Thamar bouwt een tabernakel voor Juda, de uitgekozen zoon.

Omdat ik, Thamar , sinds de dood van mijn 2 echtgenoten, Er en Onan, de zonen van Juda, één van de 12 zonen van Jacob, de zoon van Isaac, de zoon van aartsvader Abraham, bij mijn vader woon heb ik nog weinig contact met mijn schoonvader.
Hij heeft me destijds zijn jongste zoon als man beloofd, maar me bedrogen.

Kun je je voorstellen hoe zeer het doet dat ik aan het lijntje ben gehouden, terwijl Juda daarmee zichzelf ook uitschakeld heeft ?
Ik heb je verteld van het verhaal in de sterren, en het verbond met bet-overgrootvader Abraham, en begrijp niet dat mijn schoonvader gewoon lak heeft aan deze beloften over een verlosser, evenmin aan het doorgeven van zijn familienaam in de geschiedenis van de 12 stammen van Jacob.
Juist daarom is het een schande voor mij dat ik geen zoon heb.
Iedere vrouw in deze familie van Israel hoopt dat zij de moeder van de beloofde verlosser zal zijn.
Waarom ontneemt Juda mij de hoop en verwachting dat ík die moeder mag zijn?

Vele nachten heb ik nu doorgebracht onder de sterrenhemel, en stel me de bet-overgrootvader Abraham voor ogen.
Wat zal het mooi geweest zijn hoe hij persoonlijk sprak met zijn God.
In de nacht dat God hem de onmogelijke opdracht gaf de sterren te tellen en hem in de sterrenbeelden het verhaal van de maagd met haar zoon liet zien, oh, ik wilde dat ik erbij was geweest.
Dezelfde God liet Abraham offerdieren doormidden delen waarna Hij Zelf tussen de helften van de offerdieren door liep om ze te verteren als in een rokende oven.
Daarmee sloot God een eenzijdig verbond, waarmee Hij Abraham beloofde dat alleen Hij, Heer van hemel en aarde verantwoordelijk was voor de vervulling van de belofte.
Wat een ontzagwekkende God!
Ik krijg steeds meer ontzag voor deze Schepper van mij!

Sinds kort heb ik vernomen dat mijn schoonmoeder overleden is, Juda is nu zelf weduwnaar.
Ik heb zo hier en daar geïnformeerd naar zijn gangen, en heb een plan!
Morgen vertrekt Juda met zijn vriend Chira naar de herders in Timna om daar het schaapscheerders feest mee te maken.
Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid, wanneer Juda denkt me het moederschap te ontnemen zal ik zelf in actie moeten komen.
Er is een te grote verbondenheid met het verhaal in de sterren en het verlangen daar deel van uit te maken.
Ik grijp mijn eenmalige kans, koste wat kost.
Éen optie heb ik, die ga ik benutten ook!

Morgen zal ik mijn rouwkleding afleggen en me als een prostituee versieren om aan de weg te gaan zitten, daar waar ik weet dat mijn schoonvader passeert.
Het vergt enorm veel moed om dit te doen, maar ik ga!
Het is alsof de adem van mijn schepper mezelf voortdrijft in deze hoop en dit verlangen.
De beloofde verlosser is me te dierbaar om door Juda uitgerangeerd aan de zijlijn te zijn gezet, werkeloos toe te kijken hoe het heil me voorbij gaat.
De hoop op dat heil, doet me vastberaden dingen doen die mezelf ook verbazen, maar er is nu geen tijd te verliezen aan angst en schuldgevoelens.

Vóór mijn prachtige tent zit ik nu welgevallig onder het purperrode baldakijn.
De randen worden versierd met kostbare goudkleurige franjes, afgewisseld met zilveren klokjes, die door het warme zachte briesje met heldere tonen een lokroep klingelen.
Vanmorgen heb ik me gebaad in ezelinnenmelk, waardoor mijn huid zacht als een babyhuisje aan voelt.
Het kostbare parfum van Amber en Vanille betoverd me haast zelf.
Sowieso ben ik in een soort trance van vrees, verwachting en hoop.
Steeds meer leeft er een gevoel in mij dat ik deel heb aan iets groters en mooiers dan dat ik zelf bedenken kan.
Juda heeft, zonder het zich bewust te zijn dit plan willen doorkruisen, maar wordt tevens zonder het zich bewust te zijn ingeschakeld het plan van God door te laten gaan.

Vraag me niet hoe, maar de God die via de handen van zijn vader Jacob Juda zal zegenen met de woorden:” Juda, gij zijt het…” zal zelf ook zorgen voor de uitvoering van Zijn plan.
Precies zoals Hij Abraham beloofde.

Wacht, ik zie mijn schoonvader aan komen.
Een mooie zijden sluier bedekt mijn gezicht in het spel der verleiding.
Hoe doet een hoer dit?
Terwijl ik me dit nog afvraag en eer ik zelf in actie kom, snelt mijn schoonvader me tegemoet, ik hoef niets te doen!
Oh, hij moest eens weten!
Achter mijn sluier glimlach ik van plezier omdat mijn plan lijkt te slagen.
Hij wil me maar al te graag!

Wat maakt het me uit dat hij niet gebaad heeft en stinkt naar zweet en schapen.
Kom in mijn tent Juda, kom tabernakelen in het verhaal aan de heldere sterrenhemel van de nacht.
Maak plezier met mij, ga tot me in, en doe wat je zonen weigerden, waardoor ze afdaalden in het graf.
Speel het spel tussen man en hoer, zonder te weten dat de God van Abraham de auteur en regisseur is, en jou uitgekozen heeft in het verbond je plek in te nemen.

Mijn hart loopt over van blijde verwachting en hoop op een zoon.
Een zoon tegen wil en dank.
Ik weet het zeker, ik ga ontvangen.
Het zaad zal niet verspild worden maar ontspruiten en nieuw leven uit wat dood leek geboren laten worden.
Mijn schoot zal vrucht dragen omdat De God van het verbond niet anders kan dan vrucht op vrucht geven.

Het mysterie aan de sterrenhemel zal uiteindelijk voor iedereen duidelijk zijn.
Nu mijmer ik nog over die maagd, die ook een zoon zal baren.
Het is alsof ik haar ken, als is ze een zuster uit een verre toekomst die mijn hand vast houdt tijdens het spel met mijn schoonvader Juda.

Samen met deze maagd voel ik me meer vrouw dan ooit, zelfs nu in mijn vermomming als hoer.
Alsof het gordijn van de rouw waarachter Juda me wilde verbergen, door haar meisjes hand wordt opengerukt en ik samen met haar in het volle licht wordt gezet.

De belletjes aan het baldakijn van mijn tabernakel klingelen een lied over een koning die slaaf werd.
Een zoon, de beloofde zoon.
De zoon waarover de Vader juichend uitroept;” Jij bent het! Jou heb ik uitgekozen!”

Hoor…ik hoor een ander lied zingen!
” Thamar, Ik heb je gezien!
Ik geef je sieraad voor as, vreugdeolie voor treurigheid, het gewaad des lofs voor kleding van rouw.”

Aan de hemel verschijnt een blinkende ster, als een wegwijzer naar een voederbak voor een niet te tellen kudde hongerige lammetjes.
Ook ik val op mijn knieën neer, ik kan niet meer anders, en eet en drink…

( Wordt vervolgd )