Tag: Opname der Gemeente

Hoop voor de Kerk

Na een periode waarin ik ettelijke wattenstaafjes in m’n neus gestoken heb met evenzoveel positief als negatieve testen als resultaat en m’n mouwen heb opgestroopt om me lek te laten prikken, kan ik gelukkig weer ongehinderd lucht happen.
M’n eigen uitlaatgassen inademen maakte me soms flink duizelig, maar omdat ik van allerlei leuke stofjes de meest creatieve mondkapjes ontwierp, was ook dat goed te verdragen.
Mijn frutsel werk was op een gegeven moment zó populair dat ik er zelfs nog een leuk handeltje aan overhield.
Vooral die met een pakkende leus als; ‘Jezus Overwinnaar’ en de exemplaren van regenboog stof, gingen als warme broodjes over de veilige afstand toonbank.
Kijk, deed ik ook nog iets aan Evangeliesatie en Social Justice!

Me vol laten spuiten met een onbekend, maar volgens de arts beschermend goedje, deed ik natuurlijk puur en alleen uit liefde voor de medemens, net zoals het offer m’n hersenen van minder zuurstof te voorzien.
Het is daarom meer dan logisch dat de welverdiende QRcode toegang verschafte tot plekken waar Wappies niet welkom waren, zoals bv terrasjes en de in december georganiseerde Kerstmarkten.
Dat al dit soort vermaak, waaronder ook vakanties met het vliegtuig verboden terrein waren voor vaccin weigeraars, gaf me dan ook een enorm gevoel van veiligheid.
Ìk hoefde m’n geplande vakanties naar het warme zuiden tenminste niet te annuleren, een heerlijk vooruitzicht dat me de noodzakelijke lockdowns door hielp, ik wist immers dat het voor een goed doel was!

Nee, wat dat betreft vond ik de afgelopen crisis rondom het virus, best wel een leerzame tijd!
Ik leerde oude vrijheden op geven en nieuwe vrijheden omarmen.
Neem bv. de zondagse kerkgang…
Dat is nou typisch iets waarvan ik vroeger dacht niet zonder te kunnen, maar het tegendeel is waar gebleken.
Zonder het virus was ik nooit op het idee gekomen dat huiskerk veel leuker en relaxter is dan op m’n enige vrije dag alsnog vroeg op te moeten staan.
Bovendien hoef ik me nu niet meer eerst op te doffen, hangend in m’n eigen bank ben ik tegenwoordig zelf kerk!
De ontdekking van de privé pyamakerk kun je wat mij betreft gerust een openbaring noemen!

Tja, dat nu het weer mag, dominee er vanuit ging ons allemaal in zijn houten banken terug te zien, dat snap ik wel.
Maar wat ik niet zo goed begrijp is dat hij er eerst helemaal achter stond tegen een lege kerk te preken, en nu zijn hoofd breekt over hoe het volk weer onder zijn gehoor te krijgen.
Bovendien wordt ook van mij verwacht een goede reden te bedenken hoe me uit m’n eigen veel comfortabeler bank dan die in de kerk te krijgen.
Als de kerkenraad nou gewoon de deuren open gehouden had, had niemand verder een haan horen kraaien immers…
Ik vind het wel best zo!

Maar even serieus en alle gekheid op een stokje;
Onze voorgangers klagen steen en been over de lege kerken en dientengevolge de diakenen over lege collecte zakken.
Deze klacht is natuurlijk terecht.
Hoe mooi zou het zijn om op zondag daar te zijn waar het vrome volk rondom Woord en Sacrament vergadert.
Op de vraag van voorgangers hoe kerkgang weer aantrekkelijk te maken, is de ideeën bus inmiddels volgepropt.
Goed bedoeld, daar twijfel ik niet aan.
Één van de suggesties is, kerkleden persoonlijk benaderen, een tip die me het meest aanspreekt.

Daar plaats ik dan meteen een kanttekening.
Bij mij rijst namelijk de vraag of dominee en zijn Kerkraadsleden echt geïnteresseerd zijn in het waarom van kerkverlating?
Het schrijnt me in het hart dat haast niemand van de hierboven, ietwat cynisch beschreven kerkleden( dominee en kerkenraad incluis) echt wil horen waarom op zondag de banken leeg blijven.

Ik ben ervan overtuigd dat een groot deel van de broeders en zusters die verstek laten van, niets liever wil dan op zondag gewoon naar de kerk gaan.
Het zijn juist deze leden die onder tranen zouden willen zingen; ‘kom ga met ons en doe als wij!’
De reden waarom ze thuis blijven is niet het gemak van eigen pyamakerk, integendeel.
Het is de pijn van gemis in de kerkbank.
Pijn van tijdens de crisis alleen gelaten te zijn.
Pijn van geminacht en buitengesloten worden wanneer men ter verantwoording geroepen werd over vaccin weigering.
Pijn van weggehoond worden in het verlangen het over Jezus spoedige wederkomst te hebben.
Pijn van gemis aan prediking vanuit de Bijbelse eindtijd profetieën.
Pijn van het gemak waarmee met name seksuele zonde goed gepraat wordt.

