‘Nu zijt wellecome’ zingt een oud Kerstlied.
Waar deze tekst aan ontleend is ontgaat me een beetje.
Alhoewel ook toen alle tekenen erop wezen dat er een invasie vanuit de hemel had plaatsgevonden, waren het alleen een paar arme herders die op kraamvisite gingen.
Zelfs toen een ster duidelijk de plek van de geboorte van de Messias aanwees, was het een stel buitenlanders die de moeite namen een verre reis aan te vangen om dit Kind te aanbidden.
Zowel de koning als de kerk wilden de Redder van de wereld ombrengen!
Hoezo, ‘Nú zijt wellecome!’
Zit de in nood en radeloos dolende wereld te wachten op Jezus?
Hoe zouden ze de weg ernaar toe moeten vinden, wanneer zelfs de kerk opgehouden is Kerstfeest te vieren laat staan uit te barsten in een welkomst lied ter ere van dit Kind?Wie ziet er nog uit naar The Great Reset van onze Bruidegom, de Koning der Koningen?
Of wachten we met smart op het vaccin waarna we weer terug kunnen naar ‘normaal?’
Gezien de dank voor het prikje ben ik bang dat het dat laatste is.Nu zijt wellekome Bill of Nu zijt wellekome Jezus?

Tag: Avontuur met Jezus
Dakloos in de Herberg.
Vorige week had ik me ingeschreven voor een midweek in een pastoraal herstellingsoord.
Het verblijf was 3 dagen met als thema ‘Omgaan met verlies.’
Omdat het programma al vroeg begon en het voor mij bijna 3 uur reizen was, kon ik de avond ervoor logeren bij een bevriend echtpaar.Alleen al de wetenschap dat iemand me op het station stond op te wachten, verwarmde mijn van verdriet en rouw vereenzaamt hart.
Ondertussen dat de vrouw des huizes een heerlijke maaltijd bereidde, stak de gastheer de haard voor ons aan.
Het geurend knapperend hout deed me herinneren aan een paar jaar geleden toen ik me iedere dag koesterend warmde aan mijn eigen speksteenkachel.
Wat genoot ik van het zelf hakken en kloven van de zo voordelig mogelijk op de kop getikte boomstammetjes.
Tevreden en voldaan stapelde ik daarna mijn houthok vol, vanuit mijn woonkamer een prachtig gezicht.Terug naar het heden; genietend van de open haard, heerlijk eten, drinken en als kers op de taart een door de heer des huizes voor speciale gelegenheden bereid toetje, genoten we van socializing without distance.
Liefdesbanden zoals alleen onze grote Broer, Jezus Christus, die smeden kan, tilden onze harten op een hemels niveau, alwaar geen klok nog tikt en tijd overgaat in eeuwigheid.
Het fundament van waaruit onze harten samensmolten, was het heimwee naar eens, voor eeuwig en altijd, waardoor een heerlijk voorproefje naar daar waar Jezus alles in allen is, voluit te smaken was.
Tegelijk met het heimwee naar dat eens, ervoer ik een diepe pijn van heimwee naar eens en voorbij.
Tijden waarin Jezus het antwoord was op angst voor de dood en een broederlijke kus of innige omhelzing heling bracht in zielepijn.
Kostbare herinneringen uit een nog maar pas verloren verleden, ingehaald door het heden waarin de voor alle mensen onvermijdelijke dood, ten koste van iedere menselijkheid, buiten de deur gehouden moet worden.
Een allang verloren strijd, waarin koning angst de wereld, maar nog pijnlijker dan dat, de kerk, wijs gemaakt heeft alsnog eigenhandig revanche te nemen.Na een goede nachtrust werd ik woensdag morgen naar mijn andere bestemming gebracht: de paar dagen waarvan ik hoopte na afloop iets lichter weer naar huis te gaan.
Nog een laatste omhelzing, een laatste kus, een laatste zegenende hand op mijn schouder, waarna ik door de gastheer van het pastoraal oord naar mijn kamer werd gebracht.En meteen daar begon het al te wringen…
De eerste vraag die me werd gesteld was of ik wel een mondkapje bij me had?
Vanaf afstand de pijlen en een rug van een zwartgehandschoend persoon volgend, werd me door dezelfde zwarte handschoenen de deur van mijn kamer gewezen.
Ik had toen al rechtsomkeerd moeten maken, maar tegen beter weten in bleef ik hopen dat niet angst, maar Jezus heer en meester was in het huis waar ik eerder een herberg voor mijn bezeerd hart gevonden heb.
In tegenstelling tot toen, veranderede het ‘nieuwe normaal’ mijn rouwklacht om de doden, in een veel schrijnender, rauwer en luider rouw om de emotionele afwezigheid van de levenden.
Wellicht meer nog, de geestelijke verbondenheid waaraan ik zo gemis ervaar, is deze dagen in het kwadraat vergroot.
Mijn God, wat heb ik me alleen(gelaten) gevoeld!Om niet mijn beleving te herhalen kopieer ik een (beetje aangepaste) brief naar de familie waar ik logeerde, als antwoord op het waarom ik op donderdag huilend op de trein naar huis ben gestapt.
Door ervaring ervan uitgaand dat het merendeel het ‘nieuwe normaal’ als noodzakelijk aanvaard, ben ik voorzichtig geworden in gesprekken mijn pijn te delen.
Het ‘papier’ van de smartphone geeft me gelukkig geen zinloze antwoorden op vragen die ik niet stel.
Mijn tranen smeken nl. maar één ding; hou me asjeblieft even vast…“Lieve Familie,
Om eerlijk te zijn is waar ik zelf ook wel bang voor was, uitgekomen.
Een soort van tegen beter weten in hopen dat het in een pastoraal herstellingsoord anders zou zijn, heeft me opgebroken.We moesten, of ik zal in de ik vorm spreken, ik moest overal waar ik liep de pijlen volgen.
Al was bv de koffietafel naast me, dan nog mocht ik niet tegen de stroom in lopen, maar moest gemondkapt het rondje van de pijlen volgen.
Pas wanneer ik op mijn 1,5 meter veilige afstand van de andere deelnemers stoel ging zitten mocht het mondkapje af.In zekere zin had ik daar nog wel mee kunnen leven, ware het niet dat het benadrukt dat er met niemand echt contact te maken was.
Lopend niet, omdat stilstaan de doorstroom belemmerd en het mondkapje zorgt voor onverstaanbaar gemummel.
Bovendien kom je in het eenrichtingsverkeer niemand tegen, tegen iemand opbotsen is al bij voorbaat onmogelijk gemaakt omdat de verbodsborden ‘per ongeluk’ spookrijden beletten.Ik moet bij het zoeken naar de pijlen altijd denken aan wat Jezus zegt; ‘hef je hoofd omhoog.’
Het hoofd naar beneden en de ogen turend naar waar ik wel of niet lopen mag, zie ik steeds weer een beeld van een in het stof sissend kronkelende slang.Omdat het zwartgehandschoend personeel me bij ieder hapje en drankje serveren aan doodgravers denken deed, had ik elke keer moeite tussen een huilbui of lachsalvo.
Netjes in de pas, gezicht bedekt kreeg ik vanaf veilige afstand mijn eten opgeschept.
Dat betekende, op veilige afstand werd mijn bord half-in een 3 meter brede tafel geschoven, waarna ik me 1,5 uit strekken mocht om het op mijn eigen gedesinfecteerd dienblad te zetten.De pijlen volgend mocht ik daarna aan de mij toegewezen tafel zitten gaan, 1,5 meter verwijderd van ieder ander.
