Gisteravond zag ik een documentaire over Eva Mozes Kor, een Joodse Auschwitz overlevende.
Ik heb met stijgende bewondering gekeken!
Wat een moed heeft deze vrouw getoond door als getuige in een Naziproces de dader openlijk vergeving te schenken en in hem alle Nazi’s
Tegen elk protocol in volgde ze haar eigen hart waarna een groot deel van de Joods nog in leven zijnde oorlogsslachtoffers en de Joodse gemeenschap op zich, haar als veraadster brandmerkten.
Dat haar daad van vergeving haar duur is komen te staan begrijp ik ook, de gruwelen die in deze en vele andere documentaires getoond worden maken me ziek van afschuw.
Daarom kan ik ook mee voelen met de woede en teleurstelling van dat deel van de Joodse gemeenschap die niets begrijpen van Eva’s actie.
Om eerlijk te zijn, ik kijk liever geen oorlogsfilms meer, ik mijd ze, omdat wat ik te zien krijg te erg is.
Na Schindler’s List kan ik het niet meer verdagen.
Brrr, dat rode jasje… afschuwelijk, ik krijg er nog rillingen van.
Toch heb ik deze docu wel gekeken omdat de titel me zo aansprak.
Ik werd nieuwschierig naar deze Eva Mozes Kor.
Wat een uitzonderlijke moed heeft zij getoond.
Niet alleen in haar daad van vergeving maar al lang tevoren in Auschwitz.
Daar, als kind van 10 jaar had ze zich al voorgenomen zich niet door de Nazi’s te laten knechten.
Ik neem graag een voorbeeld aan de moed van deze vrouw.
Wanneer ik het tegen de stroom in zwemmen op wil geven, heb ik verhalen als van deze vrouw nodig om door te gaan, en niet op te geven voor dat waar ik voor sta.
Verhalen van moed tegen de klippen op, ik lees ze ook in de Bijbel.
Neem nou een Noach, wat heeft hij een hoon en spot te verduren gehad
Mozes; het volk Israël heeft hem menigmaal willen doden.
David; God noemde hem Vriend…
Mijn hemel, het ene na het andere drama diende zich aan in zijn leven!
Zo fijn om met hem mee te janken in zijn depressies, om daarna in zijn overwinningen mee te juichen.
En wat te denken van Paulus… onvoorstelbaar, wat heeft allemaal wel niet moeten doorstaan om ons het Evangelie van Genade te verkondigen!
Als ik mijn eigen foto tussen die van hen plak ben ik eigenlijk best trots om in zo’n goed gezelschap te verkeren.
Daarom is het zo lief van God dat hij zich niet schaamt om door hen en mij ‘Vader’ genoemd te worden.
Het is hem zelfs een eer!
Doordat deze gewone mensen hun leven toevertrouwden aan God, hun Schepper leefden ze een allerminst saai leven!
Hét grootste voorbeeld van overgave is dat van Jezus Christus, Gods eigen Zoon.
Door precies andersom te doen wat de religieuze wereld van hem eiste tekende hij zijn eigen doodvonnis.
Maar zelfs daarin nam hij zelf de regie want dat was precies waarvoor hij uit de hemel naar de aarde kwam.
Door de handtekening onder zijn eigen dood, kraste hij een kruis door mijn schuld en door die van de hele wereld.
Ik heb Eva de naam van Jezus niet horen noemen.
Maar ik geloof dat alleen Jezus’ dood, de daad van vergeving, het geschenk van Eva aan alle Nazi’s, mogelijk maakte.
Wat ik in haar zag, of liever gezegd, Wie ik in haar zag was Jezus, de gekruisigde en opgestane Heer de Heren.
Hulde aan Eva Mozes Kor!
Hoenderhokje 