Letterbak

Afgelopen week was ik in één van de kringloopwinkels, die hier gelukkig goed vertegenwoordigd zijn.
Als ik rond kijk in mijn huisje is er weinig dat niet via Marktplaats of de kringloopwinkel is aangekocht.
Het leuke van dit recycle systeem is dat wanneer het niet bevalt, je het met dezelfde vaart weer verkoopt, of inruilt voor iets anders.

Deze week viel mijn oog op een letterbak, zomaar zonder voorbedachte rade.
Dat is nl.het leukste, gewoon zonder doel naar de kringloop gaan, en je ziet wel.
Nou, ik kan je vertellen, mijn ogen zien heel veel!
Soms is het beter om net als een paard oogkleppen op te zetten, dan zondig je veel minder tegen het tiende gebod…
Maar, om eerlijk te zijn, zondigen in dit soort situaties is gewoon lekker.
Echt lekker!

Mijn oog viel dus deze week op een etterbak…nee sorry,op een letterbak.
Zonder waarschuwing vooraf hè?
In dat geval had ik tenminste een ander pad kunnen bewandelen, maar nu was het al te laat!
Sneller dan een seconde was ik in
” vroeger”.
Hoe dat gaat is me een raadsel, ik zie wel vaker een letterbak in de kringloop.
Waarschijnlijk was het deze keer raak doordat de bak naast een plank vol tinnen miniatuurtjes stond.
Moeder had namelijk vroeger ook zo’n letterbak, die ze vol tinnen mini emmertjes, mini/pannetjes, mini-gietertjes, mini-maatbekertjes, een heus mini-strijkijzer, mini-handkoffiemolentje, en een mini-kraantjeskan spaarde.

Één wand van de kamer was met houten schrootjes betimmerd, dat was toen in de mode.
Daar hing de letterbak aan, evenals het door Vader getekende portret van Moeder.
Aan de andere kant van de kamer stond het wandmeubel, zo’n eiken kast die, omdat deze in delen verkocht werden, je net zo groot kon maken als je zelf wilde.
Nu moet je er niet meer aan denken zo’n enorm wandbedekkende kast te kopen.

Maar goed, in de kringloopwinkel zag ik mij weer terug in ons ouderlijk huis waar de kolenkachel brandde, tegenover het wandje waar de letterbak hing.
In de hoek van die muur hing de paardjes klok.
Zo’n klok die je iedere week op moet draaien, tikt en op het heel en half uur slaat.
Vader weet het precies als de klok uit het lood hangt omdat hij dan net even anders tikt.
Sommige mensen vinden het irritant een tikkende klok die ook nog slaat!
Waarschijnlijk komt dat door geluidsloze digitale klokken, dat het geluid van een ouderwetse klok niet meer verdragen wordt.
Je hoort wel eens dat tegen de klokken van bv een kerktoren geprotesteerd wordt.
Terwijl de tijd steeds jachtiger en luidruchtiger wordt, zijn de geluiden van vroeger niet meer om aan te horen lijkt het wel.

Maar ik dwaal af…
Aan de wand hing tevens het prachtige ” laatste Avondmaal”
Geborduurd door een oude mevrouw, de moeder van onze buurvrouw.
Oh…die figuur in het midden: Jezus!!
Wat wilde ik als kind al graag, net als Johannes aan de borst van deze Jezus liggen.
En dan ook ” de geliefde” genoemd worden…

Terug naar de kringloopwinkel waar mijn oog zonder waarschuwing vooraf, een overtreding tegen het tiende gebod in werking zette.
Oh, wat begeerde ik dit aan mezelf te tracteren kado.

Ik moest en zou, koste wat het koste die letterbak hebben, net zoals Moeder.
Gelukkig was de prijs zoals je verwacht in de kringloop, dus plaatste ik de bak op de plank met tin.
Dat was helemaal alsof zich een tijdmachine naar vroeger opende.
Zoeffff, daar ging ik…
Tientallen maatbekers van groot tot klein, die stonden vroeger ook op de kast van mijn ouderlijk huis.
Oh,en zo’n kraantjeskan…
Die had Moeder ook!
Met mijn handen pakte ik ze één voor één in miniatuur van de plank, voorzichtig alsof ik Moeder een liefdevolle omhelzing gaf.
De tranen prikten in mijn ogen van verlangen naar dat wat was en nooit meer, en nog niet is…
De kleinoodjes verzamelend zag ik de ogen van Moeder, blij om weer een hokje in haar letterbak te kunnen vullen.
Moeder frunnikend aan het papiertje waarmee het ingepakt was, ik met verwachtingsvolle spanning tegenover haar.
“Was ze er blij mee?”
Ja, moeder was blij met het tinnen figuurtje, en zette het voorzichtig in een leeg vakje van de letterbak.
Soms moest er iets verplaatst worden om het gezellig te houden in de prachtige en schattige minikast aan de muur, of alles werd op tafel gezet omdat het natuurlijk ook een stofbak was…

Vorige week zelf thuisgekomen heb ik de letterbak met krijtverf gewit, en omdat het al avond was moest ik wachten op de volgende dag om mijn figuurtjes à 30 en 50 cent, hun plek te te geven in hun vakje.
Eerst nog gaatjes geboord, en daar hangt mijn letterbak in mijn eigen kamer aan mijn eigen muur.
Blij als het kind van vroeger dat voor Moeder een tinnen kannetje kocht, kijk ik nu naar mijn eigen vintage letterbak, en waan me aan tafel in de kamer met de behaaglijk brandende kolenkachel, de schrootjes wand en de paardjes klok.
Aan de wand naast de letterbak hangt het schitterende portret dat een verliefde Johannes tekende voor zijn Marie.
Twee mensen die door mijn komst Vader en Moeder werden.
Mijn lieve Va en Moe…

Ik waan me in het schilderij van Michelangelo en lig aan de borst van mijn geliefde Jezus.
Brekend deelt hij mij brood en wijn.
Mij,Tiny de Beloved…