Lieve broer en zus, als het niet zo treurig was, is het op en af doen van de mondkapjes gewoon lachwekkend.
Even lopen, bv om nog een glas water te halen, op!
Zitten, het mag weer af…Wat me uiteindelijk opbrak zijn de samenkomsten gericht op daar waar ik voor kwam, Rouw.
Met 7 andere deelnemers (de groep was in 2en verdeeld) volgde ik de pijlen naar de daarvoor bestemde ruimte, alwaar ik in een kring van 1,5 meter afstand van de ander zitten ging.Je kunt je voorstellen dat wanneer je verteld waarom je komt, de naam of namen noemt waarover je rouwt, het moeilijk is je tranen binnen te houden.
Mijn God, ik heb dan geen behoefte aan mooie woorden of bijbelteksten, hoe waar ook!
Een arm om mijn schouder is op dat moment het enige waar mijn gepijnigde ziel naar hunkert, om schreeuwt, ja bijna om smeekt!
Helender dan 10000 woorden, genezender dan 10000 bijbelteksten, troostender dan 10000 berichtjes: ‘ik bid voor je hoor!’
Gezien worden in je verdriet, mee huilen, gewoon dichtbij, dat is de enige vraag van mijn zoute tranen.Nog meer dan eerder heb ik in de afgelopen dagen ontdekt dat rouwen om de levenden die geregeerd door angst voor de dood afstand houden, mijn grootst verdriet is.
In dit geval angst voor een onzichtbare vijand, waarvoor in de strijd deze buiten te houden, iedere menselijkheid opgeofferd
is op het altaar ‘jij bent medeverantwoordelijk voor mijn gezondheid’Ik kwam in de hoop en verwachting gezien te worden in mijn rouw om de dood van geliefden.
Angst voor de dood en het bestrijden van die dood heeft de maatschappij blind gemaakt, voor de rouwenden die in deze tijd of in het verleden iemand aan de dood verloren.
De hulpvraag van de op veilige afstand levende rouwende, is in het zoute tranen natte mondkapje gesmoord en gedood.
Wanneer ik doodga aan Corona moet er een contactonderzoek komen en gaat iedereen in mijn omgeving bijna dood van paniek.
Stel je voor dat ik de schuld ben aan hun ziekte en dood!
Wanneer ik zeg dood te gaan van eenzaamheid en verdriet worden de schouders opgehaald; het is nu eenmaal niet anders, we moeten het er maar mee doen.
‘We?’ denk ik dan?
Wie zijn die ‘We?’
‘Jullie/jij bedoelt/bedoelen toch niet anders dan dat jullie besloten hebben dat ik het er maar mee moet doen?’Wat me zeer doet is allereerst de eenzaamheid van de (on)veilige afstand.
Maar mij op afstand houden, betekent veel meer dat diegene zelf ook niet meer aan te raken is en ongenaakbaar geworden is.
De leugen dat dit om veiligheid gaat breekt mijn hart.
Ik heb er nl. niet om gevraagd als potentieel gevaar behandeld te worden.Dat we dit als kinderen Gods zijn gaan geloven is mijn diepste rouw.
Kortom, ik kwam om te rouwen om de dood van geliefden.
Maar daar waar de dood zelf heerst lacht die dood je recht in het gezicht uit.
Zo heb ik het althans ervaren…Alsof er geen kruisdood geweest is zijn we weer terug in het Oude Testament, alwaar we gehoorzaam aan een goddeloze overheid de ratel ‘gevaar gevaar’ ratelen.
Kwam Jezus niet om deze vloek op te heffen?
Was Hij het niet die de melaatse tegemoet trad en aanraakte?
Wat gebeurde er nadat een bloedvloeiende (vervloekte) vrouw hem aanraakte?
De pijn van 12 jaar eenzaamheid werd geheeld in dat ene simpele liefdesgebaar, Jezus draaide zich om!
Hij maakte contact!”
Vrij
Afgelopen week werd ik uitgenodigd op een bijbelstudie groepje.
Omdat ik niemand van hen ken, was ik toch wel een beetje huiverig daar heen te gaan.
Niet omdat ik moeite heb met contact maken, maar omdat ik al zo vaak teleurgesteld ben in vooral christelijke contacten.
Ik hou mezelf daarom voor op m’n hoede te zijn en eerst maar eens de kat uit de boom te kijken.
Ik vertelde mijn schroom aan een vriendin waarop ze zei niet bang te zijn omdat ‘je niet op je mondje gevallen bent.’
Laat dat nou net de echte reden zijn waarom ik op het laatst bijna m’n jas weer aan de kapstok hing.
Ik ben inderdaad niet op m’n mondje gevallen, vooral niet wanneer ik christenen allerlei redeneringen hoor verdedigen die niets met vrije genade te maken hebben.
Ik kan dan op een gegeven moment niet meer zwijgen en weet al bij voorbaat dat me dat niet in dank afgenomen wordt.Zo ging het ook deze keer.
We lazen een paar gedeeltes uit Rom. 7 en 8, de wet versus genade.Nu is het zo dat ik jaren geleden op een Bijbelschool leerde wat het betekent de rechtvaardigheid Gods in Christus Jezus te zijn omdat zoals Rom.8:1 zegt, er geen schuld meer is.
Er ontplofte een bom in mij, het gaf eindelijk antwoord op mijn levenlange vraag hoe ik God tevreden stellen moest.
Mij was immers geleerd dat je niet zomaar zeggen kan een kind van God te zijn, daar moet eerst wel het één en ander aan vooraf gaan.
Als kind wist ik instinctief al dat dat een leugen is, maar hoe het dan wel moest kwam ik maar niet achter.‘Want Hem Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid van God in Hem.’
2 Korinthe 5:21 HSV
https://www.bible.com/1990/2co.5.21.hsvis een geweldig hulpmiddel geweest me eindelijk vrij te weten.
En inderdaad, eer dat ik me een kind van God kon noemen, is daar heel wat aan vooraf gegaan!
Maar niet iets van mijn kant, het kwam van God Zelf.
Om de straf op mijn zonde en die van de hele wereld weg te nemen, nam Jezus die in Zichzelf op en stierf aan het kruis op Golgotha een meest smadelijke dood.
Gelukkig bleef het daar niet bij,
Zijn opstanding verzegelde mijn redding uit de macht van zonde en schuld.
Deze waarheid veranderde mijn leven.
Ik ben vrij en niets of niemand kan mij nog scheiden van de liefde van God.Glorie halleluja, Heppy de peppy zou je denken!
Maar juist deze vrijheid is het meest moeilijk aan te nemen.
Ook ik wil nog zo graag zelf wat inbrengen en dan vooral iets erg christelijks en vroom klinkend bv. schuld belijden over een zonde.
Ondanks dat we Rom. 8:1 gelezen hadden, ging het in de groep van afgelopen week ook deze kant op.Allerlei zondes kwamen voorbij: een fiets stelen omdat je eigen fiets ook gestolen is bv.
Of als je geen geld voor boodschappen hebt is het evengoed zonde dat je een brood steelt.
Inderdaad, dan heb je schuld en is God niet blij!
Pas wanneer je je zonde aan Hem hebt opgebiecht, is het weer goed tussen jou en God!
Toch?
