In memoriam: Henk Vianen

Het schrikt mijn buurman totaal niet af waarna het vooral de simpelheid van zijn antwoord is wat mij overtuigd van zijn goeie bedoelingen. Hij wil net als dat hij dat vaak met zijn moeder deed, gewoon af en toe samen een kopje koffie drinken, ergens iets eten, en wanneer ik dat ook leuk vind een keertje naar de bioscoop. Ik waag het erop en Henk, ik heb er nooit spijt van gehad.

Een paar maanden na mijn verhuizing naar Oegstgeest stelt een totaal vreemde man zich aan me voor als Henk Vianen, de buurman van 2 deuren verder. Niet alleen dat, hij wil me ook iets vragen: ‘vind je het leuk af en toe eens samen uit te gaan?’

Mijn hart bonkt in mijn keel…toch niet weer zo’n man die wat van me moet? Ik besluit daarom dan maar meteen open kaart te spelen en hem te waarschuwen dat hij niet moet denken dat ik een hapklaar brokje ben.

Ik zou je familie, vrienden en bekenden nog uren kunnen vertellen over de leuke uitjes en de altijd beschikbaar en opgewekte rol van jou als mijn privé chauffeur, wanneer ik bijvoorbeeld naar het ziekenhuis moest of wanneer je zelf aanbood op Urk mijn ouders te bezoeken. Ik zou kunnen verhalen over hoe je je niet schaamde me als gevallen vrouw in de rolstoel voort te duwen op Flora Holland of over je passie voor bloemen en het enorme plezier dat je had in het taxi rijden. Over hoe je het gewoon accepteerde dat in mijn leven het bestaan van een Schepper God essentieel is, en hoe je lachte wanneer ik tegen je zei dat jou geloof in het zomaar ontstaan van al die mooie bloemen in feite een groter geloof dan het mijne is.

Maar ik zal me beperken tot hoe ontzettend ik genoten heb van je enthousiaste rol als persoonlijk gids in de Keukenhof en hoe je zelf genoot van mijn één na andere verbazing over zoveel bloemenpracht. Je straalde van oor tot oor en leidde me van plantsoen naar plantsoen, van bloemenbed naar bloemenbed en was quasi-beledigt toen ik bij het beeld van de prins op het witte paard uitriep hem eindelijk gevonden te hebben. ‘Ik dacht toch echt dat ik je prins was?’ zei je grinnikend.

Je liet me zien hoe verschillend het verloop van bloei in de vele soorten lavendel is, het ene steeltje begint namelijk van boven af, het andere steeltje van onderaf te bloeien. Je deelde me je afschuw voor kunstmatig gekleurde bloemen, en gruwde van het in jou ogen onnatuurlijk neon. En ja hoor, er moest bij de ijs-co wagen natuurlijk ook een ijsje gegeten worden.

Wat gaf je me een geweldige dag en wat had ik je bij het verlaten van de Keukenhof goed te pakken! Je was vergeten in welk vak je je zilvergrijs paard Mercedes gestalt had, en besloot na een tijdje dwalen maar naar het infopunt te gaan. Ik had Mercedes ondertussen allang gespot maar hield me van de domme, en wachtte je leunend tegen het zilver, schaterlachend op. Je bleef het me de rest van onze vriendschap nadragen.

Een andere keer zei je me: ‘we gaan zaterdag uit, maar ik zeg niet nog niet waar naar toe. Dat is een verassing!’ Nou Henk, dat was het zeker want na een lange rit kwamen we bij Piet Zomers en welke man zegt er nou tegen een vrouw; ‘nu mag jij me aankleden, precies zoals jij dat leuk vindt?Onvermoeibaar ging je pashokje in en uit, totdat het naar ons beider zin allemaal klopte. Toen je zelf dacht klaar te zijn was ik dat nog niet, want ik vond dat er toch minstens ook een paar nieuwe schoenen en als laatste nog een stel Happy Socks bij moesten worden gekocht. Je vond het allemaal goed en helemaal gelukkig met je nieuwe outfit rekende je af.

Maar lieve Henk, wie had kunnen denken dat het juist deze kleren zijn waarin we je vandaag de laatste eer bewijzen?

Lieve familie, vrienden en bekenden die hier samen met mij Henk gedenken, kennen jullie dat nou ook, dat je je na een vakantie vertwijfelt afvraagt of je wel genoeg genoten hebt? Maar hoe doe je dat, genieten van het moment?

Henk, dierbare vriend, het feit dat je heengaan zo schrijnt, bewijst dat je een kunstenaar bent in laten zien hoe simpel het is te genieten van gewone dingen en je niet druk te maken om zaken die je toch niet meer veranderen kunt.

Dank dat je mijn vriend wilde zijn zonder dat ik verplichtingen aan je had. Vaarwel lieve buurman. Vaarwel dierbare vriend: Henk Vianen.