Afgelopen december heb ik me verbaasd over de boze reacties van christenen tav de ‘feestmaand’ folder van de Lidl.Er waren zelfs oproepen om als christen deze goddeloze supermarkt te boycotten en elders je inkopen te doen.
Vervolgens verbaas ik me er nog meer over dat de overvolle winkels tijdens de dagen voorafgaand aan Kerst extra personeel in moeten huren om lege schappen te voorkomen.
Ik geloof dat Jezus geboortefeestje ruim gevierd mag worden, net zoals ieders verjaardag een hoogtijdag is die je niet zomaar voorbij laat gaan.Alleen wordt nog maar weinig de naam van Jezus genoemd, maar des te meer de drukte om de boodschappen en de vraag: ‘wat eten we met Kerst?’
Het doet me bovendien bijzonder zeer dat over het algemeen de Eerste Kerstdagdienst het enige moment is dat we als Jezusfamilie de geboorte van onze grote broer vieren.Daarna spoedt men zich naar huis om achter gesloten deuren met uitsluitend eigen familie het Kerstdiner ter ere van de geboorte van het Lam te nuttigen.
Vergeef me, maar de christelijke verontwaardiging over de ‘feestfolder’ van supermarkt Lidl tegenover de stress over wat er met Kerst gegeten moet worden en de steeds groter groeiende groep eenzame mensen staan in mijn beleving haaks op de Kerstgedachte.
Of zou je kunnen zeggen dat het een teken van allemaal hetzelfde gemis is: Kerst, waarbij de jarige buiten aan de deur staat te kloppen of hij er ook bij mag?
Hoenderhokje 