En ja, iedereen knikt en is het ermee eens…Tijdens zo’n redenatie verbaas ik me erover hoe graag christenen het over zonde en schuld hebben.
Het liefst had ik mijn jas aangetrokken en was naar mijn eigen veilige huisje gegaan, maar stelde op een gegeven moment de vraag: ‘wat is zonde?’Tja, dat van dat brood stelen, of zoals iemand opperde: ‘wanneer je weet dat die man met mij getrouwd is en jij toch met hem naar bed gaat!Of vind jij dat als je deze zonde gedaan hebt jij dat niet hoeft te belijden?’
Mijn hemel, ik kan wel aan de gang blijven met zonden belijden, want ik doe niet anders dan zondigen.
Alleen al mijn zondige gedachten, hoe ik me bv. zit op te vreten over een in mijn ogen ontzettend onnozel gesprek over allerlei zonden en de braafheid en zelfgenoegzaamheid over het weer met God in orde maken door het belijden daarvan.
Ik kan tevens tot in eeuwigheid blijven dolen in de hof van zelfveroordeling over eigen arrogantie als enige de waarheid in pacht denken te hebben.Zucht…
Nee, mijn vermeend overspel en de ergernissen in mijn gedachten is niet zonde.
Ik ga niet verloren omdat ik een fiets gestolen heb, of omdat ik met Jan en alleman, (of jouw man) getrouwd of niet getrouwd, naar bed ga.
Ik ben ook niet pas gered wanneer ik al die zonden aan God opbiecht.Verloren zijn is wanneer ik niet geloof dat Jezus voor ál mijn zonden gestorven is.
Schuld?
Schuld is niet geloven dat alle schuld is weggedaan.
Geen ‘Amen’ zeggen op ‘het is volbracht’ en denken zelf nog wat in te brengen hebben, dát is zonde.Belijden dat mijn oude mens met Jezus is meegestorven en mijn nieuwe mens met Hem mee opgestaan is, dat alleen is grond voor mijn redding.
Omdat al mijn schuld aan het kruis genageld is, kan en mag ik belijden de gerechtigheid Gods in Christus te zijn!
God is nooit meer boos op mij, Hij kan dat niet eens, door Jezus bloed is het in orde tussen God en mij.‘Nou, dat is makkelijk!
Dan kun je dus zomaar lekker zondigen!’
Oh ja?
Wanneer ik weet wat het Jezus gekost heeft, zondig ik echt niet goedkoop of ‘zomaar lekker.’
Ik ben immers een nieuwe schepping?‘Ja maar ik ken iemand die zegt bekeerd te zijn en toch is hij alcohol verslaafd.
Dan moet hij die zonde toch iedere keer belijden?’
En, heeft het voortdurend belijden alweer in de fout te gaan al geholpen?
Is diegene nu bevrijd van deze verslaving?
Het gaat immers nooit lukken zelf deze wet te vervullen?
Alleen wanneer je blijft belijden de gerechtigheid Gods in Christus te zijn, ben je in Hem overwinnaar over ieder andere macht.‘Ja maar, we kunnen evengoed de Heilige Geest bedroeven en Hij kan van je wijken…’
Inderdaad, wanneer kind van God zijn, én het kruis én nog een beetje van mezelf is, bedroeven we de Heilige Geest.Omdat de Heilige Geest met mijn geest getuigd dat ik een kind van God ben, kan ik ontzettend verdrietig worden van dit soort gesprekken waarin het net lijkt alsof iets heel heiligs afgepakt wordt.
Hoe komt het dat de boodschap van vrije Genade zo veel weerstand oproept?
Zelf doen is een way of holy life geworden die te vuur en te paard verdedigd lijkt te moeten worden.Ik bid dat iedere christen beseft door inwoning van de Heilige Geest de Waarheid in pacht te hebben en ophoudt met navelstaren en zoeken naar onbeleden zonden.
Pas dan wordt Christus in ons verheerlijkt, wanneer belijden danken wordt een gered kind van Vader te zijn!
Ondanks alles wat mis gaat!
Volgens mij wordt het dan ook veel leuker op Bijbelstudie…
Klaar om te vertrekken.
Vanmorgen liet iemand me één van de spotprenten zien over Donald Trump.
Schaterlachend en overtuigd mij een plezier te doen toonde mijn medechristen me Trump als dwarse kleuter die weigerde de crèche te verlaten.
Ik vroeg hem: ‘wanneer je zelf mee doet aan een verkiezing en je weet zeker dat er fraude is gepleegd, wat zou jij dan doen?’
Omdat ik in zijn ogen toch al een complotdenker ben, ben ik, zo verwoorde hij dat, nog gekker en dieper gezonken dan dat hij eerder al dacht.Ach, die uitspraak doet me weinig en dit blog schrijf ik ook niet om Trump te verdedigen.
Wat schrijnt is het feit dat de hele wereld door misleiding in verwarring is.
Ik hoor maar weinig mensen iets echt inhoudelijks zeggen, of dat nou vóór of tegen iets of iemand is.
Haast iedereen die je vraagt of men zelf onderzoek heeft gedaan, antwoord ontkennend, maar praat gewoon na wat anderen zeggen.De situatie rond de verkiezingen in Amerika is daar een goed voorbeeld van.
De media werkt hier driftig aan mee,
en vermeldt haast alleen nog maar eenzijdig nieuws.
Google, Facebook en Twitter verwijdert wat zij vinden wat we niet weten mogen en zorgen er daarmee voor dat het echte nieuws steeds meer onvindbaar is.
Niet alleen dat, degene die nog wel zelf nadenken en op onderzoek uitgaan naar wat waar of niet waar is, worden belachelijk gemaakt en zelfs al als potentiële terroristen aangemerkt.Gelukkig heb ik de krant, de nieuwsbulletins en Google niet nodig, ik heb de Bijbel, het Woord van God.
Daarin staat precies beschreven dat wat ik vandaag meemaak al in het Paradijs begonnen is.
Het verontrust mij zeker hoe de wereld verandert is, ik vind het erg eng, maar houd vast aan wat God erover gezegd heeft.
Satan heeft allang verloren, daarom is wat ik zie en meemaak, hoe een mug net doet alsof hij een leeuw is.
Zijn tactiek van de zwarte aarde zal nog onnoemelijk veel leed brengen, maar eer dat gebeurt, zullen er twee trompetten klinken, de eerste om degene die in Jezus ontslapen zijn op te halen, de tweede om de levenden tot zich te trekken.
Dat is wat Jezus me belooft heeft, iedereen die van Hem is Hem zal Hem in de lucht tegemoet gaan!
Ik ben van Hem, dus ik ben er bij.Heb ik dat aan mezelf te danken?
Zijn het mijn eigen goede werken, of mijn ijver voor de kerk waarom ik verdiend heb dat Hij me ophaalt?
Welnee, ik ben een zondig mens en de Bijbel zegt dat er niemand is die goed doet en het loon van de zonde de dood is.
Mijn eigen worstelen een ticket voor dit reisje te verdienen is niet meer dan de vieze doeken van een vrouw die ongesteld is.
Jezus, de Messias, de Zoon van God en mensen, de gekruisigd en opgestane Heer, Hij heeft mijn schuld betaald en zette er met zijn eigen bloed een handtekening onder.
Mijn paspoort is getekend door Hem, mijn Verlosser die eeuwig leeft en ik met Hem!Is jouw schuld ook al betaald door het Lam dat aan het kruis op Golgotha is geslacht voor de zonde der wereld?
