In de tijd dat ik zelf moeder werd, lag je tien dagen in de kraam, tenminste zo noemde men dat op Urk.
Als kraamvrouw werd van je geacht deze dagen vooral lekker in bed te blijven en je door de kraamverpleegster te laten verzorgen en verwennen.
Alsof je ook letterlijk in een kraam tentoongesteld lag, was het een zoete inval van feliciterende en cadeautjes meebrengende familie, vrienden en bekenden.
Je had een goeie kraamverzorgster wanneer ze de meegebrachte biefstukjes perfect bereiden kon en bij vertrek het huis schoonblinkend achterliet.Een kraamfeest of babyshower bestond helemaal nog niet!
Google trouwens ook niet, waarschijnlijk kwam ik daardoor wel niet op het idee…
Type nu maar eens kraamfeest of babyshower in, en de pagina’s met aanbevelingen zijn niet te tellen.
Zelfs de bladen staan vol met oneindig veel tips voor het meest spetterende feest(spetterender dan dat van je buurvrouw), het perfecte cadeau (duurder dan dat van de andere genodigden) en de meest kostbare uitnodigingskaartjes (spectaculairder bezorgd dan dat van het feestje van je schoonzus)
Verder is de locatie natuurlijk van groot belang, hoe chiquer en groter, hoe beter je voor de dag komt.
En ook niet onbelangrijk; wie nodig je uit?Nee vroeger wisten we daar niet van, dat is echt iets hips van de laatste tijd.
Alhoewel…
Ik las vanmorgen een verhaal over een opmerkelijke kraamfeest tweeduizend jaar geleden!Hoe luxe en extravagant een kraamfeest tegenwoordig zijn kan, het kraamfeest van toen is vanaf de uitnodiging tot de ontmoeting met de pasgeboren baby niet te overtreffen.
Tot in het kleinste detail perfect gepland en uitgevoerd, precies zoals de Vader van het kind dat bedacht had.De invitatie tot het kraamfeest was fenomenaal!
Aan de hemel stond plotseling een ster, schitterender dan alle andere.
Deze ster werd opgemerkt door een aantal wijze mannen, die meteen al door hadden dat het een uitnodigingskaart tot een wel heel speciaal feest moest zijn.
Na zorgvuldig onderzoek kwamen ze tot de ontdekking dat deze ster de geboorte van een bijzonder kind betekende, een koninklijk kind zelfs; de koning der Joden!We kennen allemaal het verhaal; de wijzen uit het Oosten.
Kosten nog moeite werden gespaard, ze hadden een uitnodiging ontvangen en gingen op weg!
Zonder zich af te vragen of dit kind werkelijk zo bijzonder was, reisden ze duizenden kilometers om het kraamfeestje van dit voor hen onbekende kind bij te wonen.
Niemand vroeg; ‘bewijs eerst maar eens dat dit kind echt de Koning der Joden is, daarna gaan we bedenken of we er wat mee moeten of willen.’
Geen van hen zei: ‘laat hij ons eerst maar eens een teken geven pas dan geloof ik het…’Deze welgestelde mannen schaamden zich niet hun peperdure mantels op te tillen om zich op blote knieën neer te buigen voor een weerloze baby.
Stel je dat eens voor, hooggeplaatste rijken der aarde die zich in het stof van die aarde neer laten vallen voor een kwetsbare baby!
Een teer kindje dat nog niets anders deed dan zijn luier vol poepen en wiens hongerig mondje alleen nog maar bezig was met zoeken naar de borst van zijn moeder Maria.
Terwijl ze hun kostbare geschenken, goud, mirre en wierook aan de voeten van dit kind neerlegden, zullen hen waarschijnlijk de tranen van ontroering over de wangen hebben gelopen.Dit kostbare kind, de Koning der Joden, Jezus de Messias, de Zoon van God, vallen ook wij in eerbied voor Hem neer?
Of doen we net als de kerk van toen en blijven we in Jeruzalem omdat we het daar al prima voor elkaar hebben?
Durven we net als de wijzen dat deden uit onze comfortzone te stappen?Welke geschenken leggen wij aan Zijn voeten?
Of vragen we Hem eerst om een teken, een bewijs dat Híj het is?Heeft Hij in Zijn smadelijke kruisdood zijn liefde dan nog niet genoeg bewezen?
Is zijn Goddelijke Majesteit dan nog niet genoeg bekrachtigd door Zijn opstanding uit dood en graf?
Welk teken moet Hij ons nog meer geven?
Welk wonder wil jij nog van Hem zien?Deze koning, geslacht als het Lam der Wereld, wat heb ik Hem te bieden dan alleen mijn hart?
Daarmee geef ik Hem alles wat Zijn hartje begeert…

Hoenderhokje 