Onlangs schreef ik een blog over de Voedselbank dat in het Nederlands Dagblad van 5 juli 2019 geplaatst is.
n.a.v. Handelingen 4 stelde ik daarin de vraag; ‘zijn we net als in de eerste gemeente ook vol van het krachtig getuigenis van onze opgestane Heer?’
Als Voedselbank klant stelde ik vervolgens de daaruit voortvloeiende vraag: ‘welk getuigenis gaat er van de kerk uit wanneer we als kerkfamilie onze mede broeders en zusters naar de Voedselbank laten gaan?’Allereerst reageerde de Voedselbank met een verdedigend artikel in de krant van de volgende dag.
De stelling die daarin vooral naar voren komt is dat ik de medewerkers van de Voedselbank een klap in het gezicht gegeven heb.
Ik kan deze bewering wel begrijpen, alleen is mijn als ervaringsdeskundige schrijven niet gericht naar de Voedselbank zelf, maar aan de kerk in Nederland.
Ik heb daarom ook geen behoefte mijn blog naar de Voedselbank
te verdedigen.Waar ik meer waarde aan hecht is het reageren vanuit de kerk.
Via een doos verse boodschappen, persoonlijke mail of telefoon kreeg ik enkele hartverwarmende reacties die mij diep ontroeren.
De volgende reactie is: ‘er verandert immers toch niets…’
Dit zegt mijns inziens veel over de murw geslagen zielen van christenen die het hopen en bidden opgegeven hebben.
Ik vind dat erg zorgwekkend en een belangrijker agendapunt dan wat voor activiteit we nu weer eens gaan organiseren.
Daartegenover staat de stilte, niet reageren, net doen alsof het er niet is…
Vooral in beide twee laatste reacties ervaar ik een enorm groot gemis.
Ze benadrukken nog meer het belang van de vraag:’ hoe is het in onze kerken gesteld met het getuigenis van onze opgestane Heer?’
‘Wat zegt het offer van onze Heer Jezus ons nog in het leven van alle dag?’
Jezus zelf zegt; ‘zal ik nog geloof vinden?’Ik bid dat we als kerk het gemeenteleven zoals we dat lezen in Hand.4 niet als een utopie zien, een onbereikbaar droombeeld, maar meer en meer verlangen niet alleen met de mond Jezus als opgestane Heer te belijden, maar Hem in alle vezels van ons bestaan te léven.
Hij is het zo vreselijk waard!
Hoenderhokje 