Zijn jouw goede werken meegekruisigd en met Jezus mee begraven in het graf?
Is jouw paspoort getekend met het bloed van Hem, de Levende Heer van hemel en aarde?
Bemoedig elkaar dan met de woorden van onze opgestane Heer en Heiland;
‘Zie ik kom spoedig!’

Jeruzalem, de stad Davids.
Op 6-12-2017 erkende president Donald Trump Jeruzalem als hoofdstad van Israël en beloofde de Amerikaanse Ambassade van Tel-Aviv naar Jeruzalem te verhuizen.
Dit besluit werd niet overal met gejuich ontvangen; de moslimwereld bestempelde het zelfs als een oorlogsverklaring aan de Islam.
Persoonlijk zag ik het als het uitkomen van een profetie maar
kwam ik er al snel achter dat Jeruzalem ook onder gelovigen een splijtzwam is, een steen des aanstoots, zoals de Bijbel dat zelf verwoord.
In één of andere rondvraag om gebedspunten stelde ik destijds voor, God te danken voor dit historische feit in de geschiedenis en Israël en Donald Trump te zegenen met de vrede van Jezus.Als door een wesp gestoken ontaarde de reactie op mijn vraag in een felle discussie en gedragsanalyse van Trump en riep men mij persoonlijk ter verantwoording over het Palestijns Israëlisch conflict.
Mijn enige reactie was: ‘De Heer beloofd al aan Abraham, ‘wie u zegent zal ik zegenen, wie u vervloekt zal ik vervloeken.’
Jammer genoeg was deze uitspraak nog meer olie op het vuur van haat en tweespalt onder gelovigen om het uitverkoren volk van God.Het is een voorbeeld van wat zich op wereldniveau afspeelt, zowel in de seculiere wereld als in de kerk wereldwijd.
Maar gelukkig, ondanks dat een groot deel zichzelf de zegen onthoudt in het veronachtzamen het volk en land Israël te zegenen, de Here God laat zich niet weerhouden de beloftes aan Abraham, Isaac en Jacob te vervullen.Ook vandaag de dag is er onder gelovigen en niet gelovigen nog weinig verandert in de harde houding tegenover Gods volk.
Ik vraag me daarom wel eens af of dit te maken heeft met het afwijzen van de zegen en daarom automatisch de vloek over zichzelf afroepen.
In ieder geval hoef je in een gesprek alleen maar de naam Israël of Tump te noemen en een mini-oorlogje is geboren.Zo ook één van de afgelopen dagen.
In aanloop naar de komende Amerikaanse presidentsverkiezingen belandde ik in een discussie over Trump.
Zoals in de msm alles wat Trump zegt bij voorbaat al belachelijk wordt gemaakt, zo proefde ik ook nu een hoog gna-gna gehalte.
Allereerst om het feit dat hij ‘het’ ook gehad heeft en hoe het komt dat hij al na 2 weken weer beter was.
Ja ja, het zal allemaal wel.Ik hoef zijn onbesuisd gedrag gelukkig niet te verdedigen en begrijp heel goed dat hij het op een bepaalde manier zelf ook wel uitlokt niet serieus genomen te worden.
Tegelijkertijd ben ik er van overtuigd dat hij mede door deze karaktertrekken juist nu, in deze tijd door God is aangesteld president van het machtigste land van de wereld te zijn.
Zoals om hem zelf gelachen wordt, zo lacht híj om de spot en hoon van zijn tegenstanders, hij slaapt er volgens mij geen nacht minder om.Ik bracht in dat het niet erg eerlijk tegenover Trump is dat de vooringenomen mening over hem, hem al bij voorbaat de kans ontneemt zich als goed president te bewijzen.
De vraag kwam wat hij dan wel voor goeds gedaan heeft?Ik haalde aan dat ik het als christen treffend vind dat Trump als eerste staatshoofd in de geschiedenis Jeruzalem als hoofdstad van Israël heeft erkent en andere landen opgeroepen heeft dat ook te doen.
En dat het een bijzonder feit is dat we in deze tijd het uitkomen van veel Bijbelse profetieën over Israël meemaken en ik daarom geloof dat Trump een instrument in Gods handen is het plan met Zijn volk te voltrekken.
Het is daarom niet belangrijk of ik nou vóór of tegen Trump ben, het is ook niet belangrijk wat ík van Israël vind, ik ook geloof gewoon in de God van Israël…Jammer dat het in zulke gesprekken met name kerkmensen zijn die over Trump gaan sneren.
Hij kan immers nooit een echte christen zijn, ‘kijk naar eens naar dit en weet je wel dat…?’Maar stel je eens voor dat David president van Amerika was.
Die overloper naar de vijand en aansteller tegenover de Filistijnse koning.
Of weet je nog dat hij ordinair en koning onwaardig door de straten van Jeruzalem danste?
Tussen het gewone volk en nog wel in zijn ondergoed!
En moet je horen; voor de Heilige Ark uit!
En wat denk je er dan van dat hij met de vrouw van een ander neukte?
Oh, nog erger, hij liet de man van die vrouw zelfs vermoorden!
En dan zijn gezin en huishouden; een asociale ongeordende chaos waar we vandaag de Kinderbescherming op af zouden sturen!Tja…
En toch schaamde God zich niet hem Zijn vriend te noemen.
Hoe dan?
Doordat eens de Zoon van diezelfde David aan het kruis genageld zou worden.
Kapot geranseld, naakt en door het kerkvolk en haar leiders buiten geworpen, sloot men de poort van Jeruzalem toe voor degene die al vanaf de schepping Koning der Koningen en Heer der Heren is over hemel en aarde.Dezelfde gekruisigd en opgestane Zoon van God en Zoon van mensen heeft mijn toekomst bepaald.
Deze gebeurtenis, 2000 jaar geleden, is de reden waarom ik met spanning en verwachting de gebeurtenissen in het Midden-Oosten volg.
Omdat elke al duizenden jaren geleden uitgesproken profetie over Israël en de wereld vandaag in sneltreinvaart aan het uitkomen is volg ik met meer dan grote verwachting het nieuws over Trump en het Midden-Oosten.Omdat Jezus me aanmoedigt acht te slaan op het bloeien van de Vijgenboom, het symbool van Israël, hef ik mijn hoofd omhoog naar de hemel.
Van daaruit verwacht ik Hem mij tot zich te trekken waarna ik voor altijd bij Hem mag zijn.
Hij heeft het beloofd en zal het ook doen!Eens zal Hij Jeruzalem als stad van de eeuwige vrede in ere herstellen.
Samen met de vele anderen wiens klederen gewassen zijn het bloed van Jezus, mag ik daar vrij in en uit gaan, de 12 paarlen poorten staan immers altijd open?
Er zal geen zon en maan meer zijn want Jezus is het Licht en in Hem mag ik licht zijn.Wat een heerlijk vooruitzicht!
Iedere vervulde profetie brengt me dichter bij die glorieuze eeuwigheid.
Het is daarom dat ik Israël zegen met Vrede en bid om moed, kracht en bescherming voor de president van Amerika, Donald Trump, een gewoon mens als u en ik…

Gehoorzaam of onderdanig?
De oproep van Paulus tot onderdanigheid aan de overheid, heeft de kerk een half jaar geleden doen besluiten haar deuren in het slot te gooien.
Deze gehoorzaamheid tot een lockdown van de kerk( en overigens ook een lockdown van de complete wereld) zou moeten laten zien dat we het virus onder controle hebben.
