Sinds Overgrootoma overleden is staat haar prachtige vitrinekast in de kleine kamer van mijn eigen huurappartement.
Zo’n kast waar geen spijker of schroef aan te pas komt en zo vernuftig en solide in elkaar zit dat je meteen al wel door hebt; zo eentje koop je niet bij Ikea!
Net thuis gekomen van een ingrijpend en emotioneel gesprek sta ik zoals vroeger voor de kast, waarbij me de tranen van heimwee naar Oma over de wangen rollen.
Het antieke glas, waarachter het serviesgoed een veel mooiere inkijk geeft dan het alledaagse glas van nu, betovert mijn zinnen en trekt me mee in een stroom eindeloos kostbare herinneringen.
Als kind kreeg ik er al geen genoeg van me te vergapen aan het tere haast doorzichtige Engels en Chinees porselein naast het meer robuuste aardewerk uit Scandinavië.Voorzichtig schuif ik één van de grote deuren open.
Het piepend en schurend geluid van het schuiven over de ijzeren rail doet me glimlachen om de haast hoorbare reactie van Oma; ‘ kind, ik moet nodig de rail weer een beetje smeren.’Soms zou ik de kast voor altijd dicht willen houden om zo de antieke geuren van bijenwas en 4711, het favoriete eau de cologne van Oma gevangen te houden achter de betovering van de glazen ramen.
Ik zou dan af en toe de deuren een ietsepietsie open schuiven en me over geven aan de herinneringen vol vertrouwde geluiden en geuren.
Voorzichtig neem ik het laatst gebruikte flesje 4711 in mijn handen en snuif de herkenbare geur van Oma op.
Ook nu brengt het me terug naar de tijd dat ik s’middags uit school eerst naar Oma ging.
‘Zoals iedere doordeweekse middag zit Oma al op me te wachten en wanneer ze me ziet, licht haar lieve gezicht tussen de altijd bloeiende Orchideeën op van liefde en blijde vrolijkheid.
Ze komt uit haar stoel overeind en zwaait me hartelijk welkom toe.
Door het touwtje uit de brievenbus kan ik zelf de deur open doen en snel hang ik eerst mijn jas en schooltas aan de kapstok.
‘Lieverdje, ben je daar’ klinkt haar begroeting waarna ze mijn gezicht tussen haar beide handen neemt en mijn wangen met haar zachte lippen nat zoent.Als in Oma’s keukentje de waterketel begint te fluiten weet ik precies wat er komen gaat maar het is té leuk het toneelspel van Oma mee te spelen als zette ze die dag voor de eerste keer voor ons tweetjes thee.
‘Liefje, zoek jij vandaag de mooiste theepot uit?’ klinkt vanuit de keuken haar zachte stem; het sein waarop het dagelijks ritueel beginnen kan.
De kast schudt en trilt van blijde verwachting wanneer ik één voor één de deuren behoedzaam opzij schuif.
Alsof het door Oma verzameld serviesgoed uitziet naar dit weerkerend ritueel danst het rinkelend haar eigen melodie op de overvolle planken.
‘Voorzichtig hoor,’
‘Ja Oma, dat zegt u iedere dag.’
Tussen de vertrouwde geluiden van het open en dicht gaan van de rode emaille theebus en haar schuifelende pantoffeltjes over de marmoleum keukenvloer, hoor ik Oma haar meest favoriete psalm zingen:
‘Straks leidt men haar in statie, uit haar woning,
In kleding, rijk gestikt, tot haren Koning;
Zo treedt zij voort met al den maagdenstoet,
Die haar verzelt, U vrolijk tegemoet.
Zij zullen blij, geleid met lofgezangen,
De vreugde voên, die afstraalt van haar wangen,
Tot zij, daar elk gewaagt van haren lof,
Ter bruiloft treên in ’t koninklijke hof.
Haar zuivere stem verwoordt ook mijn verlangen naar een Here Jezus zoals Oma die kent en waarover ze me dagelijks verteld.’
Tussen de regels door vraagt ze me of ik al een keus gemaakt heb en voorzichtig til ik één van de meest kostbare theepotten tussen de andere uit.
‘Oh liefie, wat bijzonder, die zou ik nou zelf deze dag ook uitgekozen hebben.’
Met haar vingers streelt ze het doorzichtige zachtgeel paarlemoer van de Engels porseleinen theepot.
‘Zoek je de bijpassende kop en schoteltjes er ook nog bij?’Als Oma even later met het zoet beladen dienblad binnenkomt, heb ik de theekopjes al op tafel gezet.
Van buiten zachtgeel paarlemoer, vanbinnen wit, prachtig versierd met roze rozen.
Ze steekt het waxinekaarsje aan en zet voorzichtig de theepot op het theelichtje van haar eigen Oma.
‘Eerst nog even trekken toch?
Vertel je me ondertussen over school?’
Daarna schenkt ze ‘hoge’ thee, want door de zuurstofbelletjes smaakt de thee volgens Oma veel beter.
Als twee deftige dames drinken we voorzichtig het Engelse zwarte goud uit het prachtige servies van Oma.
