waar Leven is.
Op die manier word ik toch weer één met de persoon waar ik over vertel.
Verhalen zoals b.v. over het schoolreisje, zijn zeker biografisch.
Het is grappig om op deze manier mijzelf weer als klein meisje te bezien.
Ik hoop tevens nog steeds een klein meisje te zijn nu ik ” groot ” ben
Veel lees plezier!
Tiny
Hoenderhokje 