Waarom het kruis?

Waarom moest Jezus zo’n afschuwelijke dood sterven?
Zo barbaars en mensonterend.

Deze vraag stellen is niet gek, omdat wanneer je je verdiept in de kruisdood, je niet anders kunt dan ontzet zijn over deze gruwelijke dood.
Elke ademhaling is, vastgespijkerd aan het kruis, een marteling op zich,
waardoor je eigen lijf je vijand wordt.
De dood aan het kruis is ook de meest vernederende dood die bestaat, zeker in de tijd waarin Jezus leefde.
Aan het kruis werd hij totaal ontmenselijkt.

Naakt hing Jezus daar als een niets.
Een niemand, uitgekotst door de aarde, afgewezen door de hemel.
Een niemand in niemandsland.
Als een insect vastgepind, zodat hij zelfs het aanschouwen niet meer waard was.
Zó vreselijk, dat je niet anders kon dan in afschuw over dit insect je hoofd afwenden.
De aanblik van deze niemand deed je over je nek gaan van walging.

Waarom?
God kon toch ook zonder het lijden van zijn enige zoon vergeving uitspreken?

Is dat zo?
Is vergeving aan iemand schenken hetzelfde als recht doen aan het kwaad?
Verandert er door vergeving iets wezenlijks aan dit kwaad?
Is het daarmee weg?
Nee, zelfs niet een klein beetje.
Vergeving schenken aan iemand is op zich een nobele daad, maar doet het kwaad niet teniet.
Ten diepste verandert het niets aan het kwaad of de misdaad op zich.

Had God op een sadistische manier plezier in dit lijden?
Soms hoor je het iemand zeggen zo’n wrede God niet te willen dienen.

Dat betekent dat de ernst van zonde niet wordt ingezien.
Zonde is opstand tegen God.
Het is een vernietigende macht.
De macht van satan die in oorlog is met onze Schepper waar we, omdat Hij ons gemaakt heeft, aan toebehoren.
Niet als speeltjes waar Hij mee doen kan wat Hem goeddunkt, maar als heersers over zijn schepping.
Zo had Hij het oorspronkelijk bedoeld.

Door de zonde hebben we die macht, de heerschappij over de aarde, in handen van Gods aartsvijand gelegd.
Door satan te geven wat God ons in liefde gaf, de aarde als plaatst waar we genieten konden van Zijn voortdurende aanwezigheid en al het goeds wat Hij gemaakt had, zijn we bondgenoot van satan geworden.
Bondgenoot van Gods vijand en daarmee tevens onze vijand.
Onder één hoedje met degene die op onze ondergang uit is.

Satan heeft maar één doel, totale vernietiging van wat God voor ogen stond toen Hij de aarde schiep en Adam in het paradijs plaatste.

In Adam hebben we ons vrijwillig overgegeven aan deze destructieve macht.
Een slavendrijver die ons met zijn zweep opdrijft om ons in het slachthuis aangekomen af te slachten.
Dat is altijd zijn doel geweest, hij kán zelfs niet anders!

Deze macht woont in u, jou en mij en kan alleen verbroken worden door een macht buiten ons om.
Een macht groter dan ik, groter dan satan.
Kortom, alleen God kan deze macht zijn zeggenschap ontnemen door zelf IN deze macht te stappen.
Één te worden met de vernietiging, de destructie in zich zelf te absorberen.
De heiligheid van God eist gerechtigheid om deze macht te doden.
De Engelse taal, heeft hier 2 woorden voor: ” Justice and Righteousness.
Dit geeft nog meer het recht doen aan Gods heiligheid en Zijn toorn over de zonde weer.
Toorn omdat Hij een ander plan had met ons.
God is in zijn liefde een vergevend
God, maar kan in zijn heiligheid de zonde niet verdragen.
Om ons te kunnen vergeven, zodat we weer omgang met Hem kunnen hebben, meer nog, Hij wil omgang met ons, moest Hij Zelf zonde worden om de vernietigende macht van de zonde te verbreken.
Hij moest als het ware het monster in de bek kijken om door hem verzwolgen te worden.

Aan het kruis stierf Jezus niet alleen omdat Hij ons liefheeft, Hij stierf om in zich zelf te betalen voor de zonde, door zelf zonde te worden.
God deed niet iets dóór of met Jezus, Hij deed iets In Jezus.
IN zich zelf.
Er gebeurde iets op Golgotha:
De macht van satan werd verbroken!

Jezus hing niet aan het kruis als slachtoffer van een wrede God of als een willoos persoon door de haat van de Farizeeën overgeleverd, Hij was in control.
Dit was waarom Hij uit de hemel naar de aarde kwam.
Dit was vanaf de zondeval het doel geweest, om als een insect vast gepind te worden aan het kruis.
Niemand nam Zijn leven, Hij gáf het.
Toen Hij zijn hoofd boog en de geest gaf vond Hij eindelijk een plek om te rusten, Hij was op de plek waar Hij ons rust kan geven.
Om de vreugde die Hem voor ogen stond, de zonde in mij, in ons teniet te doen, daarom kon Hij deze vreselijke weg gaan.
De macht van deze kracht te breken, dat was waarvoor Hij kwam, Hij koos zelf deze weg.

In deze daad van verzoening moest Hij tot op het bot ontmanteld en ontmenselijkt worden.
Hij moest eerst alle zonde in zich zelf opnemen om daarmee zelf zonde te worden, eer Hij deze macht de kop kon vermorzelen.

Totdat Hij zelf niets meer was, en ook dat was de bedoeling.
Want oh, Godswonder, toen, uit het niets, herschiep God een nieuwe schepping.
Zoals in de beginne in Genesis de aarde en alles wat daarin is uit het niets door God geschapen is, zo schiep God nu opnieuw uit het niets Iets!
Omdat de eerste schepping onder de heerschappij van satan is gekomen was het niet mogelijk opnieuw te beginnen zonder eerst het oude teniet te doen.
Dit kon maar één Iemand doen, God zelf.
Hoe kan een zondig mens, van nature vijand van God,de vijand in zich zelf doden?
Dat kan alleen door een zondeloos mens.
God kwam naar ons toe, werd zelf mens, om als God en mens de vijand, satan, te verslaan.

Sta eens stil bij dat kruis en aanschouw Jezus in zijn naaktheid.
Hoe zijn vlees aan flarden is geranseld, waardoor zijn botten zichtbaar zijn.
Kijk naar de wonden op zijn met doornen gekroonde hoofd.
Hoe zijn haren zijn uitgerukt en zijn baard geplukt, wreder dan men een hond trimt.
Kijk naar zijn handen, handen die kinderen liefdevol zegenden, zieken genazen, doden opwekten.
Nu doorboord aan het kruis gespijkerd, steeds verder uitscheurend door zijn eigen gewicht.
Kijk naar zijn mond, die mond waarmee Hij woorden sprak om ons zijn Vader te leren kennen.
Nu hoor je raspend zijn ademhaling als een marteling door zijn eigen lijf.
Wend je niet af en aanschouw in dit afschuwelijke wezen, dit vastgepinde insect wat satan met u, en jou van plan is.

En kijk dan vooral In zijn ogen…
Kijk in zijn ziel…
Zie hoe Hij vol ontferming zelf de straf draagt voor ons verraad.

Daarom móest Jezus dit doen.
Hij kon niet anders dan zelf komen om satan te onttronen.
Alleen Hij kon de toorn over de opstand tegen Gods goedheid dragen.
In zich zelf!

Samengevat kun je zeggen:
In mezelf ben ik mijn eigen vijand geworden.
Jezus nam mij, de vijand van mezelf, in zich op, en werd mij!
Híj werd niets om mij niets te laten worden, zodat God iets nieuws uit dat niets kon scheppen.

Ik zie geen andere optie dan in diep ontzag en eerbied voor deze Koning, die kwam om te dienen neer te knielen.
Hem te aanbidden als míjn God.
Waarna Hij zich naar me overbuigt en kroont met zijn gerechtigheid.

Noot:
Geschreven n.a.v. het beluisteren van de lezingen van Fleming Rutledge, gegeven op het Wycliffe College in Gloucestershire Engeland.
In deze lezingen gaat zij in op haar boek: “The Crucifiction”
Deze lezingen zijn te vinden op You Tube.



Auteur: tinyonline

Ik word blij van zelf nadenken i.p.v. napraten Toon alle berichten van tinyonline