Koningsdag

Stel je voor:
Het is Prinsjesdag en we bevinden ons op het binnenplein van paleis Noordeinde.
De rode loper ligt uit, de erewacht, het militaire muziekkorps, de lakeien, de gouden koets getrokken door het ene jaar Friese, het andere jaar Gelderse paarden; alles staat op het binnenplein van paleis Noordeinde te wachten op…Máxima

Dan, klokslag één uur, het magische moment: de hoeden gaan af, het Wilhelmus klinkt…Koningin Máxima komt naar buiten.
Of liever gezegd, het koninklijk paar komt naar buiten.
Aan de zijde van onze Koning betreedt ze fier, als een geboren Koningin de voor hen uitgelegd, op het laatste moment nóg een keer gestofzuigd, rode loper.
Vlak voor het instappen van de gouden koets staan ze stil, onze Koning en Koningin, en buigen voor het vaandel van de Irene Brigade.

Maar ach, wie maalt er op dat moment om Willempie, het gaat ons allemaal om Koningin Máxima!
Want juist dat moment van zich buigen voor het vaandel, wordt onze nieuwschierigheid bevredigd:

” Hoe ziet ze eruit?
Wat heeft ze aan?”

Vanaf het naar buiten komen heeft heel Nederland het over de kleding van Máxima!
De visuele en schrijvende pers vertellen ons de komende dagen alles over de jurk van Máxima.
Blauw Bloed doet op zaterdag zelfs een pol over de outfits van de afgelopen jaren Prinsjesdag.
En wie herinnert zich niet Dé Jurk!
Vanaf dat moment was de Nederlands ontwerper Taminio wereldberoemd.

Op NOS las ik dat onze Koningin overal op de wereld opzien baart, en zij vooral om haar kleding wereldwijd over de tong gast.

We kunnen ons als onderdanen van het Neerlandse volk natuurlijk suf mopperen en ergeren aan de kostbare kleding van onze Koningin, of in blijde verrukking in de handen klappen over de schoonheid daarvan.
Om eerlijk te zijn, ik ben jaloers op haar prachtige kleding.
Dat maakt dat ik me soms ook schuldig maakt aan nijd over de kosten daarvan.
Maar stel dat onze Koningin na het klinken van het Wilhelmus als een grijze muis een beetje in elkaar gebogen op de rode loper zou verschijnen?
Het zichzelf niet zo waard vindend om naast haar man en Koning de functie van Koningin te vervullen?
Ze zegt bv tegen Willem Alexander:
” Stap jij maar in de gouden koets, ik ben er ook niet zo op gekleed, dus ik kom zo wel met de bus”

In tegenstelling daarvan laat Willem-Aleclxander haar voorgaan in het binnen stappen van het Koningklijk voertuig.
Onze Koning der Nederlanden houdt nederig afstand en wacht op zijn vrouw en Koningin.
Fier rechtop schreidt ze op haar hoge hakken over het rode tapijt.
Waardig en elegant tilt ze haar lange rokken op om plaatst te nemen in het goud en fluweel van de koets.
Omdat ze gehuwd is met onze Koning heeft ze daar recht op!
En ze neemt dat recht…

In mijn hart kijkend geef ik het toe: ik wil ook zo’n mooie speciaal voor mij door Taminio ontworpen japon!
Jij toch ook?

Ik heb goed nieuws!
Het hangt allang klaar!

Wij zijn als gemeente van Christus ook bruid van een Koning.
Vrouw van een bruidegom.
Een schatrijke Koning-bruidegom.
Kinderen van de Vader van die Koning.
Met naam en toenaam zijn we bloedrood in zijn trouwboekje geschreven.
De schatkamers van deze Koning staan wagenwijd open zodat we ons nooit zorgen hoeven maken over onze voorraadkast.
Bij het tekenen van onze naam hebben we de meest schitterende mantel omgehangen gekregen, de Mantel der Gerechtigheid.
Deze mantel met door doorboorde handen opgestiktte diamanten, hing al vanaf de schepping voor ons klaar in de koninklijke walk-in closet.

Omdat we, zoals Máxima door haar huwelijk met Willem-Alexander koninklijke rechten heeft verworven, ook wij koninklijke rechten hebben verworven door bruid te zijn van deze Koning, mogen we fier en trots onze mantel aan de buitenwereld laten zien.
Iedere stap die we zetten is een stap op de door de Koninklijke lakeien uitgelegde rode loper.
Bloedrood omdat onze Koning zelf in zijn lichaam de prijs betaald heeft voor dit kostbare tapijt.
In zijn sterven aan het vloekhout op Golgotha, heeft hij ons vrijgekocht uit de zondemacht van Satan.
Door zijn opstanding op de derde dag, heeft hij bewezen dat iedere rekening vereffend is.
Trots als een pauw wacht hij op zijn bruid, om haar vóóraf aan de rit met de gouden koets, zijn Koninklijke mantel om te hangen.
Iedereen mag zien dat dit zíjn vrouw is, vandaar de grote ramen in de koets.
Het maakt hem niet uit dat hij zelf in de schaduw staat, het is hem zelfs tot eer!

Wat doen we hem oneer als we ons eigen jasje, op afbetaling aangekocht, aandoen, daarmee onze vrome nederigheid etalerend.
Hoogmoedig zijn mantel afslaan omdat we menen geen recht te hebben op de koninklijke outfit.
De gouden koets aan ons voorbij laten gaan omdat we de bus ” goed genoeg” vinden.
Waardoor we in de wereld onze uitstraling verloren hebben en niemand om ons heen weet dat we Koningskinderen zijn, daar schamen we ons zelfs vaak voor.

Kom, gooi je bedelaars kleren in het vuur en trek zijn mantel aan!
Zet je voeten op de rode loper en buig voor het Koninklijk erevaandel van je Koning: Jezus Christus!
Laat iedereen het weten hoe je als burgermeisje Koningin geworden bent aan de zij van de Koning der Koningen.

Jaloers gemaakt vraagt je medemens naar je prachtige kleding en mag je daarna zelf zijn Koningsmantel om de schouders van deze bedelaars hangen.
Onder applaus van je Koning stap je elegant en fier rechtop in de gouden koets om met hem een ererondje door de Hofstad te rijden .
Kijk hem eens gelukkig zijn!
Kijk hem eens trots op je zijn!

Jezus…