Maarten van der Weyden
Afgelopen dagen heeft Maarten van der Weyden een geweldige prestatie neergezet in zijn poging de Elfstedentocht te zwemmen.
Het risico trotserend door de poepbacterie ziek te worden, sprong hij onder luid gejuich bij het startpunt in Leeuwarden te water.
Het doel van deze heroïsche daad was geld inzamelen voor KWF.
Jammergenoeg moest hij door ziekte afhaken net vóór Dokkum.Maarten is een zeer innemend persoon, waarbij alleen al het woord :”Elfstedentocht” in ons landje,zoveel emotie oproept…van te voren succes verzekert!
De ” Tocht der Tochten” behoefde weer een nieuwe held!
De beelden van boeren die met hun tractors s’nachts bijlichten waren hartverwarmend evenals de vele supporters op de wal.We hebben het nodig, deze acties van helden, die zich belangeloos inzetten voor een goed doel.
Wanneer daar dan ook nog enig chauvinisme meespeelt, kan zo’n actie als die van Maarten van der Weijden niet meer mislukken.De beelden waarin Maarten ziek af moest haken en daardoor op last van de arts vóór Dokkum uit het water werd gehaald, waren ontroerend en ontwapenend.
Misschien, en ik zeg dit voorzichtig, hebben deze beelden de goodwill voor zijn actie landelijk nog meer vergroot.
Ik hoorde en zag op tv een vrouw aan de kant zeggen dat we allemaal 100€ extra moesten doneren om hem te laten stoppen nu hij zo ziek was.
Zo schattig vond ik dat…
Ze verwoorde, denk ik, wat het merendeel van de toeschouwers beleefde.Na in het ziekenhuis een beetje opgelapt te zijn, werd Maarten, duidelijk kapot en verzwakt, ondersteund door medici, op een brancard alsnog juichend Leeuwarden, het einddoel van zijn zwemtocht, binnengehaald.
Ik smelt van die man!
Zo ontwapenend puur en eerlijk…
Het dapper en moedig opgeven hebben waarschijnlijk zijn populariteit alleen maar vergroot.
Het uitgeput zeggen dat het niet meer ging en daarom zijn poging, Leeuwarden halen, te staken, liet bij velen de traantjes over de wangen lopen.
Ook bij mij…Mijn tranen van trots en empathie op en voor een man als Maarten van der Weijden vermengden zich met tranen van verdriet.
Omdat ik me bedacht wat een heroïsche daad Jezus Chirstus aan het kruis verricht heeft.
De zoon van God, die de hemelse heerlijkheid verliet om voor het veraad van zijn kinderen zelf de straf te betalen door te sterven aan het kruis.
Waardoor Hij ons vrij kocht uit de klauwen van Satan, en we, eerst slaaf van de zonde, weer als kinderen aangenomen kunnen worden.
Gevangen in het web van schuld en schaamte, kwam hij zelf in dat web de knoop ontwarren, om met de touwen die ons bonden tot op het bot afgeranseld te worden.
Zijn tocht der tochten, de gang op de Via Dolorosa, met zijn gehavend lijf het eigen kruis dragend, werd niet uit medisch oogpunt afgebroken.
Ook daar stonden de omstanders joelend, spottend en honend aan de kant, om uit diepe walging en afkeer de zoon van God bespugend te begeleiden naar Golgotha, de plek buiten de stad.
Kruisig hem, kruisig hem…Hoe bestaat het toch dat deze revolutionaire daad van liefde tot de dood, nog steeds door de wereld gehoond en geminacht wordt?
Veel meer dan de ruim 2,5 miljoen die Maarten van der Weijden met zijn geweldige actie heeft opgehaald, heeft Jezus opgehaald aan het kruis.
In zijn eigen sterven heeft Hij ons het leven terug gegeven.In zijn overwinning op de dood heeft Hij mij meer dan overwinnaar gemaakt.
Wat Hij verdiende, het leven, gaf Hij mij.
Wat ik verdiende, de dood, droeg Hij!Wat ben ik trots op Jezus Christus de gekruisigde en opgestane Heer.
Hij, de zoon van God, mijn held.
Hij kon niet opgeven, hij kwam naar de aarde met maar één doel.
Een drang,
Een dodelijke drang,
LiefdeWat ben ik trots op een man als Maarten van der Weijden.
Belangeloos heeft hij zich ingezet voor de bestrijding van een vreselijke ziekte; kanker, waarin hij mij een stukje Jezus liet zien.
Hij ging tot het uiterste van zijn kunnen, en gaf dapper op bij het bereiken van zijn grens.
In dat opgeven is zijn heldenstatus, waarschijnlijk ongewild, alleen maar vergroot.
Bedankt Maarten, we hebben van je genoten!
Voor mij ben je sportman van de eeuw.