Deze week zat ik aan de buis gekluisterd bij de live uitzending vanuit de rechtbank inzake het proces Holleeder.
Ik heb bewust niet elke uitzending daarvan gevolgd, omdat ik nl. ziek werd van elk nieuws over de persoon Holleeder.
Het herinnerde me teveel aan mijn eigen confrontatie met de duisternis en medogenloze gewetenloosheid in de man met wie ik zelf jaren getrouwd was.Bij het vonnis ‘levenslang’ heb ik nog harder gejuichd dan bij het doelpunt van Jackie Groenen, waarmee de Oranje Leeuwinnen zich voor de halve finale WK voetballen plaatsten.
Met de al eerdere plaatsing voor de komende Olympische Spelen,hebben deze vrouwen historie geschreven en zijn ze bij leven al een legende, waarvoor hulde!Zo ook de zussen Holleeder; Astrid en Sonja.
Zij hebben een werkelijk fenominabele heldenmoed getoond in het opstaan tegen de psychopaat Holleeder.
Met gevaar voor eigen leven hebben zij getuigenis afgelegd tegen hun eigen broer.
Door daarop zelfs zijn eigen familie met de dood te bedreigen, bewees Holleeder zelf hoe zwart hij vanbinnen is.Gelukkig heeft de rechtbank dit ook gezien, en dáár ben ik nog het meest blij om!
Er is niet alleen naar het verhaal van Astrid en Sonja geluisterd, ze zijn ook gehóórd!Ik put moed uit de dapperheid van vrouwen zoals Astrid en Sonja.
Ze zijn beloond, er is hun eindelijk recht gedaan!
Daardoor vlamt bij mij het vlammetje van hoop op gerechtigheid ook weer op.
Want eerlijk, de laatste paar weken loop ik op de toppen van mijn zenuwen.De jarenlange confrontatie met de gevolgen van het verleden, de voortdurende dwang die uitgaat van de rechtbank inzake de opgelegde verplichtingen van de WSNP ( Wettelijk Traject Natuurlijke Personen), het vechten tegen de instanties en het steeds voor mezelf op moeten komen, hebben me uitgeput.
Kort gezegd komt het erop neer dat ik nog steeds niet gehoord word.De afgelopen weken wordt me het vuur na aan de schenen gelegd, waardoor ik soms nachten lang wakker lig.
Bang als een opgejaagd vogeltje word ik soms radeloos van mijn eigen gedachten over wat ik nu nog kan doen om gehoord te worden.
Mijn keel knijpt dicht van de enveloppen in mijn brievenbus, bol van wat ik nu weer aan formulieren in moet vullen.
De laatste opnieuw opgelegde verplichtingen hebben me en in zekere zin doen breken.In zekere zin…
Omdat ik geloof in het verhaal over Degene die eens de hemelse heerlijkheid verliet, Jezus, de Zoon van God.
Hij kwam naar de aarde om in de gebrokenheid van mijn bestaan, zelf als mens te worden verbroken.Als bang vogeltje vind ik in het kruishout op Golgota een stokje waarop ik rusten kan.
Soms bold en onverschrokken, vaak trillend als een gebroken rietje.
Maar ook dan vind ik troost in de belofte van mijn Heer;‘Hij zal het geknakte riet niet breken, de kwijnende vlam zal Hij niet doven, Hij zal recht doen aan wie onrecht is gedaan.’
Jesaja 42:3 HTB
https://www.bible.com/75/isa.42.3.htbIk heb besloten dat ik daarom niks meer ga doen.
Ik laat het erop aan komen, als ik me voor de rechtbank verantwoorden moet, dan moet dat maar.De Leeuw van Judah zal voor mij brullen en recht in het doel schieten!
Het maakt niet uit hoe hoog en breed het muurtje is, Hij schopt’m d’r in!Met David zing ik mee;
‘Zelfs als ik door een donker dal moet lopen, ben ik niet bang, want U bent dicht bij mij.
Uw herdersstaf beschermt mij en begeleidt mij heel de weg.
U bereidt een feestmaal voor mij, waar mijn vijanden bij zijn.
U zalft mijn hoofd, als bij een persoonlijke gast, mijn beker vloeit over van uw zegen!
Uw goedheid, liefde en trouw mag ik mijn hele leven ervaren en daarna mag ik voor eeuwig bij U wonen in uw huis.’
Psalmen 23:4-6 HTB
https://www.bible.com/75/psa.23.4-6.htbOvernachtend in het B&B van het donkere dal zeg ik tegen Vader;
‘ nou Heer, Bibberend&Bold, wacht ik op wat U nu gaat doen.
Laat maar zien dan…’Bid met mij mee alsjeblieft, en zegen de mensen die mij onwetend door het kwaad laten gebruiken, om een kind van God op de knieën te dwingen voor de geest van deze wereld.

Hoenderhokje 