Is er een weg waardoor we helen kunnen van beschadigde emoties?
Dan bedoel ik niet dat we niet boos mogen zijn om wat ons aangedaan is, maar om het genezen van de gevolgen daarvan, zodat bitterheid geen wortel schiet in ons hart.De pijn ten gevolge van wat ons aangedaan is kan op een gegeven moment een excuus worden het volle leven, zoals Jezus het bedoeld heeft, niet ten volle te omarmen.
Wat is het eeuwig zonde wanneer we de Ganade van Jezus, die iedere dag nieuw en overvloedig verkrijgbaar is, niet ontvangen kunnen, omdat onze handen krampachtig vasthouden aan wat allang aan het kruis zijn macht verloren heeft.
Het verleden houdt ons gevangen in de hel van bitterheid en wrok, waardoor oordeel ons leven verwoest.Eerder schreef ik over de Sycaminetree en het mosterdzaadje.
Jezus zegt dat geloof zo groot als een mosterdzaadje genoeg is de Sycaminetree te gebieden te ontwortelen en zich in de zee te werpen.Vandaag schrijf over ik een ander aspect van vergeven;’sterven aan jezelf.’
Dat klinkt best zwaar natuurlijk, sterven aan jezelf.
Wat wordt daarmee bedoeld?Toen Jezus aan het kruis jou en mijn zonden op zich nam en dit Hem de meest vervloekte dood ooit deed sterven, had Hij in Zijn woede over wat Hem aangedaan werd, de wereld met een enkel woord kunnen vernietigen.
Toch koos Hij in Zijn liefde om voor jou en mijn zonden te lijden en te sterven.
Vrijwillig liet Hij zich aan het kruis nagelen waardoor elke aanklacht van schuld tegen ons ingebracht de mond is gesnoerd.
(Kollosenzen.2)Aan het kruis werd Jezus een niets, een niemand.
Net als in Genesis 1 ontstond in Zijn dood als het ware een woeste leegte.
En juist in die ruimte van het niets heeft God een nieuwe wereld geschapen, een schuldvrije zone.
Het Koninkrijk van God, waarin het niet om eten en drinken gaat maar om gerechtigheid en rechtvaardigheid.
In het sterven van Jezus kwam zoals in het eerste scheppingsverhaal, opnieuw uit dat niets een nieuwe wereld voort, waarin we naar Gods beeld als nieuwe schepping leven kunnen.Wat heeft dat te maken met sterven aan onszelf?
Net als in en door de kruisdood van Jezus, nieuw leven ontstond, ontstaat nieuw leven wanneer we,figuurlijk gesproken, ook dood gaan aan onszelf.
Dat betekent dat we in een conflict de minste durven zijn.
Terwijl je verschrikkelijk onrecht is aangedaan, toch niet eindeloos doorgaan je recht te halen bij de ander.
Net zoals Jezus de macht van de zonde brak door zelf zonde te worden en in zijn sterven verzoening voor de zonde bracht, kunnen wij, door geestelijk gesproken, dood te gaan aan onszelf, de macht van de pijn ons aangedaan breken en de verzoening van Jezus laten zien.
De minste zijn is sterven aan jezelf, en stelt je daardoor in de gelegenheid de genade van Jezus te ontvangen en uit te delen.
Het is Jezus in Zíjn sterven navolgen en daarmee niet alleen voor ons zelf een nieuwe wereld scheppen, maar tevens voor de ander de deur naar die wereld openen.Wat is dat vreselijk moeilijk toch?
Niet blijven staan op je recht, maar dat recht opgeven.
Niet wachten totdat de ander vergeving vraagt, (hoezeer je daar ook recht op hebt) maar deze van te voren al zelf uitdelen.
Het gaat in tegen iedere innerlijke schreeuw om genoegdoening van wat ons is aangedaan.
Het is sterven aan jezelf!Hoe mooi is het dan om in bv. familieconflicten terug te krijgen dat wat jaren geleden verloren is.
Wanneer we eerst en vooral eisen dat de ander voor ons op de knieën gaat bewerken we juist het tegenovergestelde, en houden uiteindelijk zelf het conflict in stand.
Terwijl we de ander verantwoordelijk houden voor de ons verscheurende pijn, zijn we het ten diepste zelf die deze pijn niet los kunnen of willen laten.
Daarmee ontzeggen we ons dat waar we nou juist zo naar verlangen, herstellen van verloren banden.
Daarmee beroven we niet alleen ons zelf, maar vooral degeen die elk oordeel en de gevolgen daarvan aan het kruis vernietigd heeft, Jezus, de opgestane Heer.Maar hoe komen we tot deze haast onmogelijke daad?
Dat is toch niet te doen?Wanneer we Jezus leven willen leven is alles wat eerder onmogelijk leek mogelijk.
Dan wordt genade uitdelen zelfs een eer.
Omdat we dan delen van wat we zelf onverdiend ontvangen hebben.
Het wonderlijke is dat het mosterdzaadje geloof dat we hier voor nodig zijn, uitgroeit tot een gigantische boom.
(Psalm 1)
Een boom waaraan heerlijke vruchten hangen, de vruchten van de Heilige Geest.
Ieder die schuilt onder die boom kan in zijn schaduw uitrusten en liggend de vruchten plukken, zo zwaar hangen te takken naar beneden.
In het eten van die vruchten vermenigvuldigt zich de nieuwe schepping, precies zoals God het al voor ogen stond in Genesis 1.
Ieder die loslaat wat het ontvangen in de weg staat, en eet van het nieuwe leven, gaat ook weer uitdelen en wordt daarmee zelf schepper van nieuw leven.Het begon aan het kruis, Jezus dood werd ons leven.
Wanneer we in Jezus ons eigen ik mee hebben laten kruisigen, geven we daarmee het nieuwe leven van Jezus door.Het is mogelijk, omdat dezelfde kracht die Jezus deed opstaan uit de dood, in óns leeft.
Ben je moe en uitgeput?
Heeft de pijn en de last van wat je is aangedaan je je door de benen laten zakken, en heb je geen kracht meer om op te staan?
Kijk maar eens goed om je heen, want je bent precies op het bloedrode schaapjes wollen picknick kleedje onder de Jezusboom gaan liggen…
Zie je dat de zwaar met vruchten beladen takken boven je, uitnodigend naar beneden hangen, zodat je alleen nog maar je hand iets uit hoeft te strekken om te plukken?Wel eerst even die rotte appel loslaten hè?
Maar weet je, die valt vanzelf uit je handen wanneer je ze optilt om een sappige vrucht uit de Jezusboom te plukken…
‘Hierin is de liefde bij ons volmaakt geworden, opdat wij vrijmoedigheid mogen hebben op de dag van het oordeel. Want zoals Hij is, zijn ook wij in deze wereld.’
1 Johannes 4:17 HSV

Hoenderhokje 