Dat is geenszins het geval, terwijl de maatregelen de wereld in radeloosheid dolen laat, het virus ‘heerst’ nog volop.
Vanaf het begin van de crisis heb ik de overtuiging dat corona in de hel bedacht is om de wereld onder de heerschappij van Satan te krijgen.
Persoonlijk ervaar ik de onderdanige gehoorzaamheid van de kerk aan de overheid daarom meer als laf en ongehoorzaam aan de voorschriften die Jezus aan de gemeente geeft.
Mijn vraag is; ‘draai het eens om, (of liever gezegd, terug) zouden we als we Jezus voorschriften voor de gemeente opgevolgd hadden ook nog zo bang moeten zijn voor een tweede golf?
Zou het zo kunnen zijn dat Paulus gelijk heeft over ziekte in de gemeente omdat we de Maaltijd van de Heer niet echt op waarde hebben geschat?
Heeft de kerk door zonde geen zonde meer te noemen het oordeel van overlevering aan de leugen over zichzelf afgeroepen?
En is het niet vreemd dat de overheid de gehoorzaamheid van de kerk voortdurend bestraft met nog meer restricties, terwijl de abortuskninieken al die tijd gewoon open gebleven zijn?’
Nog een vraag; ‘Is het gebod ‘de naaste lief te hebben als mezelf’ bedoeld om mijn naaste op veilige afstand te houden?
Hoe zit dat dan met dat God in het begin al zei dat het niet goed is dat de mens alleen is?
Leg me in het kader van het liefdesgebod eens uit dat het voor ieders bestwil is dat dit gebod een totaal andere betekenis gekregen heeft.
Of kunnen we constateren dat nu aanraking en nabijheid strafbaar is en beboet wordt, Satan eindelijk zijn gram op de naar afstand smekende mensheid haalt?
Alhoewel de meeste mensen je meewarig vragen waarom het zo moeilijk is de regels gewoon op te volgen, blijf ik deze vragen stellen.
Gods Woord is namelijk helemaal niet vaag of onduidelijk over de tijd waarin we leven.
Al zou je daar nog aan twijfelen, niet Gods Woord hoeft te bewijzen dat we afstevenen op een nieuwe wereldorde en de aanbidding van het beest, het is juist andersom!
De steeds verder gaande beperkingen van dat wat een half jaar geleden nog gewoon was, bewijst dat wat Gods profeten over de laatste dagen vertellen, waar is!
Je zou nu ook kunnen zeggen: ‘het is toch altijd al zo geweest?’
Is dat zo?
Nooit eerder had de wereld één gezamenlijke vijand!
En wat te denken over de profetie van Jezus Zelf over de bloeiende Vijgenboom, het volk en land Israël?
(Matt 24)
In tegenstelling tot de verwachting dat gelovigen er daarom opuit gaan nog zoveel mogelijk mensen het reddingsplan van God te vertellen, zwijgt de kerk uit wat ze zelf zeggen; ‘gehoorzaamheid.’
En iedereen vindt het best!
Net zoals het morbiditeit percentage van Corona op een cijfer achter de komma staat, zo weinig gelovigen weigeren zich te laten misleiden door de plandemie corona.
Persoonlijk behoor ik tot die kleine groep die met heel andere andere ogen kijk naar wat zich vandaag de dag, niet alleen in de kerk, maar wereldwijd afspeelt.
Maakt me dat een betere christen?
Totaal niet, de eenzaamheid hierin drukt me zelfs zwaar en geloof me, wanneer Gods Woord anders zegt, zal ik gehoorzamen aan dat Woord!
Alleen, de Bijbelse profetieën spreken dezelfde taal.
Vandaar dat ik weiger gehoorzaam te zijn aan een overheid die zich allang afgekeerd heeft van de enig ware God en Vader van Jezus Christus.
Om Jezus wil kan ik me niet conformeren aan een regering die door middel van angst en paniek zaaierij, knipmessend meedoet aan de vorming van een nieuw te vormen wereldrijk.
Omdat ik de waarschuwing voor het teken van het beest serieus neem, geloof ik dat we niet ver verwijdert zijn van niet meer kunnen kopen en verkopen zonder dit teken.
En al zou ik het zelf een onwaarschijnlijk idioot scenario vinden, de eigenaar van het WorldWideWeb, Bill Gates maakt van dit plan echt geen geheim!
Net zo verteld hij op het door hem zelf gekochte web, openlijk over zijn plan de wereldbevolking sterk in te willen laten krimpen.
Daarom weiger ik gehoorzaam te zijn aan de Farao, ik gooi geen Israëlische baby’tjes in de Nijl.
Ik weiger onderdanig te zijn aan de heidense tempelhoer, koningin Izebel, ik zal nooit mijn knieën buigen voor de Baäl en weiger te geloven dat ik door mijn kinderen te offeren, hem tevreden stellen kan.
Al dreigt koning Nebudkadnessar me in de vurige oven te gooien wanneer ik weiger voorover te vallen voor zijn beeld, ik zal nooit knielen voor welk afgodsbeeld ook!
Wanneer dezelfde wereldheerser mij dwingt alleen hem als god te aanbidden, ik richt mijn gezicht naar Jeruzalem en verwacht het alleen van Jezus.
Al krijg ik stokslagen van de kerkleiders en verbieden ze mij het over Jezus te hebben, ik zal nooit zwijgen over Hem, nooit!
Ik weiger daarbij de leugens, wetten en voorschriften van een overheid die al lang geleden de zonde bij wet gerechtigd en gelegaliseerd heeft, te geloven en op te volgen.
Ik kan niet anders dan opstaan tegen een regering die zelfs de meest veilige plek op aarde, de moederschoot, tot een rovershol van Satan heeft gemaakt.
Hoe kan ik de medische wereld nog vertrouwen wanneer ze het dagelijks afslachten van duizenden baby’s verantwoord medisch handelen noemt?
Vandaar ook dat ik weiger me te laten manipuleren door de geest van angst voor een virus dat helemaal niet nieuw is, want 2000 jaar geleden is het al aan het kruis genageld.
Mijn lippen zullen ook nooit uitspreken dat het virus ‘heerst’ omdat alleen Jezus heerst!
Deze Jezus zegt; ‘wanneer je dit allemaal ziet gebeuren, hef je hoofd omhoog naar de hemel en verwacht Mij iedere dag!’
Ik ben in goed gezelschap!
Net als Sifra en Pua weiger ik te gehoorzamen aan het gebod Het Kind in de Nijl te gooien, en laat mij wassen door Zijn kostbaar bloed.
Als offer aan de Zoon die zich voor mij liet afranselen, bouw ik net als Elia een altaar voor Hem alleen, de enige ware God.
Omdat vurige liefde voor mij Hem verteerde tot de dood, zal ik net als Sadrag, Mesach en Abednego, niet knielen voor welke andere kroon ook!
Precies zoals Daniël, richt ik mijn gezicht naar Jeruzalem, de stad waar de Leeuw van Juda voor mij brult.
Religie kan mij nog zoveel stokslagen geven, net als Petrus en Johannes, zal ik op de kerkpleinen blijven zingen van de naam boven alle naam:
Jezus Overwinnaar
Zijn troon is onwankelbaar en Zijn heerschappij tot in eeuwigheid…
Lampionnetjes optocht.
