In vuur en vlam.

Vorige week was ik op het Hemelvaartsconvent van CWN, waar we o.a. luisterden naar een lezing van Samuel Wells.
Hij sprak over het over het verschil tussen For/With.
Iets doen voor iemand of iets doen met iemand.
Het doen voor elkaar, of iets doen voor God, zit ons meer in het bloed dan dat we iets doen met elkaar,of stil zijn en luisteren naar God omdat Hij er zo naar verlangt met ons te zijn.
Vanmorgen in de dienst kwamen deze woorden For/With Voor/Met in mijn gedachten voorbij, t.a.v. de Pinksterviering.

Op de dag waarop de Joden van het Oude Testament vieren dat Mozes op de Berg Sinaï, de tien geboden ontving, op diezelfde dag viert de kerk van het Nieuwe Testament Pinksteren, het feest van de uitstorting van de Heilige Geest.

Over deze twee gebeurtenissen zijn zowel verschillende overeenkomsten als verschillen te noemen.
In beide gevallen gaat het vooral over God die bij de mensen wil wonen.

Het volk Israël had na hun bevrijding uit Egypte aan geen ding gebrek in de woestijn.
Iedere keer wanneer ze klaagden over water, brood en vlees zorgde God voor overvloed in wat ze misten.
Er viel niet één dode, omdat God hun Zijn vriendelijk aangezicht toonde en niet moe werd hun goed te doen.
Kortom, God liet hun de aard van Zijn wezen zien; Zijn verlangen de mens genade en goedheid te bewijzen.
Toch was het volk deze genade, iets ontvangen om niet, op een gegeven ogenblik spuugzat.
Ze eisten God zelf iets terug te willen doen.
Daarop trok God zich terug, en gaf hun de tien geboden.
Wederom kregen ze waar zo om vroegen, de wet, waarop ze overmoedig riepen dat ze álles zouden doen wat God hun in die wet gebood.

Waar het mis ging was precies dat waar Samuel Wells de vinger op legde.
God bevrijdde het volk Israël uit de slavernij van Egypte en trok met hun op naar het beloofde land.
Het volk kon de afhankelijkheid van een God met hun niet langer verdragen, waarop ze eigen verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid opeisten.
Die kregen ze van God, waarop zoals om de berg Sinaï een hek geplaatst werd, er ook denkbeeldig een afscheiding kwam tussen God en het volk.
Met God werd door het volk ingeruild voor voor God.

Hoe desastreus dit uitwerkte werd onmiddellijk duidelijk toen het volk zelfs het aanbidden van God inruilde voor het dansen om een gouden kalf.
Kort tevoren nog hadden ze geroepen alles te doen wat God hun gebood te doen…
Omdat ongehoorzaamheid aan de wet genoegdoening eist, kon God niet anders dan straffen.
Als gevolg van het overtreden van het eerste gebod:’ Gij zult de Here uw God liefhebben boven alles,’ stierven er drieduizend mensen.

Vele eeuwen later verliet de zoon van God de hemel om als mens onder ons te wonen.
Hij kwam op aarde omdat Hij als enige in staat was Gods wil te doen en zo de wet van Mozes te vervullen.
Door Zijn verschrikkelijke dood aan het kruis verbrak Hij de macht van de zonde en bevrijdde ons van de aanklacht van de wet.
Deze wet was het wapen van Satan om ons voortdurend aan te klagen;’zie je wel dat je dat niet kunt?’
En hij had gelijk!
We kunnen de tien geboden niet gehoorzamen, zelfs niet één gebod.

Gods reddingsplan is er altijd op gericht geweest met ons te zijn.
Toen Jezus er voor koos om met ons te zijn kon het niet anders dan dat Hij hangend aan het kruis één werd met onze zonde.
Hij dróeg niet alleen onze zonde, Hij werd zonde, en wij, we lieten Hem alleen.
We konden ook niet anders dan Hem alleen laten, omdat we onmogelijk dragen konden wat Hij op dat moment Zelf op zich nam.
Omdat God de zonde niet verdragen kan, kon ook Hij niet anders dan Zijn Zoon alleen laten, en daarmee koos God onze kant.

In Kollosenzen 2 staat dat God Zelf de zonde,Jezus, én de aanklacht van dat wat tegen ons getuigde, de wet, aan het kruis nagelde en daarmee Satan het zwijgen oplegde.

Na zijn opstanding beloofde Jezus ons na Zijn Hemelvasrt niet alleen te laten, maar ons Zijn Geest te sturen, het bewijs van Zijn verlangen om met ons te zijn.
Het Immanuel, God met ons, bij de aankondiging van Jezus’ geboorte uitgesproken door de engel Gabriël, is in Zijn dood, opstanding en Hemelvaart bezegeld met de uitstorting van de Heilige Geest.
Elke belemmering om tot God te gaan is weggenomen omdat in het offer van Jezus elk wapen dat tegen ons gebruikt werd krachteloos is geworden.

En zie wat er gebeurde:
Bij de Sinaï, daar waar de mens koos om voor God te gaan werken, vielen drieduizend doden.
Op de Pinksterdag, de dag waarop God bewees het contact met
ons te hebben hersteld komen drieduizend mensen tot geloof.

Wat een wonderschone hereniging van God met allereerst Zijn volk Israël en daarna de andere volken.
Het was niet voor niets dat de uitstorting van de Heilige Geest juist op dát moment plaats vond.
Heel Israël en de mensen uit de omringende volken waren op de been om feest te vieren in Jeruzalem.
God de Vader liet zien dat het heil voor alle volken is.
Vier je het feest van de Geest mee op het Tempelplein?

Link naar de lezing van Samuel Wells:

Link naar de site van het Chatismstisch Werkverband Nederland
https://www.cwn-cwj.nl/