Wie knielt tussen de viooltjes?

Het boek” knielen op een bed violen” van Jan Siebelink, roept bij sommige lezers zoveel weerzin op dat het na een paar hoofdstukken verbijstering verder ongelezen aan de kant wordt gegooid.
De bizarre Godsbeleving van het hoofdpersonage en daardoor de vervreemding van zijn gezin en verdere omgeving, schetsen een wereld die te onwerkelijk voor “normaal” denkende mensen is.
Daarbij komt dat elk voor je eigen beleving bizar verhaal van de ander, het eigen bewustzijn zo opschudden kan dat het veiliger lijkt je te distantiëren van iets wat voor je zelf ongrijpbaar is.

De schijnbaar buiten de realiteit van het gewone leven staande wereld van de vader van Jan Siebekink, is daarentegen voor deze man het “normale christelijke leven” en daardoor voor weer veel andere lezers van dit boek een blik in hun verleden.
Erkenning en herkenning van een opvoeding waar angst voor God met de paplepel ingegoten is.
Niet bewust en kwaadwillend, maar vanuit een vaak diepe eerbied en ontzag voor God.
Deze eerbied en ontzag kunnen nou juist de voedingsbodem worden waarin Satan het zaad van angst en beven zaait, dat vermengt met religiositeit God nooit als Vader zal kunnen zien.

De barmhartigheid en ontferming van een God die Zijn Zoon gaf omdat hij zondaren lief heeft, lijkt in deze streng gereformeerde wereld lijnrecht tegenover een toornend God die de zonde niet ongestraft laat, te staan.
De werkelijkheid is dat het allebei waar is!

God kan inderdaad de zonde niet ongestraft laten, dat is onmogelijk.
Tegelijkertijd toont dat nou juist zijn barmhartigheid en ontferming!
Omdat zijn toorn de zonde en de macht daarachter treft, niet de zondaar zelf.
De zondaar mag juist rekenen op Gods genadige ontferming, omdat het onmogelijk is dat Hij géén barmhartigheid bewijst aan een zondaar die zich bekeert.

Het wonder van de genade is dat God het zichzelf onmogelijk gemaakt heeft níet barmhartig te zijn.
Hij heeft zichzelf in het nauw gedreven om zondaren in de ruimte te zetten.
Waarom?
Omdat zijn liefde voor zondaren, mensen die het compleet verbruid hebben, zó groot is, dat Hij zelf de oorzaak van het zondeprobleem heeft aangepakt.
De veroorzaker van dit kwaad is niet de mens maar Satan de tegenstander van God en daardoor ook van u, jou en mij.
Doordat Jezus als God en mens aan het kruis alle zonde droeg en onder die last een vreselijke dood stierf, is Satan en zijn macht verslagen.
Door Zijn opstanding uit de dood heeft Jezus bewezen sterker dan elke andere macht in hemel en op aarde te zijn!
Daarom, alleen daarom mogen we rekenen op Gods genade en goedheid.
Hij heeft het zichzelf verplicht genadig te zijn!

Dat wetend is er geen enkele reden meer voor angst en beven, we zouden het offer van Jezus tekort doen.
Tegelijkertijd eren we hem wanneer we in diep ontzag voor de Majesteit van God door de knieën gaan, om daarna door deze Koning van hemel en aarde overeind gezet te worden.

Een Koning die met over zijn arm een handdoekje en in zijn handen een waskom met naar viooltjes geurend water, voor me neerknielt om mij het stof van mijn voeten te wassen.
Wat een Koning…