Het is absoluut geen verdienste van mijn kant, maar een groot kado, van kleins af aan bezig te zijn met Jezus’ wederkomst.
Ik wilde er alles over weten, maar moest het vooral hebben van mijn (heilige)verbeelding en de weinige platen daarover.
Mij werd alleen maar verteld dat ik me bekeren moest, maar hoe, daar kwam ik maar niet achter.
Het had voor mijn kinderlijk brein in ieder geval niets te maken met hoe het mij voorgesteld werd als dat een bekeerd meisje geen broek aantrekt.
Ook niet met het zondagse hoedje of het feit dat we geen tv, hadden, iets wat al helemáál t(en) v(erderve was.Ik mocht op zondag niet handwerken, ook daar hing meteen een oordeel aan vast, want; een zondags-steek houdt geen week.
Alsof de rokjes en jurkjes op zondag genaaid je door de week in je onderbroek zouden laten staan, omdat zo opeens de goddeloze zondags-steken los scheurden.Buiten dat ik graag hoedjes draag, wist ik vanbinnen wel dat mijn mooie rokjes, jurkjes en hoedjes voor naar de kerk niks met bekering te maken hadden.
Maar wat verlangde ik er naar bekeerd te zijn!
Daarbij fantaseerde en droomde ik veel over Jezus wederkomst.
Niet op de manier van; als je op dat moment voor de tv zat of in een bar of de bioscoop, dan was je onherroepelijk verloren…
Veel meer zoals een kind een buik vol gezonde spanning heeft wanneer het op schoolreisje gaat, zo zag ik uit naar die vol mysteries omsluierde dag.Één van de feestelijkheden waarbij ik me daarom inbeelde dat dat speciaal was ingelast om Jezus’ terugkomst te vieren was de lampionnetjes optocht.
Vandaar dat ik zo trots als een pauw mijn lampionnetje droeg, enkel en alleen voor de Here Jezus!Of wanneer op koninginnedag de drumband door Urk marcheerde hostte ik er achteraan, vol verwachting en hoop dat we dat enkel en alleen maar deden om de Here Jezus welkom te heten.
In ieder geval was dat voor mezelf de enige reden waarom ik uitgelaten mee rende en niets wilde missen.In gedachten loop ik daar weer, alleen maar ter ere van Hem, het Lam op de troon, mijn Verlosser en allerbeste Vriend.
Door het frêle vouwpapier van mijn doorzichtig en op de adem van de Geest dansend lampionnetje heen, schijnt mijn lieflijk flakkerend vlammetje alle kleuren van de regenboog.
Maar oh nee, net op dat moment scheuren de naden van mijn jurkje los en voor het oog van heel het dorp sta ik in mijn ondergoed.
Meteen weet iedereen hoe goddeloos ik ben want het kan niet anders, mijn jurkje is een zondags-steken jurkje…Ach, ik geloof dat Jezus verschrikkelijk zal moeten lachen!
Hij zal mijn hand in die van Zijn voorvader David leggen en samen dansen we voor de Ark des Verbonds, schaamteloos en van geen schuld bewust.
Mijn lampionnetje zal verbleken in het schitterend licht van de Genadetroon, maar mijn trotse bruidegom zal het aannemen als het meest kostbare liefdesoffer ooit aan Hem gegeven.Kom Here Jezus kom…

Contactloos contact
Ik ben verdrietig, want ik ben naar de kerk geweest.
Normaal gesproken zong ik op zondag altijd: ‘kom ga met ons en doe als wij,’ maar het ‘wij’ en samenkomst is sinds een paar maanden vooral ‘ik’ en ‘éénkomst’Omdat ik met iemand mee reed die me voor de kerk afzette om daarna zelf een plekje voor zijn auto te zoeken, wachtte ik buiten in de rij tot de deuren open gingen en we er in mochten.
Op zich is een rij mensen voor de kerk iets om blij van te worden.
Maar dan heb ik het over een rij opgewonden mensen zoals vorig jaar toen Bobby Schuller in Leiden was.
Ik hoefde toen nog niet op straat de met rood-wit beplakt afgebakende 1,5 meter te zoeken.
Ook hield niemand angstvallig in de gaten of ik me wel aan de verbodsregel hield de grens van mijn eigen toegestane 1,5 meter te overschrijden.
Er ging ook geen toestemmings- signaal af, pas een vak op te schuiven wanneer degenen voor me dat ook gedaan hadden.
Tja, dat waren nog eens tijden, die kinderlijke spanning van ‘er staat iets bijzonders te gebeuren, en ik ben erbij!’ gewoon met de meest dichtbijzijnde mensen om me heen te delen.Vanmorgen ging het anders; eenmaal hinkelend alle vakken doorlopen te hebben, in de hal aangekomen werd me tegelijk belet een stap verder dan toegestaan te doen.
Nee, eerst moest aan verschillende loketten verantwoording over mijn aanwezigheid worden afgelegd.
Stond mijn naam wel op de lijst?
Hoeste ik niet?
Niesde ik niet?
Nog net niet kreeg ik het temperatuur pistool op m’n voorhoofd gericht.
En oh ramp, mijn naam stond niet op de lijst!
Ik mocht niet naar binnen…Het is dat ondertussen mijn reisgenoot binnenkwam, anders had ik rechtsomkeerd gemaakt.
Maar eenmaal alle barricades overwonnen te hebben, werden we naar een 1,5 meter veiligheidsvak geleid, waarna we als niet tot één huishouding behorend, toch verboden naast elkaar gingen zitten.
Als ze dat geweten hadden…!Alhoewel ik wilde schreeuwen; ‘is dit de kerk van vandaag, ongastvrijheid noemen we veiligheid, gemeenschap is vandaag het grootste kwaad, is Jezus dan voor niets gestorven?’ hiel ik me in.
Maar oh, wat voelde ik een zeer om de kerk.Ik besloot te genieten van het gebouw op zich, een prachtige kerk in Renaissance stijl.
De preek ging over de vraag van de Farizeeën aan Jezus: ‘van wie komt uw bevoegdheid eigenlijk?’
De dominee nam daarbij zelf de bevoegdheid zich op een popiejopie manier uit te spreken over #ikdoenietmeermee.
Op denigrerende manier vertelde hij dat in ieder geval de bankrekeningen van de influencers achter deze hastag, deze week flink gespekt waren.
Als klap op de vuurpijl zorgde de achternaam van de vermeend bedenker achter #ikdoenietmeermee, ‘Engel’ ervoor dat de dominee de lachers op zijn hand had.Waarom schrijnt dit zo bij mij?
Omdat ik steeds meer ervaar dat wat een paar maanden geleden nog normaal was, nu ineens een heel andere invulling of andersom betekenis heeft.
Neem het woord; ‘geweten.’
Steeds wanneer ik met iemand deel hoeveel pijn de gesloten kerkdeuren me doen, krijg ik als antwoord; ‘maar je wilt toch niet op je geweten hebben dat jij een ander besmet?’Besmet?
Hoezo?
Ik wil vooral niet op mijn geweten hebben dat ik een met dood door de zonde besmet iemand het goede nieuws van Jezus kruisdood onthouden heb!
Ik wil ook niet op mijn geweten hebben dat ik in opdracht van Jezus een zieke niet de handen opleg.
Evenmin wil ik niet mijn geweten belasten met de leugen dat het voor eigen bestwil is ouderen in een bedompt kamertje op te sluiten.Nog zo één;
‘Verantwoordelijkheid ten opzichte van de ander.’
