Laat de klok luiden!

Ongeveer vijf jaar geleden was ik in Amsterdam tijdens de GayPride, een feestelijke week die uitmondt in de CanalPride.
Tijdens deze week is onze hoofdstad hét centrum in het verkondigen van het recht op welke sexuele voorkeur ook, behalve pedosexualiteit!
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik genoot van de uitbundige sfeer en mijn ogen uitkeek bij de veelkleurig uitgedoste Dragqueens.
Ondertussen bekroop mij een gevoel van onbehagen over; ‘is er nog wel een grens?’

We zijn een paar jaar verder.
In die paar jaar ben ik in een wereld verzijld geraakt die te zwart is voor woorden, de wereld van de pedofiel.
Wanneer je zonder daar zelf voor gekozen te hebben in terecht komt, val je van de ene verbijstering in de andere.
Het is een buitengewoon smerige onderwereld die stelselmatig door de bovenwereld ontkent en genegeerd wordt.
Het gevolg van deze ontkenning, de ‘horen, zien en zwijgen’ tactiek, is desastreus, omdat daardoor de omgeving waarin de pedofiel zijn gang kan gaan door de zwijgende omstanders zelf wordt gecreëerd.
Met andere woorden; het ontkennen en negeren zorgt ervoor dat onze kinderen vogelvrij zijn op het jachtgebied van de op roof uitgaande pedo’s.

De maatschappij wil het liever niet weten en justitie en recherche hebben het te druk met eindeloos voortslepend zinloze processen.
Negenennegentig procent van de scholen veegt het onder het tapijt en dwingen de betrokkenen zelfs tot het tekenen van geheimhouding.

Als waarschuwer tegen deze smerigheid en het opkomen voor de slachtoffers daarvan kom je steeds meer alleen te staan.
Een paar jaar geleden zei ik in een groep gelovigen dat het niet meer zo heel lang duurt, dan varen de pedofielen hun eigen boten in de CanalPride.
Ik werd uitgelachen…
Ook wanneer ik het nu wel eens te berde breng heeft men liever dat ik zwijg, ‘want nee zo ver gaat het niet komen.’
Of er wordt gezegd dat wanneer je het uitspreekt je het daarom zelf tevoorschijn roept…

Maar er is niets te lachen alleen maar te huilen; afgelopen zomer heeft de pedoclub, het Kinderbevrijdingsfront
een verzoek gedaan om mee te mogen varen tussen de LHTBI ( lesbische vrouwen (L), homoseksuele mannen (H), biseksuelen (B), transgenders (T) en intersekse personen (I) optocht.
Dat is geweigerd.
Dit weekend heeft deze beweging tijdens een LHBTI evenement in Rotterdam ongehinderd kunnen flyeren…!
Ik ben bang dat de P binnen niet al te lange tijd toegevoegd wordt aan het steeds langere rijtje afkortingen dat onze sexuele vrijheid aangeeft.

Moet ons dat verbazen?
Helemaal niet!
De grens in het schaamteloos uitleven van de zonde is toch allang overschreden?
Wanneer je de moed hebt er wat van te zeggen word je veelal de mond gesnoerd want het gaat toch allemaal om liefde?
Het antwoord is bekend; ‘wie ben jij om de ander jou norm op te leggen over zijn of haar beleving van liefde?
Dat moet iedereen toch voor zich zelf weten?’

Ondertussen zijn we grenzenloos geworden waardoor de pedofiel zijn kans schoon ziet.
De gewone wereld is de omgekeerde wereld geworden, waarin de mens en zijn behoefte centraal staat.

Wat heeft de kerk te zeggen?
Tot mijn verdriet heb ik ervaren dat ook de kerk met zijn mond vol tanden staat.
Toen ik mijn gemeente smeekte om hulp nadat ik erachter kwam dat de wereld van de pedofiel in mijn eigen huis plaats vond, was het antwoord: ‘gij zult niet oordelen’
Terwijl juist de kerk het antwoord heeft op het vraagstuk;’ zonde, schuld, schaamte en oordeel’ zorgt zelfoordeel ervoor dat men zwijgt en degene die dit aankaart de mond snoert met een halve waarheid over oordeel.
Daarmee wast de kerk zijn handen in onschuld en laadt ondertussen een vreselijke schuld op zichzelf.
Dit persoonlijk verhaal staat niet op zichzelf, het is jammer genoeg een algemeen verschijnsel.
De mantel der liefde is tot mijn verdriet een mantel van ongerechtigheid verbloemend vod geworden met als gevolg dat slachtoffers in hun nakie worden buiten gezet.

Wanneer Jezus zegt dat er geen veroordeling meer is, hoe komt het dan dat de kerk niet voorop loopt om de radeloos op drift geraakte zondaren te wijzen op het reddend en volkomen verzoenend offer van Jezus?
De kerk, de plek waar het Licht der wereld schijnt en ons het Licht der wereld noemt zou toch niet toe moeten laten dat de wereld om ons heen steeds donkerder wordt?
Onder het mom van liefde bedrijven gaan mensen verloren door gemeenschap met het pure kwaad en de haat van Satan.
Maar wij als kerk weten de Waarheid.
We hébben de Waarheid!
Die leeft in ons!

Het doet me ontzettend zeer wanneer ik om me heen zie dat niet de kerk de wereld heeft verandert, maar de wereld de kerk in een steeds sneller tempo verandert.

We zijn het zout der aarde, maar hebben we nog kracht?
Kunnen we dit nog keren?
Ja, want we hebben Jezus!
Wanneer we de plek die Hij ons gegeven heeft innemen zullen we een baken van hoop zijn.
Wat is onze plek?
Onze oude mens is in Jezus meegegaan in de dood en in Zijn verrijzenis uit die dood is onze nieuwe mens mee opgestaan.
Dan past ons niet anders dan ook daadwerkelijk op en in de overwinningsplek onze positie in te nemen en te blijven staan daar waar Hij ons heeft neergezet.
Op die plek heeft de zonde geen macht meer over ons, want we zijn schuldvrij verklaard, smetteloos wit en vrij van elke veroordeling!
In die positie durven we op te staan tegen de schaamteloosheid van de leugen over liefde.
Wij weten immers wat echte liefde is?

Het is nu al zo dat slachtoffers van (kinder)misbruik in eindeloos durende verhoren verstrikt raken en zelf als dader worden aangemerkt.
‘Victimblaming’ waardoor men veelal de moed niet meer heeft aangifte te doen
Het is verschrikkelijk om te zien dat de pedolobby steeds meer voet aan de grond krijgt waardoor aangifte doen al helemaal geen zin meer heeft.
Het gaat toch allemaal om liefde?

Lieve mensen, mijn broer en zus in Christus, sta op tegen de lobby uit de hel!
Leg de stem van het zelfoordeel het zwijgen op en schaam je niet langer te spreken over Gods gerechtigheid in Christus.
Dan durven we in Jezus naam de zonde aan te wijzen, niet om te oordelen, maar om te wijzen naar de plek waar de zonde geen recht van spreken meer heeft;
Het kruis op Golgotha…