Ruth draagt vrucht.

Ruth 5

Ja, je ziet het goed,
Ik ben kraamvrouw!
Het kind dat gulzig en kirrend uit mijn borst drinkt is onze pasgeboren zoon, Obed!
Een jaar gelden kwam ik aan in het land van melk en honing.
Samen met mijn schoonmoeder Naomi keerde ik met haar terug naar haar volk omdat ik de God van dat volk zo lief had gekregen.
Precies dezelfde tijd als toen, het begin van de lente.
Net nadat Pesach was gevierd, het feest waarbij mij volk de bevrijding uit Egypte viert, kwam ik ook bevrijd uit een heidens land in het land van melk en honing.
De dag na Pesach, waarbij in de tabernakel de eerste gerst als beweegoffer de Heer werd geofferd was voor mij symbolisch.

Wat voelde ik mij één met die schoof!
Eersteling uit het land van Moab, het land van aartsvader Lot, bewoog ik mij naar het land van aartsvader Abraham.
De rechtvaardige werd hij door God genoemd, vandaar dat ik tot zijn familie wilde behoren.

Oh, wat een prachtig jaar is het geworden.
Berooid ging ik naar een dorsvloer om het gerst te rapen dat de maaiers lieten liggen.
Het land van Boaz, de man die mij huwde tijdens het Wekenfeest, het feest 49 dagen na het offeren van de eerste gerst.
Hét Oogstfeest…

Weer zie ik het voor me; mijn schoof beweegt zich voor de Heer, als gezaaid in de grond van het heilige land.
In de 7 weken daarna komt het op, fier en zwaar zingen de aren een lied voor hun God die leven geeft in de graankorrels, dat als trommels en tamboureinen de lof in mijn hart begeleiden.
Dan komt de landman, om de oogst in zijn schuren te verzamelen.
Mijn aar bleef schijnbaar waardeloos liggen, achtergelaten op de dorsvloer.
Totdat hij kwam, Boaz, de man die zich bukte en mijn aar opraapte om als de meest kostbare schat op de beste plek, zijn huis te brengen.

Ik ben niet meer arm en dakloos, maar de vrouw van Boaz.
Ik weet me zo veilig en geborgen bij hem!
Ik heb hem lief met een eeuwige liefde zoals hij mij ook liefheeft.
In onze ringen staat het: “ mijn liefste is van mij, en ik ben van hem”
Van niemand anders wil ik zijn dan van mijn Boaz!

Ik weet me zo bemind.
Als ben ik zelf ook in een baarmoeder opgenomen…
Een moederschoot waar ik vele echo’s hoor.

De echo uit de tent van Sara, de vrouw die op hoge leeftijd nog plezier had met haar man Abraham, en zwanger werd van een zoon, het kind van de belofte, Isaac!

Rebekkah, opgehaald uit een ver land valt van haar kameel bij de eerste aanblik van deze zoon, de man die haar meeneemt naar de tent van zijn moeder Sarah.

Leah, de minst mooie vrouw, wordt door Jacob,de zoon van Isaac en verkoren boven de oudste, ten dans gevraagd, en baart hem zíjn beloofde zoon, Juda…
Kreupel na zijn gevecht met God, wil hij na zijn dood voorgoed bij Leah liggen en eert hij haar pas in zijn sterven.

Thamar, de kinderloze weduwe, die na het breken van de belofte van haar schoonvader Juda, zich als prostituee verkleede, en in haar tentje Juda verleide om zijn zaad.
Ze werd dubbel vergoedt en baarde niet één, maar twee zonen waarvan Perez de betovergrootvader van mijn geliefde man is.

Boaz, de zoon van Salmon en Rachab, de moedige prostitué uit Jericho, de eerste stad van het beloofde land die ingenomen werd nadat de Heer de muren liet vallen.
Ze verstopte de verspieders onder het vlas op haar dak, waarna zij en haar familie als beloning behouden werden.

En deze Rachab, mijn schoonmoeder, daar zit ze aan mijn bed.
De prachtige verhalen die ze mij keer op keer verteld over dit volk boeien me elke keer weer zo.
Wat een spannende geschiedenis, hoe zij als prostituee op de muren van Jericho haar bordeel had, en zich net als ik vast klampte aan de beloftevolle God van Israel.
We voelen ons zo verwant aan elkaar, 2 vrouwen uit een heidens land, geadopteerd in de belofte aan dit volk gedaan.

Liefdevol aait ze me door mijn haren, waarna ze als trotse oma haar kleinzoon in de armen neemt, en hem overgeeft in de warme liefkozing van de andere oma, Naomi.
Oh, hoe rijk en gelukkig kun je zijn!
Naomi, die vergeten is dat ze Mara genoemd wilde worden.
Haar schaterlach vervuld het huis en galmt via de openstaande ramen door de straten van Bethlehem.
De buren gaan mee lachen, een zoon voor Naomi, Obed!
Dienaar van de God van Abraham.
In zijn naam prijs ik Hem, de God die ik Vader noemen mag.
In zijn naam geven we dank aan de Ik Ben, de God die mij als een eersteling van de gersteoogst hier gebracht heeft.

Boaz, mijn geliefde, komt met een zwaar beladen dienblad de trap opgestommeld.
“Mijn allerliefste vrouwen, mag ik jullie bedienen?” vraagt hij een beetje verlegen.
We moeten allemaal lachen.

Drinkend van de wijn door Boaz in de prachtige glazen uitgeschonken, etend van het gebroken brood, zie ik mezelf als de bijenkoningin de korf uitvliegen.
De vrouwen uit de verhalen van mijn volk komen als koninginnen uit de andere korven vliegen, waarna we zoemend en gonzend de imker tegemoet vliegen.
Glimlachend wacht hij ons op, trots op onze van honing druipende vleugeltjes.
Als in een kroon bedekken we zijn hoofd waardoor de honing neerdrupt in zijn baard en vervolgens zijn weg naar beneden zoekt tot de met belletjes versierde zomen van zijn gewaad.
Zijn tuin wordt steeds voller en voller met naar nectar zoekende bijen, die hun verzadiging vinden in de prachtige bloemen van deze hof.

Uit de wieg klinkt zacht het zuchten van een tevreden baby, geluidjes als van een zoemend babybijtje.
Geluidjes die ons allemaal vertederen en ontroeren.
Tranen van geluk biggelen over mijn wangen,
tranen zoet als honing…