Diamanten trouw.

Vorige week viel er na het klepperen van de brievenbus bij mijn ouders een belangrijke brief op de mat.
Daarbij schalden de bazuinen als bij de inleiding van Mendelssohns bruilofsmars, waarna bij het openen van de envelop de Koninklijke Mariniers Kapel het huisje van Vader en Moeder binnen marcheerde en dit vrolijke muziekstuk ten gehore bracht.

Zijne Koninklijke Hoogheid de Koning, en Hare Koninklijke Hoogheid de Koningin hadden namelijk vernomen dat het voor mijn ouders zestig jaar geleden was dat ze elkaar een smalle gouden ring om de vinger schoven.
Hoe de Majesteiten daar achter kwamen?
Misschien wel zo:

Op een morgen liggen Willem en Max in hun koninklijke hemelbed nog wat na te soezen, als plotseling alle etiquette vergetend één van de lakeien de kamer binnenstormt.
Opgewonden en compleet buiten adem, amper uit zijn woorden komend, staat hij aan het bed van de twee belangrijkste mensen van Nederland.
Koningin Máxima knikt hem bemoedigend toe waardoor hij moed vat belangrijk nieuws te verkondigen;’ Johannes Kramer en Marretje Visser zijn zestig jaar getrouwd!’
‘Zestig jaar?’ vraagt Koning Willem Alexander verbijsterd.
‘hoor ik dat goed,Max?
Ik hoop dat wij dat ook nog mee mogen maken…Zestig jaar!’
Daarna wendt hij zich bruusk naar de lakei;’ waar wacht je dan nog op man?
Haal pen en papier, zodat ik deze mensen persoonlijk een felicitatie schrijven kan.’
Zoiets dus…

Ter gelegenheid van hun diamanten huwelijksdag viel deze Blauw Bloed envelop vorige week dus op de mat van mijn ouders.
Zestig jaar geleden beloofden ze elkaar jong, verliefd en naïef trouw.
‘Ja’ zeiden ze tegen elkaar, en dat klinkt nog iedere dag;’ Ja’

Jaren eerder klonk ook in de kerk een ‘Ja’
Staande aan het doopvont hielden Opa en Opoe hun kleine Johannes ten doop.
Een jaar later deden Bèbe en Bessien dat met hun kleine Marie.
Uit de mond van de jonge ouders klonk ja…
Dit ja werd door dezelfde Joh en Marie weer herhaald toen zei als prille ouders na het ja aan elkaar gezegend werden met kinderen.
‘Ja’ klonk het vijf keer waarna het ritueel van de doop voltrokken werd.
Zegel van Gods trouw op het voorhoofd van mensen die uiteindelijk niets bakken van hun Ja.

Moet ons daarom de moed in de schoenen zakken?
Volstrekt niet, het steeds herhalend ‘Ja’ van falende mensen is helemaal niet belangrijk!
Vanuit de troon in de hemel klonk namelijk ook een ‘Ja’
Het duidelijk hoorbare ‘Ja’ van God de Vader, die in het offer van Jezus, Zijn Zoon, de enige is die dat ‘Ja’ waar heeft gemaakt.
Vanwege het ‘Ja’ van de Koning der Koningen vieren we daarom niet alleen het zestigjarig huwelijk van Vader en Moeder, maar mogen we iedere dag het eeuwigdurend feest van de bevrijding uit de klauwen van satan en zijn zondemacht vieren.

Lieve Joh van Harmen van het Witte Ussien, en lieve Marjo van Riekeltjen; als het kind dat jullie Vader en Moeder maakte eer ik jullie als mijn geliefde ouders en heb ik de schone taak de echo van het eeuwig ‘Ja’ vanuit de troon van onze God, Koning en Hemelse Vader over te brengen.
Jullie zijn kostbaar en daarom duur betaald, geliefd en bemind.
De God van het Verbond bewijst Zijn eeuwigdurende trouw van geslacht op geslacht op geslacht op geslacht op geslacht.
Ik zegen jullie met zijn ontferming, barmhartigheid en de rechtvaardigheid in Jezus Christus.
Samen met mijn kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind roepen we in koor:
‘We houden van jullie!’