Gistermorgen ging ik naar een dienst even verderop, waardoor ik eerder dan op andere zondagen om half tien op de fiets zat.
In het half uur onderweg deed ik veel inspiratie op voor een verhaaltje.Ik fietste achter een jonge vrouw waarvan ik hoopte dat ze ook op weg was naar het zondagse feestje, totdat ik door het opgerold matrasje onder haar arm begreep, dat zij voor een heel ander partijtje dan ik haar wekker had gezet.
We waren allebei op weg naar een spirituele oefening, zij naar Yoga, ik naar de kerk.
We hadden ons er ook allebei op gekleed, tenminste aan haar kleding was buiten het matje, duidelijk te zien waar ze naar toe ging.
Op van die rubberen slippertjes stapte ze parmantig voor me uit; ze had er zin in, net als ik!Het beeld van dat opgerolde matje bleef hangen bij mij.
Ik stelde me voor hoe je als lid van het Yoga clubje s’morgens je voorbereidingen treft om met het matje onder de arm op pad te gaan.
Erop gekleed om je zo soepel mogelijk te kunnen bewegen, rol je het matje uit, om je daarna op blote voeten in allerlei bochten te wringen in een poging jezelf te verenigen met het goddelijke.Op zíjn matje in de moskee even verderop, doet de moslim precies hetzelfde.
In zijn lange gewaad knielt hij blootsvoets neer om aan zijn god te laten zien dat hij zijn uiterste best doet om goed te leven en zo een plaatsje in de hemel te verdienen.Al fietsend, op weg naar de Oud Katholieke Kerk sloeg mijn fantasie op hol.
Een droom voortkomend uit een diep verlangen naar een gemeenteleven zoals dat beschreven is in de Handelingen der Apostelen.In mijn droom zie ik hoe we op zondag allemaal met een opgerold matje onder de arm naar de kerk gaan.
Zingend; ‘kom ga met ons en doe als wij’ leggen we de matjes zij aan zij om ons daarna eensgezind voor de Koning der Koningen neer te buigen.
Stel je voor, even geen vergaderingen over welke activiteiten we nu weer eens kunnen organiseren om de jeugd binnen te houden, geen speciaal belegde Synode over vrouw in het ambt, geen geneuzel over hoedjes, tv en de kleur van bruidsjurken…geen onenigheid over twee of drie e’s…
Gewoon simpel allemaal op de knieën, bloot of bedekt, wat maakt het uit!
Als ze zich maar buigen voor Degene die zich in allerlei bochten gewrongen heeft om zondaren weer te verenigen met de God van hemel en aarde.
Hij verlangde zo naar die eenheid dat Hij zich kapot geslagen als een insect vast liet pinnen aan het kruis.
Stervend rolde Hij daarmee een compleet nieuwe wereld aan onze voeten uit.
Hoe waard is Hij het dat we in eerbied en ontzag voor Hem neer knielen!Die jonge vrouw met haar opgerold matje onder de arm heeft het zo gek nog niet bekeken.
Net zo min als de moslim met zijn kleedje toch?
Nu wij nog…
Zullen we hen voordoen welke kant je op knielen moet?
Hoenderhokje 