Categorie: coronacrisis

Liefde, vrijheid, geen dictatuur.

Vanaf dag één heb ik niet gelooft in de dramatiek waarmee ons vorig jaar het virus werd voorgesteld en heb me daarom ook nooit bang laten maken.
Ik beweer daarmee niet dat het niet bestaat, maar ben er van overtuigd dat het een middel was en is de wereld bevolking angst aan te jagen en zodoende onder controle te krijgen.
Betere vijand dan een onzichtbare vijand kun je niet bedenken en het overgrote deel van de wereld heeft het als waarheid aangenomen.

Angst maakt mensen blind voor de werkelijkheid, het verlamd en maakt dat men degene die bewust deze angst aanjaagt, lijdzaam gehoorzaamt.
Zij zijn als het ware meester over je gedrag en denken geworden waardoor je willoos de meest idiote opdrachten uitvoert.
Het maakt ook dat men niet meer op het idee komt zelf onderzoek te doen, met als gevolg dat de meest doorzichtige leugens klakkeloos voor waar aangenomen worden.
Bovendien zorgt deze angst en lijdzaamheid ervoor dat degene die nog wel in staat zijn waarheid van leugen te onderscheiden, als de vijand worden aangemerkt.

Het mondkapje is daarvan een goed voorbeeld; s’avonds vertelde men op tv dat het mondkapje tegen welk virus dan ook geen enkele bescherming biedt en alleen maar schijnveiligheid geeft.
Slim en sluw zei men er natuurlijk niet bij dat het mondkapje een proef is het volk te testen op gehoorzaamheid.

De list slaagde want tot mijn afschuw zag ik de volgende dag mensen met mondkapjes lopen! Alsof het een nieuwe modetrend is, ontstond spontaan een competitie om wie het mooiste en best zittend mondkapje naaien kan, waarop
menig vlijtig Liesje op Facebook trots een eigen gemaakt mondkapje van hetzelfde stofje als de rest van de outfit toonde.

Zonder na te denken heeft men zich geconformeerd met de leugen en heeft men zich willoos monddood laten maken, waarop het vervolgens heel gemakkelijk geworden is de weigeraars als de meest gevaarlijke bron van besmetting af te schilderen, mensonterende vernederingen te laten ondergaan en buiten te sluiten.
Onder de slogan: ‘we doen het voor de ander,’ en zoals de kerk zegt; ‘uit naastenliefde,’ sluit men de meest kwetsbare mensen op, of nog medogenlozer, laat men vaders, moeders, opa’s en oma’s alleen dood gaan.

Dat het nooit om een virus is gegaan is me gisteren nog pijnlijker dan daarvoor bewezen.
Ondanks, of meer nog, dankzij de verschrikkelijke beelden op het Malieveld van vorige week, was ik gisteren op het Museumplein in Amsterdam voor een vreedzaam samenzijn van ‘complotwappies.’
Vreedzaam, dat vooral, want het is vanaf het begin van deze demonstraties nooit de bedoeling geweest geweld te gebruiken.
Integendeel!
Ik hoef het verloop van de demonstratie niet te verhalen, er zijn gelukkig genoeg foto’s en verslagen van medestrijders op Facebook e.d. geplaatst.

Waar het me om gaat is dat ik ontdaan thuisgekomen ben, bezeerd tot in het diepst van mijn ziel.
Omdat wat ik al wist, maar tegen beter weten in steeds hoop dat het niet waar is en liever geloof dat ik mezelf wat wijs maak, we zijn, ik ben in een dictatuur belandt.

Het is dezelfde ervaring, dezelfde verbijstering en ongeloof als die ik beleefde in mijn huwelijk met een psychopaat.
Iedere keer dacht en hoopte ik dat het niet erger kon, waarna het vorige incident verbleekte bij een volgend nog schokkender voorval.
Omdat wat ik voor mijn eigen ogen zag gebeuren een niet te bevatten smerigheid was, kwam ik terecht in een soort niemandsland waar de scheiding waarheid/leugen steeds meer vervaagde.
Een doolhof waarvan de uitgang steeds weer verlegd werd, typisch het spel van een roofdier met zijn prooi.

