Thamar ontvangt dubbele vergoeding.( Want zo is de Heer )

Jippieajee, ik ben zwanger!
Onmiddellijk wist ik het, nog eer mijn schoonvader Juda mijn bed verliet, het was raak…
De Heer van hemel en aarde heeft aan mij gedacht, precies zoals Hij beloofd heeft aan aartsvader Abraham.

Omdat Juda me voor een hoer hield wilde hij mij betalen voor het pleziertje in de speciaal voor dit doel opgerichte tent waar hij maar wat graag tabernakelde…
Voor mij was het bittere noodzaak, maar ik kon mezelf op dat moment nog niet bekend maken.
Daarom vroeg ik hem een geitenbokje als hoerenloon, waarop hij me beloofde het door een dienaar af te leveren.
Wijzer geworden door de streken die hij me al geleverd heeft, eistte ik een onderpand dat hij gewillig afgaf.

Daarna heb ik de tent snel afgebroken en ben naar het huis van mijn vader terug gekeerd.
In mijn kluisje bewaar ik de staf, de zegelring en het snoer van Juda.

Grinnikend heb ik aangehoord hoe Juda een knecht stuurde met een geitenbokje, maar de hoer zat allang weer omgekleed in haar rouwgewaad bij haar vader.
Notabene, weet je wat hij zei toen ik niet te vinden was?
” Laat haar dan die spullen maar houden anders hebben de mensen nog de spot met mij” Arrogantie ten top toch?

Mijn buik groeit snel, ik ben zó trots!Ik draag vrucht, dat was het doel,
ik ga een zoon baren!
Niet als maagd zoals de moeder in het verhaal aan het uitspansel, maar als de zuster van deze moeder.
Gedragen in het verhaal en uitziend naar de Messias, draag ik ontspruitend zaad en is mijn eer gered.
Het kind in mijn schoot is óók een kind van de belofte waarmee het voortbestaan van de naam Juda is verzekerd.

In opdracht van Juda is vandaag een bode gekomen om mij mee te nemen naar de tenten van mijn schoonvader.
Juda is woedend want ik heb de familie te schande gemaakt en hij wil me stenigen.
Dit was het moment dat ik kon vertellen wie de vader van mijn ongeboren kind is, “u zelf Juda!”
Ik heb de bode de in onderpand gegeven eigendommen van mijn schoonvader laten zien.

De God van mijn familie, mijn God, is voor me opgekomen zodat Juda ingezien heeft dat niet ik, maar hijzelf de familie te schande heeft gemaakt.

In rust kan ik nu naar de bevalling uitzien.
Ik ben zó gelukkig!
Mijn lijf is een tabernakel in het plan van de God die een verhaal schreef aan de hemel.
In mij groeit een belofte van voortgang van dat verbonds verhaal.
In mijn heilige der heiligen bevindt zich een geheim, dat als een duifje dat zijn vleugeltjes uit slaat in mijn binnenste, fladdert van levenslust, en iedere keer weer laat weten dat ik leef om leven voort te brengen.
Het klopt tegen mijn baarmoeder wand en houdt me vaak uit de slaap.

Ook nu, deze nacht heeft de klop van leven in mijn binnenste me naar buiten gedreven.
De klop van mijn eigen hart vermengt zich met de klop van het hartje in mijn baarmoeder en pompt levenbrengende het bloed door onze aderen.
2 harten in mijn lijf, wat een mysterie.

Op mijn rug liggend staar ik naar de hemel en volg de tekenenen aan het firmament.
Mijn blik blijft hangen bij het sterrenbeeld Stier, waarna een groot zwart gat, eer Kreeft zich aan dient.
Wonderlijk dat me dat nog niet eerder is opgevallen.

Mijn hand voelt de handdruk van de maagd, mijn zuster die een Zoon gaat baren, de Verlosser.
Wat ervaar ik een verbondenheid met deze zwangere maagd.
Ik vraag me niet af hoe het mogelijk is onbevlekt een kind te dragen, ik geloof het gewoon!
Mijn eigen geschiedenis heeft genoeg bewezen dat de God die tussen het offervlees doorging om zelf te verteren, ook mijn God is!

Terwijl mijn en haar handen de ronding van mijn gezegend lijf volgen is het alsof ik door Vaderhanden wordt opgetild naar het firmament.
In duizelingwekkende vaart kom ik aan bij het eerder waargenomen zwarte gat en zie dan dat het een venster is!
De gordijnen worden open geschoven door handen waarin ik een litteken van lijden zie.
Alsof de zon opgaat na een donkere slapeloze nacht, zo sta ik middenin een licht dat schijnt in de duisternis en mijn volk zal verlichten tot heil en redding van velen.
Het licht rekt de grenzen van het zwarte gat steeds verder op, totdat op de hele aarde de duisternis overwonnen is.
Alsof mijn eigen geschiedenis een puzzelstuk is dat nog ontbreekt tussen de sterren Stier en Kreeft,word ik temidden daarvan neergelegd.
Een Vader stem zegt me mijn ogen dicht te doen en na 10 tellen weer te openen.
Ongeduldig als een klein meisje raffel ik snel het rijtje af en kijk nieuwsgierig naar het ontbrekende puzzelstuk.
” Wat zie je Thamar?” vraagt mijn Schepper.
Ik houd mijn adem in, het duizelt me van verbijstering en verwondering.
In diep ontzag kniel ik neer en fluister :” Tweeling, ik zie het sterrenbeeld Tweeling”
” Dat heb je goed gezien Thamar.
Je zult 2 zonen baren,Peres en Zerach.
Het zal lijken of Zerach de eerst geborene is, maar hij zal plaats maken voor zijn broer Peres.
Deze zoon zal voor een doorbraak zorgen in de geschiedenis van mijn verbond.
Jij, Thamar, de verworpen ” zwarte weduwe” zult de eerste vrouw zijn wiens naam genoemd wordt in het geslachtsregister van de beloofde Messias.”

Terug in het natte bedauwde gras huil ik tranen van diep geluk.
Ik ervaar volkomen vreugde omdat ik voor eeuwig een plaats aan de zijde van de God van het Verbond heb gekregen.

In mijn lichaam voltrekt zich het wonder van 2 nieuwe kloppende harten.
Tesamen met mijn eigen hart vormt zich een drie-eenheid waaruit nieuwe levensbrengende vreugde baan breekt totdat de maagd haar Zoon baren zal.

Ik kijk naar haar sterrenbeeld, schitterend staat ze op haar plek aan het firmament.

De maagd is tevens een meisje dat verlegen met haar ene hand frunnikt aan de zoom van haar rokje, en met de andere haar glimlachende mond bedekt.
Ze knipoogt naar me…