Ons klimaat in het Licht van de Wereld.

Iedereen weet het zo langzamerhand: Nederland verdroogt, terwijl elders enorme overstromingen plaatsvinden.
Naar aanleiding van haar werkbezoek aan het oosten van ons land, dat deel van Nederland wat het meest met droogte te kampen heeft, was gisteravond minister Cora van Nieuwenhuizen te gast bij Eva Jinek.

Jinek vroeg aan de minister: ‘de structurele droogte die we nu hebben, is dat door de mens zelf gecreëerd?’
De minister antwoordde dat we daar toch wel ernstig rekening mee moeten houden.
En; ‘In hoeverre dat precies de invloed van de mens is, daar zijn verschillende wetenschappelijke discussies over’

Is klimaatverandering enkel en alleen het gevolg van overconsumptie?
Behoort de oplossing vooral door de wetenschap bedacht te worden?

Hebben we als kinderen van God, de schepper van hemel en aarde ook wat te zeggen?
Of nemen we genoegen met een algemeen antwoord: ‘ach, in de geschiedenis is het altijd al zo geweest toch?
Veranderingen in de natuur hebben altijd al plaats gevonden.’

Persoonlijk houdt de vraag; ‘heeft God ons in de klimaatverandering iets te zeggen?’ me nogal bezig.
Niet in de eerste plaats om de aarde op zich, maar omdat de Schepper van die aarde in me woont.

Als we terug gaan naar het begin lezen we dat God de mens opdracht gaf de aarde te bewaren.
Volgens Wetenschappelijke onderzoek vinden er inderdaad door de eeuwen heen grote wisselingen in de natuur plaats.
Maar juist de Bijbelse Geschiedenis met het volk Israël laat zien dat honger en droogte altijd het gevolg was van de afgodendienst.

De meest bekende geschiedenis is wel het verhaal van koning Achab en zijn vrouw Izebel.
Achab trouwde daarmee een heidense tempelhoer, die nadat ze de profeten en priesters van God doodde, vervolgens de Baäl dienst in het heilige land Israël introduceerde.

In deze geschiedenis zijn wellicht veel lessen en waarschuwingen te ontdekken voor deze tijd.
Wat mezelf bijzonder intrigeert is waarom de verheerlijkte Jezus in zijn Openbaring aan Johannes op het eiland Patmos de gemeente waarschuwt voor de hoer Izebel.

Moeten we deze oproep zien als een waarschuwing aan de gemeente van alleen die tijd?
Ik geloof dat alle zeven brieven in het boek Openbaring een brief is aan de kerk van nu!
Het is schokkend dat maar in twee van zijn brieven Jezus de gemeente prijst om haar trouw en volharding.
Dat betekent dat vijf van deze gemeentes ten gevolge van het verlaten van Gods liefde een ernstige waarschuwing te horen krijgen, waarin o.a. de zeer dringende oproep de hoer Izebel uit hun midden weg te doen.
Waarom vond Jezus het zo nodig Izebel te noemen?
Dat moet toch een bijzondere betekenis hebben?

Toen Achab in zijn paleis lag te mokken omdat Naboth hem zijn wijngaard niet verkopen wilde, lostte Izebel dit op door Naboth te laten stenigen.
Vervolgens paradeerde Achab zo trots als een Pauw door de door moord verkregen wijngaard.
Daarmee haalde hij een bloedschuld over zichzelf en het volk, dat het allang niet meer zo nauw nam met het gebod alleen de Heer hun God lief te hebben.
Terwijl Achab koning was van Israël, het volk van God, werd na zijn dood zijn lichaam door de honden gegeten.

De wijngaard van Naboth mocht niet verkocht worden omdat deze door God zelf als eigendom aan zijn familie gegeven was.
Dit eigendom ging over van geslacht op geslacht, zo had God het in Zijn wetten zelf bepaald.
Izebel, de tempelhoer, zorgde er door laster en bedrog voor dat Naboth door zijn eigen volk gestenigd werd, waardoor de wijngaard, het erfgoed van Naboth in handen kwam van de Baäl dienende koning Achab.

Wanneer we deze vreselijke geschiedenis naast de woorden van Jezus leggen is er veel te leren.

Jezus noemt de gemeente ook een wijngaard en zich zelf de ware wijnstok.
Wij zijn in Hem, de ware wijnstok geënte ranken
God de Vader is de landman, de eigenaar van de wijngaard, zijn kerk.
Jezus zegt dat we alleen vrucht dragen wanneer we ín Hem blijven.
Doen we dat niet, verlaten we Hem, dan komt de Landman de takken snoeien.
Wanneer deze dan nog geen vrucht dragen zal Hij de dode takken uiteindelijk verwijderen.

Als we daarom in Openbaring de naam Izebel horen noemen, moeten onze oren zich spitzen naar wat Jezus ons nú te zeggen heeft.

De naam Naboth betekent ‘vrucht’
Zijn wijngaard was door God geschonken erfgrond.
Izebel kwam en ontnam de familie van Naboth haar erfgrond om het zelf in heidens bezit te nemen.

Als kerk leven en bewegen we ook op erfgrond; de wijngaard van God zelf.
Omdat Hij ernaar verlangt dat de hele aarde vol wordt van zijn glorie wil Hij dat we vrucht dragen.
Hij zelf heeft er alles aan gedaan om dit mogelijk te maken, net zoals Hij aan Adam en Eva het Paradijs schonk.
Waar is het Izebel om te doen?
Enkel en alleen om de gemeente vruchteloos te laten zijn.
Ze vermoorde Naboth(vrucht) en ontnam daarmee zijn verdere geslacht haar vruchten.

Daarom, omdat God ons heil voor ogen heeft, waarschuwt Hij zo dringend voor de tempelhoer Izebel.
Nemen we deze waarschuwing ter harte?
Wanneer we zijn oproep de hoer Izebel uit ons midden weg te doen negeren, zal Hij ons ook wegdoen van voor zijn aangezicht.
Hij zal ons op het ziekbed gooien en de kandelaar weg nemen.
Hij zal ons uit zijn mond spugen!

Misschien denken we nog dat het best wel meevalt.
Maar durven we ons als kerk eerlijk de vraag te stellen welke vruchten we dragen?
Dragen we nog wel vrucht?
Of worden we zo in beslag genomen door het aanbidden van de tijdgeest dat we nog koud nog warm worden van Jezus’ bonzen op zijn eigen deur?
Gaat het ons in onze vergaderingen om Gods eer of om allerlei bijzaken die niets te maken hebben met vrucht dragen?
Is de tijd die we aan het ene na het andere evenement organiseren werkelijk bedoeld om ons dichter bij God en Zijn heerlijk Woord te trekken?
Hebben we nog wel behoefte om gewoon stil aan Zijn voeten te zitten en daar te luisteren naar Zijn stem?
Snakt ons hart naar intimiteit met de gekruisigde en opgestane Heer, Jezus Christus?

De klimaatsverandering en de toenemende droogte van ons eigen land heeft ons als kerk waarschijnlijk meer te zeggen dan dat het de wereld te zeggen heeft.
Daarmee kunnen we tevens de vraag van Eva Jinek beantwoorden: ‘hebben we er zelf invloed op?’

Ja, dat hebben we, omdat we Jezus hebben!
We hebben Hem en Zijn Woord.
Hij is zelf het Woord.
Hij is de Weg en het Leven!
Als kinderen van God Zijn we het aan de in nood zijnde wereld om ons heen verplicht vrucht te dragen.
Opdat iedereen zal zien wie Híj is, onze Jezus de Messias.
De Redder van de wereld!

Daarom is het zo nodig IN HEM te blijven.
Hij staat beladen met cadeaus, goud, witte klederen en ogenzalf aan onze deur te kloppen, smekend om binnen gelaten te worden.
Niet om ons om de oren te slaan, maar om samen met Hem maaltijd te houden.
Wie verlangt er nou niet naar om omhangen met goud, gekleed in het zuiverste wit, de blinde ogen geopend, met de Koning der Koningen aan tafel te gaan…
Mooier kun je het niet krijgen toch?

Ik bid dat we het licht van Jezus laten schijnen op het klimaat in onze kerken.
Ik bid dat we ons bekeren van het aanbidden van de geest van de wereld, hebzucht, eigenliefde, eigengerechtigheid en vruchteloosheid.
Ik bid dat we terug keren naar het Woord en zijn getuigenis.
Ik bid dat we ons gezamenlijk voor de Heer en Landman verootmoedigen.
Ik bid dat we de wereld om ons heen de echte oplossing voor het klimaatprobleem laten zien.
Wat zal het een geweldig getuigenis zijn wanneer we net als Elia eendrachtig gaan bidden om regen!
God zelf belooft verhoring op het gebed van de Rechtvaardige.

De geschiedenis van het volk Israël leert ons ook dat God zich laat verbidden en genade toont, wanneer zijn volk voor Hem de knieën buigt.
Hij is het aan zijn eigen verbond met ons verplicht, dus kan Hij niet niet anders dan in zijn Zoon overvloedig genadig te bewijzen.



Auteur: tinyonline

Ik word blij van zelf nadenken i.p.v. napraten Toon alle berichten van tinyonline