Dadertaal

Naar aanleiding van dat ik aan iemand vertelde over het symposium van Stichting Project Speak Now werd me de vraag gesteld of dit een christelijke organisatie is.
Deze vraag bleef bij me hangen.
Want nee,het is niet een stichting waar persé Chr. vóór staat.
Maar er waren wel erg veel Christenen onder de aanwezige gasten.
Stuk voor stuk allemaal dappere,moedige mensen,die de stap zetten om,vaak voor het eerst,te praten over het sexueel geweld in hun leven.

Wat wringt er nou zo bij mij n.a.v. die vraag?

Het antwoord realiseerde ik me deze morgen
Omdat het voor mij de volgende vraag oproept;” hoe komt het,dat er zo’n dag,een zondag notabene,zoveel kerkleden niet in de kerkbank zitten,niet aanwezig zijn in hun eigen dienst,maar vanuit heinde en ver vaak al heel vroeg in de trein zitten,of met eigen vervoer naar Soest komen voor een dag over Sexueel Geweld?”
Mijn hemel,alsof het zo’n leuk onderwerp is…
Alsof je zegt:”ik ga niet naar de kerk,want ik heb me opgegeven voor een superleuke dag all-incusief.”
Nee,je weet dat het heel zwaar kan worden.
Dat je misschien helemaal kapot en uitgeput weer naar huis moet vanavond.
Dat er vreselijke flash-backs kunnen komen,over gebeurtenissen die je het liefst ontkent.
En dan ook nog met en bij allemaal volslagen onbekende mensen!

Toch kom je,want,oh wat een schrik,je hebt je opgegeven.
Wat heb ik uitgehaald.
Waarom doe ik dit?
Kan ik nog terug?
Maar nee,je kunt niet meer terug,want er is een eerste stap gezet om niet langer te zwijgen.

Het antwoord is even eenvoudig als schokkend;Omdat in het overgrote deel van de kerk geen plek is om dit afschuwelijke geheim te delen.
Het zou de meest veilige plek moeten zijn als christen,juist daar moet ruimte zijn voor jou pijn.
Maar dit is nou net de plek waar je nog meer beschadiging oploopt.
Dit is nou meestal net dé plek waar je maar beter je mond kunt houden.

Al te vaak wordt,wanneer je eindelijk de moed hebt om niet langer te zwijgen over het geheim waar je langzamerhand in stikt,de mond gesnoerd.
Terwijl er helemaal geen vraag is krijg je allerlei ogenschijnlijk vrome antwoorden.
Ja maar…
Er zal vast wel iets in zijn leven gebeurt zijn waarom hij zoiets doet nu…
Je zult wel moeten vergeven hoor,want anders word je bitter…
Vergeving is zo’n groot kado aan jezelf…
Je had toch ook weg kunnen gaan…
Jezus weet ervan…

Ongewild vaak spreekt de kerk daarmee dadertaal.

Wanneer u / jij vindt dat dit te zwart/wit gesteld is dan heb ik de volgende vraag;
“De kerk bent bent u,ben jij.
Kan ik daar mijn geheim delen?”

Wilt u/wil jij ook alleen maar die arm van Jezus zijn?
Want dat is de enige vraag.
“Sla asjeblieft een arm om me heen”
Omdat je daarmee het slachtoffer bestaansrecht geeft.

Welke stem verstaan?

De afgelopen weken heb ik een video seminar gevolg van Mark Vikler

“Counseld by God”

Het is een prachtige studie over hoe je Gods stem kunt leren verstaan,gewoon in je dagelijks leven.

Je wordt aangemoedigd je Jezus voor te stellen,dat Hij gewoon bij je is.

Naast je,zittend op de bank bv.

Het is bevrijdend om te gaan ontdekken dat er maar 2 stemmen zijn,die je elk kunt verstaan.

De stem die we vaak het beste verstaan is die van je vijand,satan.

Hij is de vader der leugen,en zal je dus niet anders dan leugens vertellen.

Over jezelf,over God.

Het is altijd een stem van oordeel,zelfveroordeling en schuld en schaamte.

Het doel is om Jezus klein te maken.

Een simpel voorbeeld:

Ik sta in de rij voor de kassa en iemand anders dringt voor.

Mijn eerste reactie is boosheid.

Dan fluistert de leugen me in:”jij bent toch christen?En moet je nu eens naar jezelf kijken!

Je moet toch de minste zijn?

Je moet toch liefhebben?

Zie je wel dat je geen goeie christen bent?”

Het sluwe aan dit verhaal is dat het lijkt op de waarheid.

Satan verteld je altijd 80% waarheid,20% leugen.

Dus is het 100% leugen.

Dat deed hij in het paradijs al.

De stem die we kunnen leren verstaan is de stem van de Waarheid.

Deze stem zegt dat ik de gerechtigheid Gods in Jezus ben.

Dat ik samen met Jezus in de hemel leef en met Hem op de troon zit.

Komt er dan leugen,dan kan ik deze stem weg sturen omdat de waarheid is dat ik schoon gewassen ben in het bloed van Jezus.

Dan ga ik niet belijden dat ik een zondaar ben,maar ik ga belijden dat ik rechtvaardig ben in Jezus.

Dan stop ik de veroordeling omdat er ook geen veroordeling is in de stem van Jezus.

Hij heeft betaald voor al mijn zonden,overbetaald zelfs.