Ik kijk mijn ogen uit naar hoe zij het schoteltje in haar ene en het kopje in de andere hand houdt.
‘Zo hoort het officieel’ zegt ze.
Omdat ik daar nog te klein voor ben zit ik op het speciaal voor mij bestemde stoeltje aan de rijkelijk met leeuwenkopjes en krullen versierde salontafel.
‘Ook al uit Engeland’ verteld Oma.
‘ dat is een Queen Ann tafel’Ik geniet met volle teugen en drink tegelijk met de thee het verhaal uit de oude kinderbijbel in.
Oma kan zo mooi voorlezen en vertellen!
‘Het is net alsof u iedere dag met de Here Jezus praat Oma,’ zeg ik.
‘Maar kindje, dat doe ik ook!
Hij vindt het ook zo fijn om met mij te praten, we kletsen wat af saampjes.’Ik wil dat ook zo graag, praten met de Here Jezus, daarom vraag ik haar of ze mij dat leren wil.
‘Wat zou je het allerliefste tegen hem willen zeggen?’ vraagt Oma.
‘Dat ik zo graag een nieuw hartje wil, net als u,’ antwoord ik verlegen.
‘Oh, maar lieverd, de Here Jezus heeft er genoeg, ook eentje voor jou!
Vraag het maar gewoon want daar wordt hij erg blij van.’
Schuchter zeg ik hardop; ‘Here Jezus, Oma zegt dat u een heleboel nieuwe hartjes heeft, mag ik er alstublieft ook eentje van?’
Opeens lijkt het wel alsof de zon in eigen persoon het kamertje van Oma binnengewandeld is.
Zacht en teer klinkt het in mijn hartje; ‘mijn kind ik hou zo van je.
Ik ben zo verschrikkelijk blij met je.’Vanbinnen barst het van blijdschap en als vanzelf beginnen mijn voetjes te dansen.
‘Oma, oma, ik heb van de Here Jezus een nieuw hartje gekregen!’
Oma moet huilen, en ik vraag haar waarom ze verdrietig is.
‘ Lieve kind, ik huil omdat ik zo blij ben!
Nu ben ik niet alleen je Oma, maar ook je zusje!’
Dat begrijp ik nog niet zo goed, maar dat geeft niet.
‘Zullen we samen een vreugdedansje voor de Here Jezus doen?’ vraag ik.
Dat doen we en het kamertje van Oma lijkt wel de hemel op aarde.
‘Ik kan nu ook met de Here Hezus praten Oma,’ jubel ik in haar oor.Daarna eten we nog wat van de zoetigheden, en help ik Oma het servies afwassen en opruimen.
‘Oma, het voelt alsof ik zelf ook helemaal schoon gewassen ben, maar ik ben niet eens onder de douche geweest.
Is dat gek?’
Oma legt uit dat met de Here Hezus praten net is als onder de douche gaan, maar dan vanbinnen.
‘Praat daarom maar heel veel met hem, en luister naar wat hij je vertellen wil, lieve kind.’
Weer terug in de rauwe werkelijkheid van mijn huidig bestaan realiseer ik me al jaren niet meer zo als toen bij Oma over en met Jezus gepraat te hebben.
Durf ik dat nu nog wel?
Mag ik Jezus nog steeds zeggen wat er in me opkomt nu ik me zo schaam over de vele domme keuzes van de afgelopen jaren?
Of zal ik eerst stil zijn en voorzichtig luisteren of Jezus nog wel wat met mij te maken wil hebben?Ik besluit tot het laatste, het is té moeilijk om dat verschrikkelijke over mijn lippen te laten komen…
Op de grond, tegenover de kast van Oma zak ik huilend door de knieën en de bodem van mijn bestaan.
Het lukt me niet eens om stil te zijn, zo brult mijn ziel haar pijn naar buiten.Net wanneer ik me afvraag of ik ooit nog wel stoppen kan met huilen komt, zoals destijds bij Oma de zon zelf mijn kleine kamertje binnen wandelen.
Zacht en zonder oordeel, teder als de lieflijke stem van weleer klinkt in mijn hart een stem: ‘mijn kind, ik hou zo van je’
Het zout op mijn wangen verandert in zoet, wanneer de tranen van bitterheid en pijn veranderen in tranen van blijdschap en vreugde.
Ik ben terug bij mijn eerste liefde, de Here Jezus van Oma en ook van mij,
ik was kwijt en ben weer teruggevonden.
‘Wilt u het nog een keer zeggen Heer, net zoals toen bij Oma?’
‘ Mijn kind, ik hou zo van je.
Ik ben zo blij met je!’
Me koesterend in het volle licht van Gods liefde kan ik me niet meer inhouden en dans en spring als het kind van toen rond de Queen Ann tafel van mijn allerliefste zusje en Oma.
Wanneer ik daarbij als vanzelf haar favoriete psalm begin te zingen trillen de ramen van de oude antieke vitrinekast in hun sponningen en klingelt het servies mee op de melodie van dit prachtige bruiloftslied.
Mijn eigen huisje is de hemel op aarde omdat Jezus mijn bruidegom daar is…
Hoenderhokje 