In vuur en vlam.

Sinds ik door Robert enthousiast gemaakt, de preken van Fleming Rutlegde luister is er in mij iets verandert.
Binnenin, in het verborgen van mijn hart.
Het mediteren over wat er gebeurde in, door en aan het kruis op de hoofdschedelplaats Golgotha doet me steeds meer eerbiedig buigen voor de Schepper van hemel en aarde.
Er is iets aangeboord dat bedekt, maar al vanaf mijn vroege zijn aanwezig is.

Laat ik het zo zeggen: als de grond van Groningen waar diep vanbinnen het goud van het gas borrelt, zo voelt het in mijn hart.
Zo is het vanaf mijn begin al geweest.
Niemand vertelde me als kind hoe goed God is, toch borrelde dit zeker weten in mijn hartje, ondanks het feit dat me alleen verteld werd van een God als verterend vuur.

Al die tijd heeft God, mijn maker, gebouwd aan een grondboorinstallatie, die toen ik 25 was het al vanaf de schepping aanwezige gas aanboorde.
Het gevolg was een aardbeving die het heilige huisje op de grond van mijn bestaan bevend en trillend van opwinding nog net niet in liet storten.
De kasten en lades braken open waarna alle overbodig bewaarde spullen door de daarvoor nog gesloten maar nu geopende luiken op de vuilnisbelt werden gesmeten.
De banden die de muren van mijn huisje overeind hielden braken tussen de stenen weg, waarna het nieuw tussen de voegen aangebrachte cement mijn huisje steviger maakte dan ooit.
Bijbelkennis door mijn opvoeding meegekregen bleken de gelukkig nog overeind staande draagmuren en steunbalken, die me als een stevige vesting omringden.

Ondanks of misschien wel dankzij mijn bekering bleef het onder de grond borrelen als een onverzadigbaar vraagteken naar meer.

In de prachtig aangelegde tuin van mijn huisje stonden 2 bomen die elk op zijn tijd vrucht gaven.
Ze hadden ieder hun eigen naam, de ene heette leven, de andere kennis van goed en kwaad.
Ondertussen bouwde de landeigenaar, Jezus, een nieuwe boorinstallatie in deze tuin.
Hij wist precies waar hij boren moest, wilde hij het kostbare gas boven halen.
Het duurde jaren van sleutelen aan de installatie en het construeren van de goede boor, totdat precies op tijd, de boring het waardevolle gas naar boven bracht.
Nog vuriger dan het eerste gas vlamde het de pijp uit en verschroeide één van de mooie bomen in mijn tuin, de boom van kennis goed en kwaad.
Het bleek dat de wortels van deze boom het kostbare gas vervuilde, en daardoor de andere boom klein hield, en haar vrucht deed verschrompelen.
Deze boom van leven, bevrijd als een slaaf achter de tralies van de wortels van kennis goed en kwaad, groeide en bloeide daarna als nooit eerder.
Door de opbrengst van het gas kon tevens een ruime en lichte bovenverdieping op mijn huisje worden gebouwd.

De landeigenaar, Jezus, sleutelde aan weer een nieuwe installatie.
De metingen haalden mijn hele tuin overhoop, alsof alles wat ik had aangelegd geen waarde meer had.
De landeigenaar verzekerde me dat hun waarde niet verloren ging,alleen was de tijd rijp voor een nieuwe investering.
“En kijk” zei hij, ” de boom van leven is blijven staan.”
Ik keek naar de boom en zag de glanzend rijpe vruchten waar, wanneer ik me erin spiegelde, het gelaat van Jezus zichtbaar was.
Daar het maar bleef borrelen onder de grond van mijn huisje en bijbehorende tuin, stemde ik in met een diepere boring in mijn bestaan.

Wat bleek?
De wortels van de levensboom hebben al die tijd gezorgd voor het ontstaan van een nog weer kostbaarder gasbel dan die van de eerste en tweede gaswinning.
Waren die eerste boringen er niet geweest dan was deze nieuwe gasbel nooit ontdekt, zo verbonden was het met en aan elkaar.

Uit deze nieuw ontstane gasbel werd de glorie van het kruis zichtbaar, de altijd al aanwezige schakel tussen de boringen in de grond van mijn hart.
Na het boven halen van dit gas is het kruis op Golgotha een nog kostbaarder symbool dan ooit eerder beseft.
Het huis heeft daardoor een kelder gekregen, waar blauw en witte druiven in eikenhouten vaten bottelen tot de meest kostbare wijn.
Aan de wanden staan rekken gevuld met jaren gerijpt bloedrode het hart brengende vrolijkheid.
De temperatuur in de kelder is precies goed om een klimaat van noodzakelijk serene stilte en reinheid te scheppen.

Bij tijd en wijle ploppen en knallen de kurken als vanzelf uit de vaten en de groen als vers gras gekleurde flessen, om hossend en gillend van uitgelaten pret in reidans door mijn kelder te dansen.
De wijn stroomt in klaterende watervallen bruisend en spetterend van vreugde in prachtige, door een onzichtbare hand opgehouden kristallen karaffen, waarna ze zich leeg schenken in de open monden van de toegestroomde dorstigen.
Temidden van de koelte en de serene verstilling van de kelder, viert de uitbundigheid en overdaad van leven onder onverdiende genade gloeiendheet feest.

Dit is geloof ik een beetje beschreven hoe ik me nu voel.
De stilte in me is stiller, de juichtoon bij het open graf luider.
Ik haat nog dieper wat ik hiervoor al haatte,
Ik lief nog meer wat ik hiervoor al liefde,
Ik huil nog meer om waar ik hiervoor al om huilde,
Ik verlang nog heviger naar waar ik hiervoor al zo naar verlangde.

Mijn tranen zijn zouter, mijn zeer is zeerder,
Het wee is een nog heviger verlangen naar het heim, daar…waar Hij is.

Alles is intenser, haten, liefhebben, verlangen, heimwee, vreugde en pijn.
De stilte stiller, en tegelijkertijd oorverdovend.
Ik ben kwetsbaarder dan ooit, en tegelijkertijd sterker dan ooit.
Ik ben buigzamer dan ooit, en tegelijkertijd ga ik voor niemand aan de kant.

De bevrijding uit de macht van de zonde verblijdt en verwondert me steeds meer, terwijl het nog niet volmaakte me als een gevangene tot radeloze wanhoop drijft.
In aanbidding kniel ik dieper dan ooit aan de voet van het door Jezus opgerichte kruis, terwijl ik daardoor meer dan ooit rechtop sta.
Ik ben pijnlijk eenzamer dan ooit, maar zoek meer dan ooit de afzondering van the Secret Room.

Daar, in de stilte met Hem, woelen mijn handen door de met bloed doordrenkte zwarte grond, waarna doorboorde handen mij oprichten om als koning te heersen over de door Hem nieuw geschapen aarde.

Het is allemaal goed.
Omdat Hij goed is.
Omdat Hij is en zal zijn.
Gisteren, vandaag, morgen.
God, hoe liefd Hij mij…