God de Vader laat steeds weer zien dat het in zijn Koninkrijk de omgekeerde wereld is.
Hij draait alles om.Wanneer Jezus de laatste adem uitblaast buigt hij zijn hoofd en geeft de geest, vrijwillig !
Hij had rust, eindelijk vond zijn hoofd een plek waar het zich neer kon leggen.
Eerder in Luc. 9 staat:
‘En Jezus zeide tot hem: De vossen hebben holen en de vogelen des hemels nesten, maar de Zoon des mensen heeft geen plaats om het hoofd neer te leggen.’
Lucas 9:58 NBG51
http://bible.com/328/luk.9.58.nbg51
Omdat de komst van Jezus op aarde als bestemming had als Christus te sterven aan het kruis, was zijn doel bereikt.
Tijdens zijn leven werd hij voortgedreven door twee enorme krachten, toorn over de zonde, liefde voor de mens die gebukt gaat onder de last van de zonde.
De vernietigende macht daarvan te zien in het leven van degenen die hij gemaakt heeft om in het paradijs te wonen, dreef hem naar het kruis om daar te sterven voor ons, zondaren die achteloos afstand van God als schepper van hemel en aarde genomen hebben.
De rust van het wandelen in zijn koninkrijk, het paradijs, hebben we ingeruild voor de rat-race van Satan.
Dolend als schapen zonder herder, opgejaagd door de slachter om in het slachthuis te worden afgeslacht.Wat een offer bracht hij!
De drie uren duisternis moeten voor Jezus vreselijk zijn geweest!
Vast gespijkerd aan het kruis, als een vervloekte hangend tussen hemel en aarde , verlaten door Vader, riep hij het uit: ” Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten.”
De enige keer dat Jezus Christus niet meer “Vader” zei, zo onmetelijk was de afstand en de verlatenheid.We lezen in de Evangeliën dat hij tijdens zijn leven voortdurend in contact was met zijn Vader, om ons daarin het Vaderhart van God te laten zien.
Het hart van een Vader voor zijn kind, zoals zo mooi beschreven staat in Jeremia 29 ;
‘Want Ik weet, welke gedachten Ik over u koester, luidt het woord des Heren, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven.’
Jeremia 29:11 NBG51
http://bible.com/328/jer.29.11.nbg51
Een hoopvolle toekomst is onmogelijk wanneer we onze rondjes draaien in de tredmolen van schuld en schaamte.
Doordat Jezus, als enige zondeloos mens onze plaats in kon nemen en dat ook vrijwillig deed, nam hij tevens onze onrust in zichzelf op.
Tijdens de vreselijke uren van lijden, verliet zelfs Vader zich als God hem.
Hij kon niet anders, zo afschuwelijk was de aanblik “zonde”
De heiligheid van God gebood het hem zelfs zich af te wenden van deze vervloekte, zijn enige ZoonIn het Paradijs was de omgang tussen God en Adam en Eva, open en eerlijk.
Ze hadden niets te verbergen, en renden zodra het ruisen van de wind Gods komst aankondigde, als kinderen in zijn open armen.
Door te luisteren naar de slang en te geloven dat God iets voor hen achterliet,aten Adam en Eva van de verboden vrucht.
Het eten daarvan was op zich niet de zonde, het twijfelen dat God goed is bracht Adam en Eva ertoe te eten.Het vertroebelde hun zicht op Gods goedheid, waardoor ze niet meer zagen dat ze al als God waren, nl. naar zijn evenbeeld geschapen.
Uit schaamte verborgen Adam en Eva zich, bang voor hun God waarmee ze daarvoor nog zo vertrouwelijk omgingen.
“Adam, waar ben je” klonk Gods stem ongerust, als een moeder aan wiens oog haar kind is ontsnapt.
Omdat God de zonde niet kan zien, was hij hen ook echt kwijt!
De zonde had hun aan zijn Vaderlijk oog onttrokken.Daarom ook wende God zich van Jezus af, zijn eigen zoon die op dat moment zonde wás.
Terwijl bij zijn doop in de Jordaan de hemel open brak,en de stem van God riep :”dit is mijn geliefde zoon, in hem heb ik welbehagen.” waardoor Vader God Jezus in zijn positie zette, zijn bestemming.
Hij zette Jezus op een krukje…
De Geest des Heren kwam als een duif op hem, waardoor de profetie uit Jesaja 61 in vervulling ging;
‘De Geest des Heren Heren is op mij, omdat de Here mij gezalfd heeft; Hij heeft mij gezonden om een blijde boodschap te brengen aan ootmoedigen, om te verbinden gebrokenen van hart, om voor gevangenen vrijlating uit te roepen en voor gebondenen opening der gevangenis;’
Jesaja 61:1 NBG51
http://bible.com/328/isa.61.1.nbg51
Hoe anders leek het aan het kruis, waar de Christus leed voor jou en mijn zonde.
Verlaten, waardoor wij, degene die God verlieten weer aangenomen konden worden.
Weer vrije toegang tot de genadetroon van God, onze maker hebben.Daardoor kon Jezus, de gekruisigde Christus, zijn met doornen gekroonde hoofd buigen waardoor het rust vond in de schoot van Vader.
Het was volbracht!
In het uitblazen van zijn laatste adem gaf hij zijn geest weer terug aan God, zijn eeuwige Vader.
Wat gaf hij daarmee een ongelooflijk vertrouwen in de goedheid van God te kennen!
De duif, neergedaald tijdens zijn doop nam God in dit blazen van zijn zoon, als geschenk weer in bewaring.
Zoals de duif geen plek had om na de zondvloed ergens te kunnen nestelen, en terug keerde naar Noach, zo wachtte de Geest na het offer van Jezus Christus op een plek waar hij zich nestelen kon.Door de macht van de zonde die ons in zijn greep houdt, is ook ons oog vertroebelt en zijn we het zicht op Gods Vaderhart verloren.
De liefde van Vader en de toorn over de macht van de zonde bracht Jezus ertoe de hemel te verlaten en de aarde, wiens heerschappij we vrijwillig aan satan gegeven hebben, terug te veroveren.
In zijn kruisdood brak hij de macht van satan waardoor de greep die hij door de zonde op ons had verbroken is.Hoe mooi is het dat door het breken van het levende brood, Jezus , ieder die zich buigt aan de voet van het kruis, eten mag van dat brood.
Rustend in zijn identiteit worden we zelf ook in onze bestemming gezet waardoor zijn Geest in ons een plek vindt om te rusten.
Samen met de verhoogde Jezus worden we door Vader in onze bestemming gezet, onze oorspronkelijkheid!
We mogen Gos zoon nazeggen:” de Geest des Heren rust op mij” omdat in de dood van Jezus de hemel openbrak en Gods Vaderlijke stem in vreugde uitroept ;
” Dit is mijn geliefde zoon, dit is mijn geliefde dochter in wie ik een welbehagen heb”In dat geloof neem ik de mand waarin Jezus het brood breekt aan, en deel het uit aan elke hongerige ziel.
Hij heeft me op zijn krukje gezet, het krukje waar hij zelf hangend aan het kruis en het door zijn Vader verlaten zijn van af donderde.
En toch in zijn positie bleef, zijn doel…
Zó erg was de zonde!
Mijn zonde…Maar halleluja, Jezus overwon de dood!
Met Christus begraven en opgestaan in een nieuw leven ben ik een nieuwe schepping!Ik zei het toch al?
In het koninkrijk van God draait alles om…
Je valt van de ene verassing in de andere!
Kom je ook op het krukje staan?
Plek zat…Hand in hand, kameraden!
Wil je meer lezen over het krukje?
Zie “Apenkooi op de geitenwei”

t
Hoenderhokje 