De kerk op lockdown

Het blijft mij puzzelen waarom ivm. het coronavirus de kerk in Nederland op slot ging.
Nog eer vliegtuigen aan de grond bleven, vakanties gecanceld werden, scholen, cafés, restaurants en hotels dicht gingen, ect, ect, besloten de kerken hun deuren allang tevoren te sluiten.

Wanneer ik deze vraag stel is het antwoord meestal: ‘we moeten toch als kerk het goede voorbeeld geven en de overheid gehoorzamen?’
Is dat echt zo?
Welk voorbeeld hebben we dan gegeven?
Is met het sluiten van de kerk het virus dan een halt toegeroepen?

Persoonlijk geloof ik dat Satan zich een hoedje lacht en denkt: ‘zo, dat ging makkelijk!
Zomaar heel vrijwillig gingen de deuren van het Godshuis dicht!
Als dat zo zonder slag of stoot gaat, whats next??’

Laat ik voorop stellen dat ik niet gemakkelijk denk over de pandomie die de wereld van vandaag lam legt.
Tevens waardeer ik elk initiatief via internet en social media.
Maar omdat ik het zo serieus neem blijf ik me afvragen: ‘wanneer de kerk Jezus als de gekruisigde en opgestane Heer en Heelmeester aanbidt, hoe komt het dan dat er maar één virus nodig is om ons en de wereld lam te leggen?
Hebben we nou niet juist de taak om eensgezind tegen dat virus op te staan om het in Jezus naam een halt toe te roepen?
Was het niet veel meer onze roeping Nederland en de wereld onder het beschermend bloed van Jezus te brengen I.p.v. ons de mond te laten snoeren door iets waarover Jezus allang getriomfeerd heeft, nl. ziekte en dood?’

Jezus roept ons op om in Zijn naam een koninklijk priesterschap te zijn voor deze wereld.
Zoutend zout en een lichtend licht temidden van een wereld waar de angst regeert, een wereld die compleet op zijn kop staat.

Ik heb daarom ook een vraag aan al die dominees en voorgangers die ons via allerlei artikelen in de krant, op Google en Safari in alle haast vertellen dat het ongepast is thuis Heilig Avondmaal te vieren: ‘Welke kroon draagt de kerk wanneer haar deuren op slot gaan, in plaats van als volk van God bij elkaar te komen en eensgezind de naam des Heren aan te roepen.
Hadden we in plaats van sociale onthouding en verstikkend isolement, niet veel beter het brood kunnen breken en de rijk gevulde beker laten overstromen?
Was het niet onze roeping om in plaats van het verbod op handen schudden, elkaar het Lichaam van onze opgestane Heer te delen?
Niet omdat we deze crisis baggatsliseren, maar juist omdat we het bloedserieus nemen!’

Ik ben bang dat het al heel gewoon geworden is dat we net als de discipelen zich ten tijde van Jezus opstanding achter dichte deuren schuil hielden, ook nu de kerk zich schuil houdt ipv verlangend uit te zien naar de komst van onze bruidegom
Jezus.
We hebben ons achter slot en grendel gezet en zitten in alle eenzaamheid, zonder wezenlijk contact naar een schermpje te luisteren.
De kerk is dicht en de gemeenschap ver te zoeken, terwijl we misschien nog nooit zo’n kans gehad hebben het verschil te maken.
In plaats daarvan ging de kerk op lockdown…

In onder andere Openbaring van Johannes op Patmos, worden we opgeroepen niet bang te zijn en elkaar te bemoedigen met de spoedige wederkomt van onze Heer Jezus.
En natuurlijk, Whatsapp, Twitter en Facebook zijn geduldig…
Maar ik geloof dat Jezus iets anders bedoelde met ‘gemeenschap’

Gebed:
Heer ontferm u over uw kerk…