De KNVB, vreest een doemcenario voor de voetbalsport.
Als gevolg van de crisis constateert de directeur dat het ‘sociale element” en „geluksgevoel” na het stilleggen van de sport een flinke knauw gekregen heeft.
De kas raakt leeg en omdat er al een half jaar geen wedstrijden zijn gespeeld is het niveau van de spelers gedaald.
Ondanks dat er sinds kort weer in de eredivisie gespeeld mag worden is men daarom bang dat supporters aan hun vrije (zon)dag gewend zijn geraakt en inmiddels een andere vrijetijdsbesteding hebben gezocht.
Zondag is ook de dag waarop in allerlei torentjes via klokgelui het volk opgeroepen wordt ter kerke te gaan.
Maar nog eer in de voetbal het spel gestaakt werd, sloot de kerk haar deuren toe.
Terwijl de klokken nog wel luiden stond de dominee, in de hoop dat men zich thuis op tijd voor het schermpje geinstaleerd had, voor een lege kerk te preken.
Maar er mag weer gevoetbald worden, dus mogen we van Mark, Hugo en Ferdinand ook weer naar de kerk!
Zij het dat er alleen een plekje gereserveerd wordt wanneer er niet gelogen wordt over een verkoudheidje, het toegangspoortje bij een graadje hoger geen alarmbellen rinkelen laat, we strikt de pijlen volgen en de aanwijzingen van kerkboa’s zwijgend gehoorzamen, we mogen weer naar de kerk!
Ondanks dat maakt men zich net zoals in de voetbal, zorgen over het feit waarom de anderhalf meter uit elkaar gezette stoelen leeg blijven.
In allerlei artikelen vraagt men zich af wat daar de oorzaak van is en wordt het plan geopperd wegblijvers persoonlijk naar de reden van hun voorheen warmgehouden en nu lege stoel te vragen.
Op zich is dat natuurlijk een nobel streven, je afwezige broers en zussen thuis op zoeken om er achter te komen waarom de kerk leeg blijft.
Persoonlijk word ik er nogal cynisch van…
Want waar was de kerk zelf het afgelopen half jaar?
Waar was de dominee toen in de huizen van eenzamen de stoelen leeg bleven?
Waar was hij/zij toen in ziekenhuizen mensen alleen dood gingen?
Waar was de kerk toen ouden van dagen maandenlang achter hun eigen deuren zaten opgesloten?
Wat deed de kerk met de voorschriften van Jezus over ziekte, samenkomen en gemeenschap, Avondmaal, dopen en lofprijzing?
Was de kerk allert op de tekenen van de tijd en op Jezus vele waarschuwingen en bemoediging niet bang te zijn?
Op de vraag (via mail of telefoon): ‘is Jezus dan voor niets gestorven?’ komt steevast het antwoord: ‘ja maar, corona’
Stikeenzaam klagen over je in de steek gelaten te voelen, juist nu je die kerk zo nodig hebt, wordt beantwoord met: ‘We bidden voor je.’
Een van de voorgangers, zelf regelmatig familiekiekjes en vakantiefoto’s op social media delend, schreef: ‘de ene groep heeft het wat moeilijker dan de andere. Dat is nu eenmaal zo…’
Ik hoor bij die ‘sommigen’ die het met de wereld van nu wat moeilijker dan die dominee heeft, vooral omdat ik nogal wat verlies en rouw te verwerken heb de laatste tijd.
Maar samen met al die andere sommigen ben ik niet meer als Collateral Damage.
Iemand appte nadat ik vertelde van mijn verlies: ‘niet fijn voor je, ik bid voor je.’
Niet fijn nee…
Wat een armoe in de familie van God.
Zelf onderzoeken en vragen stellen betekent in de wereld onherroepelijk het stempel: ‘complotdenker’ opgeplakt krijgen.
Is dat in de kerk anders?
Nee, helemaal niet, wanneer je aanmoedigt de profetieën en Openbaring erop na te slaan ben je ook in de kerk een ‘complotdenker, en legt men je met de tekst dat we de overheid toch gehoorzamen moeten het het zwijgen op.
Wel, ik draag met trots de titel ‘complotdenker.’
Waarom?
Omdat de kerk herinneren aan de voorschriften en beloftes van Jezus, de dood en opstanding van onze Heer en Heiland verkondigen is.
Niets meer en niets minder!
Ik deel deze eretitel met de eerste volgelingen van Jezus.
Toen zij in Jeruzalem de opstanding van hun gekruisigde Heer verkondigden, werd hun na geseling door de overheid en kerk, verboden daarover te spreken.
Maar hun hart was vol van de heerlijke boodschap, dus liep hun mond over!
De kerk beschuldigde hen vervolgens voor het bedenken van allerlei valse complottheorieën…
Inderdaad, als complotdenker’, speel ik trots mijn balletje in de eredivisie van Het Lam.
Maar vaak met tranen van intens verdriet over mijn wangen.
Soms bijna de wanhoop en radeloosheid nabij om het tevergeefs roepen Gods Woord erop na te slaan en zelf onderzoek te doen naar wat er vandaag in de wereld speelt.
Pijn van verdriet om het in de steek gelaten worden door broers en zussen die stiekem ook ‘complotdenkers’ zijn maar uit angst hun mond maar houden…
Temidden van de gesprekken die vaak alleen nog over corona gaan, het kruis omhoog houden, is in een samenleving die het nieuwe normaal als de normaalste zaak van de wereld omarmt, een eenzame positie.
Daar is nog weinig ‘samen’ in te beleven.
En dat doet pijn, heel erg pijn…
Maar heeft Jezus ook dat niet al voorzegd?
‘Alles wat krom is zal recht gepraat worden, wat recht is zal krom gepraat worden.
Ze zullen u in de synagoge opbrengen waar u verantwoording geëist wordt over het uitspreken van Mijn Naam.’
Dat gebeurde; de directe getuigen van Jezus dood en opstanding werden als complotdenkers vervolgd en gedood.
Paulus kreeg het aan de stok met de godsdienstleraars uit zijn eigen volk, hem werd het zwijgen opgelegd, hij werd buitengeworpen en moest vluchten voor zijn leven.
Het is dus altijd al zo geweest.
Bang voor wat er in de wereld gebeurt moedigt Jezus aan;
‘wanneer je deze dingen ziet gebeuren, hef je hoofd dan omhoog, Ik kom je spoedig halen!
Wie overwint zal bekleed worden met witte kleren en Ik zal zijn naam beslist niet uitwissen uit het boek des levens, maar ik zal zijn naam belijden voor Mijn Vader en voor Zijn engelen.
Here Jezus, bekeer de kerk!
Here Jezus, kom spoedig!
Hoenderhokje 