Jarenlang is ons door de strot geduwd zelf verantwoordelijk voor je eigen omstandigheden en geluk te zijn, nu ineens word ik verantwoordelijk gehouden voor de gezondheid van een ander.
Of nog erger; ‘wanneer jij je niet verantwoordelijk genoeg gedraagt, is het jou schuld dat een ander dood gaat aan corona!’
Maar het is toch vooral mijn verantwoordelijk de schat die ik van Jezus ontvangen heb, met ieder andere dolende ziel te delen?Ik lijd aan dit zeer, deze eenzaamheid, deze omdraaing van waardevolle betekenis voor de ander en voor mezelf zijn.
Het is als de misleiding in het paradijs, een leugen die precies op de waarheid lijkt.Waar ik tevens aan lijd is acceptatie van: ‘er zijn zijn nu eenmaal mensen die meer last van de maatregelen hebben dan ‘wij’
Duizenden anderen en ik, zijn een soort van nu eenmaal niet te voorkomen bijkomende schade waar opeens niemand anders dan ik zelf verantwoordelijk voor is.Meer dan een half jaar geleden is waar wat Jezus zegt: ‘de liefde zal verkillen.’
Maar ook dat kun je opvatten als onverantwoordelijke liefdelosheid er niet om te geven een ander te besmetten.
Tja, het is waarschijnlijk maar net onder wiens bevoegdheid je deze woorden in de mond neemt…
Doe je mee, Famke Louise?
Naast virologen, artsen en verpleegkundigen spreken ook steeds meer bn’ers zich uit over de vraag of de maatregelen t.o.v. Covid-19 nog wel in proportie zijn.
Gezien de eenzijdige berichtgeving van de mainstream media, is juist deze groep een makkelijke prooi voor spot en hoon.
Één van deze bn’ers, Famke Louise, was afgelopen week te gast bij Jinek, waarna social media ontplofte van de negatieve reacties op haar spiekbriefje.
In Famke is meteen ieder andere ‘complotdenker’ onderuit gehaald en als gekkie belachelijk gemaakt.
Mij bekruipt dan het gevoel dat dat nou precies het doel was van een niet academisch onderlegd meisje als Famke Louise bij Jinek uit te nodigen.Vanwege haar moed zich uit te spreken over de door angst gemanipuleerde maatregelen rond Covid-19 wil ik een lans breken voor Famke!
Ze durft tenminste zelf nog nadenken en vragen stellen, iets waarvan je tegenwoordig al bij voorbaat kunt voorspellen dat je dat niet in dank afgenomen wordt.Famke haar optreden bij Jinek was moedig, maar inderdaad niet erg sterk, ze zat uiteindelijk met een mond vol tanden.
En dat is helemaal niet verwonderlijk, zelfs heel logisch.De overgrote massa doet weinig of geen onderzoek naar wat er speelt rond COVID-19 en volgt daarom gehoorzaam en willoos de opgelegde regels en voorschriften van het RIVM en de WHO.
Famke Louise is zelf op onderzoek gegaan en kan niet meer anders dan in verzet gaan tegen de door eerder genoemde groep opgelegde regels.
Maar net als haast alle andere ‘complotdenkers’ komt ze niet verder dan constateren dat er iets niet klopt en dat achter COVID-19 een andere agenda schuilt.Klopt dat?
Of klopt het niet?
Ja en nee.
Schuilt er achter COVID-19 wel of geen andere agenda?
Ja!
Want inderdaad, onderzoek en uitspraken van artsen die een ander geluid durven laten horen dan de door de farmaceutische industrie gemanipuleerde gezondheidszorg, tonen aan dat de huidige crisis geen pandemie maar een plandemie is.Maar meer nog dan dat, achter deze plandemie schuilt zeker en vast een agenda.
En niet eens verborgen of in het geheim, in allerlei interviews heeft o.a. Bill Gates zich uitgesproken over een nieuw te vormen wereldorde.En verbazend genoeg is dat oud nieuws!
Want in de Bijbel spreken zowel de profetieën uit het Oude als het Nieuwe Testament over een tijd waarin alle volken zich zullen verenigen en waarin ‘vrede vrede geen gevaar’ de wereld verblinden zal voor de werkelijke agenda van de bedenker van deze nieuwe wereld.De persoon achter dit plan is Satan zelf.
Vanaf de schepping heeft hij alles in het werk gesteld Gods plan met de wereld te dwarsbomen.
Alhoewel man en vrouw naar Gods beeld geschapen zijn verleidde hij de mens tot het verlangen zelf God te zijn.
Het loon van deze zonde is de dood.
In Zijn genade heeft God het daar niet bij gelaten, maar gaf zichzelf in Zijn Zoon, Jezus de Messias, als zoenoffer voor de zonde van de hele wereld.
Alleen aanvaarding van dit offer hersteld in ons het beeld van onze maker, de Vader van Jezus Christus.
Jezus zelf noemt dit ‘wederom geboren worden;’ je oude schepping doden en opstaan in een nieuw leven.Satan wil zelf als god aanbeden worden en zal er daarom alles aan doen het herstel van Gods beeltenis in de mens te voorkomen.
Als na-aper van God en ultieme poging de mens aan zich te onderwerpen, om deze daarna te vernietigen, is het zijn plan zich in de tempel als de enige god te laten aanbidden.Maar alvorens hij dit plan uitvoeren kan, is hij bezig een nieuwe, andere mens te maken.
Een mens die niet anders meer kan en wil dan Satan aanbidden, omdat het beeltenis van God vervangen is voor het beeltenis van Satan.
De mens zal daarom eerst zo ver gebracht moeten worden dat hij schreeuwt om dit beeld, het teken van het beest.Angst voor een in de hel bedacht virus doet de wereld van nu inmiddels smachten naar een vaccin.
Wie onderzoek durft doen naar dit vaccin komt er achter dat dit vaccin het DNA van de mens veranderen zal.
Het is ook geen geheim dat met dit vaccin een chip in het lichaam gebracht wordt waardoor ineens alles mogelijk is wat ons in SF films als spannend en aantrekkelijk is voorgesteld.Gods Woord zegt daarover; ‘zonder dit teken kun je niet meer kopen of verkopen.’
Dat betekent niets anders dan dat normaal geld verdwijnen zal en weigering van dit teken het leven onmogelijk maken zal.Om de wereld aan zich te onderwerpen is het daarom niet zo vreemd dat ook nu Satan het enige en meest lucratieve trucje van hem inzet: misleiding.
Door middel van een onzichtbare vijand, het corona virus, dat bij lange na niet zo dodelijk blijkt als ons een half jaar geleden is voorgesteld, is het doel bereikt!De hele(!) wereld is in snel tempo verandert.
Wie dat ontkent is zelf een gekkie.
Verbijsterend genoeg hebben degene die uitgekozen zijn op alle uit angst geboren vragen van Famke Louise antwoord te geven, zich ook laten misleiden.
In tegenstelling tot Famke is het daarom degene die zich kinderen van God noemen, zwaar aan te rekenen, dat ook zij (een zeer enkele uitzondering daar gelaten) met een mond vol tanden zitten, of liever gezegd, zich de mond hebben laten snoeren.Want zoals eerder gesteld, achter dit alles schuilt een plan, een agenda met een verrassend doel!
Niet verborgen, maar lang geleden al door gekkies in zowel het Oude als Nieuwr Testament geopenbaard.
