Kunstgebit

Vader kreeg een nieuw gebit
Een prothese.
Nu was het sowieso een heikel punt in onze familie, die tanden.

Mijn eigen tandjes waren al verrot eer ze door waren.
Tenminste dat vertelde moeder, en zij kan het weten.
Alles wat je je niet herinnert van vóór je zelf kunt denken, heb je meestal van moeder gehoord.
Ik dus ook.
Ze vertelde me dat wanneer er door opoe een zak snoep werd gegeven, deze onaangeroerd in de kast bleef liggen.
Door het snoepen kwam het dus niet, die rotte tandjes.
Het zal wel een soort gebrek geweest zijn tijdens mijn wording in moeders buik.
Dat het met kalk te maken heeft, is zeker en vast.
Alhoewel ik geen biochemicus of arts of één of andere geneeskundige professor ben, mijn lijf zegt dat het aan een tekort van kalk ligt.
Temeer daar ik al op jonge leeftijd versleten heupen had.
Maar moeder kan daar niets aan doen natuurlijk, ik groeide gewoon lekker in haar buik, me van geen kwaad bewust.

Pas later toen ik wat groter was werd het lastig,die rotte tanden.
Ik schaamde mij ervoor, en deed automatisch mijn hand voor mijn mond.
Op 16 jarige leeftijd werd alles eruit getrokken en kreeg ik ook een prothese.

Maar nu eerst de tanden van Vader, hij kreeg dus een kunstgebit!
Wat ik me ervan herinner was dat we naar Amsterdam gingen waar hem onder lichte narcose alle tanden werden uitgetrokken en meteen daar bovenop zijn nieuwe gebit werd geplaatst.
Gelukkig wist ik er het fijne niet van, alleen dat we een wereldreis naar Amsterdam gingen maken,en Vader naar de tandarts moest.

Stel dat ik precies op de hoogte was geweest…mijn maag draait er van om en ik wil gelijk weer naar tante Zwaan rennen om me onder haar vleugels te verstoppen.
( Zie “Zwaan kleef aan “)

Wat een vreemd gezicht was dat, Vader met een nieuw gebit.
Als kind snapte ik er niet zo veel van, waarbij ik tegelijkertijd in een zalige onwetendheid alles maar nam zo het was.
Oh, kind te zijn.
Naïef en onschuldig de wereld beleven, want Vader en Moeder zorgen voor je.

Een tijdje later kreeg Moeder een nieuw gebit.
Ook bij dezelfde tandarts in Amsterdam.
Wat schrok ik toen ik haar de eerste keer zag met haar nieuwe tanden!
Omdat ze al een prothese had en daarvan haar ondergebit meestal niet in had, zag ze er ineens anders uit.

Ik moet er nog vaak aan denken wanneer ik zo’n ansichtkaart zie met een lachend paard er op afgebeeld.
Zelf kon ik dat vroeger nog niet bedenken, maar ik hoorde steeds zeggen dat het wel leek alsof ze een paardebek had, ( sorry paardenliefhebbers, ik weet dat een paard geen bek maar een mond heeft)
Moeders gezicht was één en al mond vol tanden.
Letterlijk gesproken dan, want ik geloof dat Moeder niet gauw met een mond vol figuurlijke tanden zit.
Ze is niet op haar mondje gevallen, zeg maar…
Gelukkig niet, want wanneer we op de buurt belaagd werden ging ze erop af, zelfs wanneer haar tanden in een glas sterident op het aanrecht stonden.

We wenden er natuurlijk aan, die mond vol tanden van Moeder.
Ze was er alleen maar mooier op geworden en leek weer precies op de mooie houtskooltekening die Vader gemaakt had tijdens hun verkeringstijd.
Mijn Vader, die als jonge man verliefd op Moeder haar vereeuwigde in een foto-precies portret.
Het hangt gelukkig nog steeds aan de muur in hun seniorenhuisje van nu.

Met haar nieuwe tanden kon ze tenminste ook in een appel bijten.
Daarvoor zoog ze nog op van die zachte Tum Tum, daar was ze dol op.
In alle kleuren van de regenboog zacht gesuikerde bolletjes, waarvan ik er af en toe ook eentje mocht.
Grappig hoe dit soort memorys je altijd bijblijven.
Of het nou precies zo gegaan is of niet.
Wanneer ik in de winkel zo’n zak Tum Tum zie liggen zie ik die ook voor me liggen in de ingebouwde kamerkast van mijn ouderlijk huis.
Zelfs de geur kan ik nu ruiken.

De tandarts in Amsterdam had trouwens een goeie aan mijn ouders, want diverse familieleden togen daarna naar Neerlands hoofdstad om zo’n mooi kunstgebit als dat van Va en Moe.

Ook ik zat jaren later in de stoel bij Tandarts Pimental aan de Plantageparklaan in Amsterdam.
Toen ik terug kwam was het eerste wat Vader en Moeder vroegen: ” ligt er nog steeds dat stukje ouwe vloerbedekking in de wc?”
En inderdaad, dat lag er nog steeds.
Vloerbedekking in de wc, hoe bedenk je het!
In een praktijk nog wel liefst…

Maar gebitten maken, dat kon Pimental als geen ander.
Wat maalde je om dat kleine kamertje, als wat er in de andere ruimte gebeurde maar goed was.
Ik geloof dat Moeder daarna nooit meer een beter kunstgebit heeft gehad dan dat van Pimental uit Amsterdam.

Dat doet me denken aan een tekst uit de Bijbel over de tanden van een vader en die van de kinderen.

‘Hoe komt gij er toch toe, dit spreekwoord te gebruiken in het land Israëls: de vaders hebben onrijpe druiven gegeten en de tanden der kinderen zijn slee geworden?’
‭‭Ezechiël‬ ‭18:2‬ ‭NBG51‬‬
http://bible.com/328/ezk.18.2.nbg51

Het gaat hier om de erfzonde.
Zonde van de ouders, die zelfs op de kinderen een weerslag hebben.

Het is daarom dat Jezus aan het kruis zure wijn dronk.
In dat drinken van de vrucht van onrijpe druiven nam Hij ook deze zonde in zich op en werd de macht van de erfzonde verbroken.

In plaats daarvan mogen we nu drinken uit de beker der dankzegging, waarvan het hart vrolijk wordt.
Hooguit worden je tanden er een beetje paars van, maar dat geeft niet.
Stel je voor, een kerk met lachende monden vol paarse tanden.

Kom laat het feest zijn in het huis van God, je zonden zijn vergeven!
Van geslacht op geslacht duurt zijn trouw,
Eeuwig…