Datzelfde ervaar ik sinds de eerste lockdown waarna ik er na gisteren nog meer op gewezen ben dat ik in een land leef waar me verboden is zelf na te denken, mijn mond open te doen, te gaan en staan waar ik zelf wil en zelf te beslissen of ik wel of niet ergens iets van vind.
In een jaar tijd is waarheid geworden waar de complotwappies al veel eerder voor waarschuwden, we leven in wat allang geen samenleving meer genoemd kan worden maar in een door machtswellustelingen gecontroleerd systeem.
Deze machten bedienen zich van exact dezelfde tactiek, retoriek en mechanismes als die waarmee ik in een huwelijk met een foute man onder de duim gehouden werd.
Het fnuikende van deze tactiek is dat de bedienaar daarvan de kunst verstaat je te laten geloven dat het je eigen schuld is wanneer het mis gaat.
Hoezeer je ook je best hebt gedaan te gehoorzamen, het is nooit goed genoeg dus zet je bij straf nog een tandje bij.

Zien we dat nu niet precies gebeuren in de maatschappij?
Neem b.v. weer het mondkapje, steeds meer gehoorzame burgers zijn zelfs bereid niet met 1 maar met 2 van die vieze lapjes hun neus en mond te bedekken en behandelen de weigeraars nog meer dan daarvoor als de vijand.

Omdat ik christen ben geloof ik in een waarheid achter de waarheid dat we voorgelogen worden.
Niet alleen zijn in een jaar tijd allerlei complotten de theorie van alle dag gebleken, de eindtijd waarover de Bijbel spreekt is meer een jaar geleden de werkelijkheid van vandaag.
Als kind van de enige ware God geloof ik daarom ook dat de duivel bestaat.
Zoals God Vader is van degene die van zichzelf getuigd dé Weg, dé Waarheid en hét Leven te zijn, Jezus Christus, de gekruisigd en opgestane Heer, zo is de duivel , Satan de vader van de leugen.
Als tegenstander van God en mensen, gebruikt hij zijn enige en uiterst geniepige list, misleiding d.m.v. een leugen die bijna op waarheid lijkt, de wereld in complete chaos te storten.
Het is hij aan wie die de machtigen der aarde hun ziel hebben verkocht waarop zij op hun beurt regeringsleiders als loopjongetjes van het kwaad hebben ingezet.

Omdat wat ik geloof gebaseerd is op waar de profeten, de apostelen en mijn Heer en Heiland, Jezus over geprofiteerd hebben, geloof ik, dat niet Satan, maar God de touwtjes in handen heeft.
Het geeft me rust in mijn ziel te weten dat Hij een plan A heeft en niet nog een plan B achter de hand houdt voor het geval plan A mislukt.
Wat Hij beloofd doet Hij, zonder dat Hij iets achter houdt mocht ik niet braaf en gehoorzaam zijn wetten opvolgen.
Ik kan dat ook helemaal niet, het is onmogelijk.
Maar halleluja, daar ligt meteen het antwoord, wat voor mij onmogelijk is, is bij God mogelijk.
In Zijn Zoon Jezus Christus ben ik vrijgekocht van iedere ongehoorzaamheid en straf, niemand kan mij nog scheiden van Zijn liefde.

Ik bid dat iedereen die in liefde opkomt voor de waarheid, díe Liefde ontdekken gaat!
Ik bid dat de dienaren van de wet, die ook alleen maar uit angst de buitenproportionele bevelen opvolgen, hun knieën buigen voor de enige echte Koning, Jezus.
Aan welke kant van de linie we ook staan, in Hem alleen ligt de oplossing van alle onrecht en chaos, Hij ís de oplossing!
Hij komt en zal komen om alles wat krom is recht te maken.
Alleen Hij is bij machte om het verlangen naar Liefde, Vrijheid en geen Dictatuur in vervulling te laten gaan.
Hij ís Liefde,
Hij ís Vrijheid.
In Zijn koninkrijk is geen ruimte voor dictatuur.

Ik zie uit!