Eerst door de mond van de profeten, als laatste door de Zoon van God Zelf.
Maar alhoewel Satan als overste van de wereld zich zelf wijs maakt dat hij nog iets te winnen heeft, in het kruis op Golgotha heeft hij allang verloren.
De trucjes die hij uit de kast haalt zijn hetzelfde als vijanden dat doen na een verloren oorlog, toepassing van de verschroeide aarde tactiek.
Gods woord belooft ons dat hij eens voor eeuwig en altijd zijn bek zal moeten houden!Bij deze nodig ik daarom Famke Louise en alle andere gekkies uit, mee te doen met vinden van hét antwoord op de radeloosheid, angst en onzekerheid over de toekomst: Jezus Christus en die gekruisigd…

Eredivisie
De KNVB, vreest een doemcenario voor de voetbalsport.
Als gevolg van de crisis constateert de directeur dat het ‘sociale element” en „geluksgevoel” na het stilleggen van de sport een flinke knauw gekregen heeft.
De kas raakt leeg en omdat er al een half jaar geen wedstrijden zijn gespeeld is het niveau van de spelers gedaald.
Ondanks dat er sinds kort weer in de eredivisie gespeeld mag worden is men daarom bang dat supporters aan hun vrije (zon)dag gewend zijn geraakt en inmiddels een andere vrijetijdsbesteding hebben gezocht.
Zondag is ook de dag waarop in allerlei torentjes via klokgelui het volk opgeroepen wordt ter kerke te gaan.
Maar nog eer in de voetbal het spel gestaakt werd, sloot de kerk haar deuren toe.
Terwijl de klokken nog wel luiden stond de dominee, in de hoop dat men zich thuis op tijd voor het schermpje geinstaleerd had, voor een lege kerk te preken.
Maar er mag weer gevoetbald worden, dus mogen we van Mark, Hugo en Ferdinand ook weer naar de kerk!
Zij het dat er alleen een plekje gereserveerd wordt wanneer er niet gelogen wordt over een verkoudheidje, het toegangspoortje bij een graadje hoger geen alarmbellen rinkelen laat, we strikt de pijlen volgen en de aanwijzingen van kerkboa’s zwijgend gehoorzamen, we mogen weer naar de kerk!
Ondanks dat maakt men zich net zoals in de voetbal, zorgen over het feit waarom de anderhalf meter uit elkaar gezette stoelen leeg blijven.
In allerlei artikelen vraagt men zich af wat daar de oorzaak van is en wordt het plan geopperd wegblijvers persoonlijk naar de reden van hun voorheen warmgehouden en nu lege stoel te vragen.
Op zich is dat natuurlijk een nobel streven, je afwezige broers en zussen thuis op zoeken om er achter te komen waarom de kerk leeg blijft.
Persoonlijk word ik er nogal cynisch van…
Want waar was de kerk zelf het afgelopen half jaar?
Waar was de dominee toen in de huizen van eenzamen de stoelen leeg bleven?
Waar was hij/zij toen in ziekenhuizen mensen alleen dood gingen?
Waar was de kerk toen ouden van dagen maandenlang achter hun eigen deuren zaten opgesloten?
Wat deed de kerk met de voorschriften van Jezus over ziekte, samenkomen en gemeenschap, Avondmaal, dopen en lofprijzing?
Was de kerk allert op de tekenen van de tijd en op Jezus vele waarschuwingen en bemoediging niet bang te zijn?
Op de vraag (via mail of telefoon): ‘is Jezus dan voor niets gestorven?’ komt steevast het antwoord: ‘ja maar, corona’
Stikeenzaam klagen over je in de steek gelaten te voelen, juist nu je die kerk zo nodig hebt, wordt beantwoord met: ‘We bidden voor je.’
Een van de voorgangers, zelf regelmatig familiekiekjes en vakantiefoto’s op social media delend, schreef: ‘de ene groep heeft het wat moeilijker dan de andere. Dat is nu eenmaal zo…’
Ik hoor bij die ‘sommigen’ die het met de wereld van nu wat moeilijker dan die dominee heeft, vooral omdat ik nogal wat verlies en rouw te verwerken heb de laatste tijd.
Maar samen met al die andere sommigen ben ik niet meer als Collateral Damage.
Iemand appte nadat ik vertelde van mijn verlies: ‘niet fijn voor je, ik bid voor je.’
Niet fijn nee…
Wat een armoe in de familie van God.
Zelf onderzoeken en vragen stellen betekent in de wereld onherroepelijk het stempel: ‘complotdenker’ opgeplakt krijgen.
Is dat in de kerk anders?
Nee, helemaal niet, wanneer je aanmoedigt de profetieën en Openbaring erop na te slaan ben je ook in de kerk een ‘complotdenker, en legt men je met de tekst dat we de overheid toch gehoorzamen moeten het het zwijgen op.
Wel, ik draag met trots de titel ‘complotdenker.’
Waarom?
Omdat de kerk herinneren aan de voorschriften en beloftes van Jezus, de dood en opstanding van onze Heer en Heiland verkondigen is.
Niets meer en niets minder!
Ik deel deze eretitel met de eerste volgelingen van Jezus.
Toen zij in Jeruzalem de opstanding van hun gekruisigde Heer verkondigden, werd hun na geseling door de overheid en kerk, verboden daarover te spreken.
Maar hun hart was vol van de heerlijke boodschap, dus liep hun mond over!
De kerk beschuldigde hen vervolgens voor het bedenken van allerlei valse complottheorieën…
Inderdaad, als complotdenker’, speel ik trots mijn balletje in de eredivisie van Het Lam.
Maar vaak met tranen van intens verdriet over mijn wangen.
Soms bijna de wanhoop en radeloosheid nabij om het tevergeefs roepen Gods Woord erop na te slaan en zelf onderzoek te doen naar wat er vandaag in de wereld speelt.
Pijn van verdriet om het in de steek gelaten worden door broers en zussen die stiekem ook ‘complotdenkers’ zijn maar uit angst hun mond maar houden…
Temidden van de gesprekken die vaak alleen nog over corona gaan, het kruis omhoog houden, is in een samenleving die het nieuwe normaal als de normaalste zaak van de wereld omarmt, een eenzame positie.
Daar is nog weinig ‘samen’ in te beleven.
En dat doet pijn, heel erg pijn…
Maar heeft Jezus ook dat niet al voorzegd?
‘Alles wat krom is zal recht gepraat worden, wat recht is zal krom gepraat worden.
Ze zullen u in de synagoge opbrengen waar u verantwoording geëist wordt over het uitspreken van Mijn Naam.’
Dat gebeurde; de directe getuigen van Jezus dood en opstanding werden als complotdenkers vervolgd en gedood.
Paulus kreeg het aan de stok met de godsdienstleraars uit zijn eigen volk, hem werd het zwijgen opgelegd, hij werd buitengeworpen en moest vluchten voor zijn leven.
Het is dus altijd al zo geweest.
Bang voor wat er in de wereld gebeurt moedigt Jezus aan;
‘wanneer je deze dingen ziet gebeuren, hef je hoofd dan omhoog, Ik kom je spoedig halen!
Wie overwint zal bekleed worden met witte kleren en Ik zal zijn naam beslist niet uitwissen uit het boek des levens, maar ik zal zijn naam belijden voor Mijn Vader en voor Zijn engelen.
Here Jezus, bekeer de kerk!
Here Jezus, kom spoedig!
Hoenderhokje 