Alle schuld en schaamte die me neer drukken verdwijnen.

Dat is een compleet andere manier van denken.

Ik ga niet meer bedenken wat mijn zonden zijn,ik ga bedenken wie Jezus is en wat Hij voor mij gedaan heeft.

Dat maakt vrij van elk oordeel,en zelfveroordeling.

Juist dan wordt Jezus groot in mijn leven.

In de stem van Jezus is nooit een aanklacht.

Nooit!

Hij spreekt van liefde en aanvaarding.

Hij zet mij in de vrijheid.

Hij is een overstromende bron en zegt dat ik dat ook ben.

Omdat ik in Hem ben.

Ga ook eens oefenen om tegen jezelf te zeggen dat je de gerechtigheid Gods bent in Jezus.

Zeg tegen jezelf dat je geliefd bent.

Gods kroon op de schepping.

Vrij van schuld en schaamte.

Omdat dat de stem van Jezus is!

Anderhalf jaar later.

Anderhalf jaar later.

Deze week was ik bij een gespreksgroep van Talking Circle.
Een beweging die tot doel heeft de stilte en het taboe rond sexueel misbruik te doorbreken.
Onder andere het tv programma “Misbruikt” en de beweging “Breaking the Silence” hebben hetzelfde doel.
Het was de eerste keer dat ik met “lotgenoten” kon praten over dit verschrikkelijke misdrijf.
Ik ben zelf niet letterlijk misbruikt maar in mijn ziel verkracht,omdat ik ben gebruikt zodat een ander zich kon vergrijpen aan kinderen.
Ik leefde een huwelijk wat geen huwelijk was maar een wanhopig en radeloos dolen in een doolhof waar steeds de uitgang verlegt werd.
Een machtsspel met als doel dat ik steeds meer ging twijfelen aan mezelf.
De steeds terug komende incidenten met kinderen deden me uiteindelijk zoeken naar de waarheid.
Ik kwam achter vreselijke zaken,waarvan je niet kunt geloven dat het in jou huis,onder jou dak gebeurt.
Toen had ik een keus.
Ik kon doen wat al de anderen die hiervan wisten weg kijken.
Ik kon net doen alsof het niet mijn verantwoordelijkheid was.
Uiteindelijk was dat ook wat mijn omgeving deed.
Wat in zekere zin van me geëist werd.
Zodat iedereen zijn “gewone leventje” door kon leven.
School,familie,kerk…
Ik begon te begrijpen wat een eerdere vrouw met haar kinderen geleden heeft door de uitsluiting en het negeren.
Niemand geloofde haar…ouderling,leraar…nee dat kon niet waar zijn.
Ik werd gewaarschuwd door een rechercheur,ik zou helemaal alleen komen te staan.
Maar ik kon niet meer ontkennen wat er gebeurde.
En nee…ik zou toch zeker door mijn kerk gesteund worden,dat hadden ze belooft.
En ik moest mijn kleinkinderen toch ook beschermen?

Ja,ik had een redelijk comfortabel leventje door kunnen leven.
Kadoot’jes om me om te kopen,en ondertussen mijn mond houden.
Maar dat had nu lang genoeg geduurd!!
Ik brak de stilte.
En moest het 2 x bijna met mijn leven bekopen.
Vervolgens werd ik buitengesloten en genegeerd.
Mijn schreeuwen om hulp werd afgedaan als het hysterische gedrag van een idioot.
Ik ontdekte dat de leugen geloven en leven makkelijker is dan de Waarheid omarmen.
Zelfs door een school met de Bijbel.
Zelfs in een kerk als Jong en Vrij.
Terwijl me toch geleerd was dat de Waarheid vrij maakt…

Zou ik het overdoen?
Ja,ik zou het weer doen.
Ik ben alles kwijt geraakt,maar ik zou het weer doen.
Ik word s’nachts badend in het zweet wakker van de vreselijke beelden in mijn hoofd,maar ik strijd door.
Waarom?
Omdat ik niet kan verdragen dat kinderen worden misbruikt.
Noem me dat maar een idioot,een hysterica,een dramaqueen.
Alles wat ik deed was en is zodat deze man gestopt wordt.
Dat ik dit alleen moest doen was zwaar,loodzwaar.
Maar ik zou deze stap weer doen.
Ik heb bewondering voor anderen die opstaan en de stilte doorbreken.
Ik doorbreek ook de stilte.
Ik hoef daarbij van niemand goedkeuring.
Omdat ik het doe voor mijn kleinkinderen,voor schoolkinderen,voor partners van pedofielen,voor slachtoffers.
En bid dat mijn schreeuw een gezamenlijke schreeuw wordt samen met andere eerst bibberende stemmen.
Deze schreeuw zal steeds duidelijker klinken als we dapper onze verantwoordelijkheid nemen en niet langer weg kijken.

Hooglied

Dit is de samenvatting van het bericht.

In ieders binnenste borrelt en blupt het soms.

Bij mij ook.

Wat er vooral als een fontein sproeit is het verliefd zijn op Jezus.

En het wéten dat Hij dat ook op mij is.

In mijn blogs over Hem,schrijf ik een beetje mijn eigen Hooglied.

In de hoop dat je ook gegrepen wordt door deze liefde,want ik wil Hem graag delen.

bericht

%d bloggers liken dit: