(vervolg van ” angst voor de bel”
Terwijl ik me op de koude stenen van de hal gezeten verwonder over de gebeurtenissen van zonet, en op me in laat werken dat deze uitnodiging echt voor mij is, gaat alweer de bel.
De Big Ben gong galmt zijn weg door de ruimte en maakt een nieuwe verwachting in mij wakker.
Nieuwe hoop op…ja op wat?
Verder denken durf ik niet en daar is nu ook geen tijd voor.
Er is aangebeld, ik moet de deur open doen.In verbazing zak ik meteen weer neer op mijn stoepje voor de deur, Randy…!
Randy van “Say yess to the Dress” steekt me lachend de hand toe.
Genietend van mijn verbijstering gaat hij naast me zitten, als blijkt dat mijn benen dienst weigeren.
” Ik kom je ophalen in de Limousine schat”
Wie had gedacht dat mijn favoriete presentor uit Say yess to the Dress deze magische woorden tegen mij zou zeggen.
” Maar,” stamel ik verlegen, ” ik ga niet eens trouwen”
“Vandaag is jou dag schat, ga je mee naar Kleinfield Bridal ?”Even later zoef ik over de weg in de Limousine van het rescue team van Randy Fenoli.
Gezellig babbelend alsof we elkaar al jaren kennen kennen ( nou ja, ik ken hem al jaren) komen we aan bij Kleinfield Bridal, waar een welkomstteam klaar staat om me in de watten te leggen.
Het is zo onwerkelijk dat ik live in een scene ben waar ik alleen maar van dromen kan, nee ” van kón dromen” want ik ben er nu.
Ik word meegenomen naar de afdeling ballroom dancing alwaar ik me midden in de regenboog waan.
De schitterende jurken juichen me in prachtig zuivere aria’s tegemoet, terwijl de meest fantastische tinten en onvoorstelbaar mooie kleuren me fluisterend verleiden tot passen.Ik moet denken aan de schilder Ton Schulten en stel me voor dat hij droomt over dit pallet, waarvan hij zegt die tijdens een coma in de hemel gezien te hebben.
Het lukt hem niet, ondanks zijn prachtige kleurrijke schilderijen van het Twents landschap, de intensiteit van die kleuren op het doek te krijgen.
Hier zie ik de prachtige kleuren die ik zelf waarnam toen ik als kind bijna verdronk en teleurgesteld was daar niet te mogen blijven.Ja ik bevind me in de hemel, daar waar de regenboog rondom de troon van het Lam staat.
Het teken van Gods trouw aan mensen, wordt hier voor mijn ogen zichtbaar in de kleuren van de kostbare en delicate stoffen en borduursels.In mijn lijf begint iets te kloppen waarvan ik dacht dat het dood was,
eerst voorzichtig en teer, om me niet te overweldigen met wat er met me gebeurt.
En vooral wat er ín me gebeurt.
Is het dan toch waar dat God goed is?
Als het voorzichtig beginnend kloppend hartje van een baby in de moederschoot, zo begint mijn doodgewaand hart trillend van nieuw leven zijn opwachting in mij te maken.
Zou een moeder dezelfde sensatie voelen wanneer zij de eerste keer het bewegen van haar ongeboren kindje waarneemt?
Het mysterie van 2 kloppende harten in je eigen lichaam?
Niet zien maar weten van het nieuwe leven dat in je groeit?Was Hij er altijd bij?
Hij ís hier nú, dat ervaar ik duidelijk, ik kan er niet omheen.
Ik bedenk me dat ik geen andere optie heb dan te geloven dat Hij er daarom de afgelopen jaren altijd ook moet zijn geweest, dat kan niet anders.
De tekst uit Mattheus komt in mijn gedachten;‘Worden niet twee musjes voor een penninkje verkocht? En niet een van die zal op de aarde vallen buiten uw Vader om.’
Mattheüs 10:29 HSV
http://bible.com/1990/mat.10.29.hsv“Buiten Uw Vader om”
In werkelijkheid staat er dat Vader er in is, hij is in het vallen.
Is Hij dan altijd in mijn situatie geweest?Ik besluit te geloven dat dat zo is, omdat Hij het zegt.
Het is een mysterie, ik kan er niet bij, en toch daalt er nu zo’n rust in mij nu ik besluit de waarom vragen niet meer te stellen, en in plaats daarvan te geloven dat Hij goed is.
Opeens weet ik het zeker, God heeft een doel met mijn leven dat veel hoger is dan waar ik zelf om vroeg.
Waar ik zelfs om smeekte, en boos werd dat ik het niet voor elkaar kreeg.
Teleurgesteld om mijn falen verteerde deze boosheid me en maakte me een vreemde voor mezelf, en deed me omkomen in schuld en zelfveroordeling.Nu, hier, temidden van deze ballroom regenboog, daar is Vader,
en Hij was gisteren dezelfde!Randy ziet me mijmeren en vraagt belangstellend wat er met me gebeurt.
” Oh Randy, ik wil dansen, ik wil zingen, omdat ik leef!
Ik leef!”
Hij pakt me vast en dansend gaan we langs de rekken van de regenboog.
” De Koning zegt dat je mag kiezen wat je maar wilt” zegt hij, welke wil je het eerste passen?”In de middag stap ik voldaan weer in de Limousine op weg naar huis.
Mijn jurk van paars zijde in eindeloos geduld gesponnen door de moerbei rups, wordt straks thuis bezorgd, tegelijkertijd met de schitterende gouden muiltjes.Een team van kapper en visagie is meegekomen om mij op en top te kappen en op te maken.
Ik geniet zo van de deskundige handen in de ontspannen hoofdmassage.
De aanraking van een ander mens doet me goed.
Mijn haren hangen in kunstig gedraaide pijpenkrullen rond mijn gezicht, een gezicht in de spiegel tegenover me.
Vanaf die spiegel zie ik ogen naar me kijken, die me vreemd bekend voor komen.
Stralende ogen vol glinsterende sterretjes, ondeugend soms in een naïeve flirt met de omgeving.
Alsof er een sirene afgaat, vuurwerk wordt afgestoken, een vulkaan tot uitbarsting komt, een waterval met donderend geraas op me valt…het zijn mijn eigen blauwgroene ogen!Ik wil me zelf aanraken, omhelzen, koesteren, kussen, lief hebben…
Als vanzelf slaan mijn armen zich om mij heen, teder maar beslist, om mezelf nooit meer los te laten.
De glinsterende sterretjes flirten met me en ik beantwoord mezelf met een liefdevolle glimlach.
Ik hou van me!
Ik heb me lief!Om de belofte van de regenboog.
De God van die regenboog sloot toen al een verbond met mij.
Tóen al!
Hij was en is,
En Hij komt!
( wordt vervolgd)
Hoenderhokje 