Het is daarom dat ik geloof dat er maar één remedie is de kerk weer vol te krijgen: schuld belijden over de dwaling van afgelopen jaren!
Verootmoediging naar de God en Vader van onze Here Jezus Christus die toen Hij op aarde wandelde Zich al afvroeg: ‘zal Ik nog geloof vinden?’
Wanneer de kerk diep door de knieën gaat voor Degeen Die aan de deur klopt, verlangend open gedaan te worden om het brood te breken en samen maaltijd te houden, dan kunnen volgens mij alle andere creatieve ideeën de prullenbak in.

Dan gaan wij op tot Gods altaren,
Tot God onze God, de bron van vreugd.
Dan zullen wij juichend stem en snaren,
Ten roem van Zijne goedheid paren.
Die na kortstondig ongeneugd,
Ons eindeloos verheugt!



Een huis tegen zichzelf verdeeld.

Gisteravond was ik op een vergadering van wakkere mensen.
De hoofdgast en spreker was Wybren van Haga.
Allerlei regionale groepen waren aanwezig, een bont gezelschap van mensen die vanaf het begin of gaandeweg de Corona crisis erachter komen dat er iets niet klopt.
Zelf behoor ik ook tot degene die door niet wakkere mensen, degene die klakkeloos allerlei draconische orders opvolgen, honend en smalend een complotdenker of wappie word genoemd.
Daarmee houd ik het nog netjes, want wanneer ik op ga noemen wat me het laatste bijna 2 jaar naar m’n hoofd geslingerd is word ik echt kotsmisselijk.

De afgelopen tijd lijd ik voornamelijk aan hoe volgzame voorgangers hun gemeente voorhouden onderdanig te zijn aan de overheid.
Jezus is niet mals over deze dwalende kerk, Hij zegt in Openbaring 2-3 dat ze niet koud of warm zijn, Hij spuugt ze uit Zijn mond, zo walgt Hij van hun lauwheid.
In het zelfde Bijbelgedeelte waarschuwt Hij voor de tolerantie waarmee de kerk een leugengeest toegelaten heeft, reden waarom Hij hen op het ziekbed werpt.
Het gaat zelfs zo ver dat Hij tot de gemeente zegt; ‘jullie zijn dood!’

Gelukkig zijn er nog wakkere voorgangers, leiders die de gemeente onderwijzen in de profetieën over de eindtijd en de spoedige komst van Jezus Christus.
Er is dus, God zij dank, nog een kleine kudde die de huidige ontwikkelingen op het tegenwoordige wereldtoneel in profetisch opzicht zien.

Maar wat zou het een zegen voor de in radeloosheid dolende wereld zijn, wanneer de kerk eenparig dezelfde kant op kijkt; de blik gericht op het zuivere Woord; Jezus Christus en die gekruisigd.

Jammergenoeg ervoer ik bij de toespraak van Wybren van Haga eenzelfde pijn als over de verdeeldheid in de kerk.
Ook onder de wakkeren onder ons die niet gelovig zijn, heerst namelijk een enorme verdeeldheid.
Ik zie dat in mijn omgeving, in talkshows op TV, op Social Media en in de debatten van de Tweede Kamer.
Het doet me daarom zeer dat Wybren van Haga gisteravond, (let wel dat is mijn persoonlijke indruk) voornamelijk zijn eigen frustraties kwam uiten over het feit dat hij uit de VVD gegooid is, waarna ook zijn avontuur bij Forum voor Democratie , zoals hij zelf zegt door het ego van Thierry Baudet, mislukte.
Diverse malen herhaalde hij dat de voorman bij FvD zijn kans om werkelijk het verschil te maken voorbij heeft laten gaan.

Ik ga daar verder niet op in maar mijn persoonlijke waarneming is dat Wybren net zo goed allerlei kansen werkelijk iets te betekenen aan zich voorbij laat gaan.
Ik zou aan Wybren willen vragen te stoppen met pijn en frustratie delen over het verleden, waardoor er meer ruimte komt te zoeken naar verbinding.

Aan het slot van Wybrens’ betoog gaf hij voor de laatste vraag of opmerking de microfoon aan één van de hoorders.
Haar woorden leggen volgens mij precies bloot waarom het maar niet lukt verschil te maken in deze wereld, een wereld die door de zondeval in het Paradijs overgeleverd is aan satan, de leugenaar vanaf het begin.
Omdat hij donders goed weet dat een huis dat tegen zichzelf verdeeld is, krachteloos is, heeft deze vuilak maar één beproefd trucje, verdelen!

Ik ben het daarom roerend eens met deze laatste spreekster: ‘het gaat alleen maar lukken wanneer we gezamenlijk terug gaan naar de God van de Bijbel!’



Ik ga op reis en neem mee…

In tegenstelling tot wat het Schengen verdrag voor staat, nl. afschaffing van de grenscontroles, ben je voor vrij reizen binnen de EU vandaag de dag een corona certificaat nodig.
Maar goed dat is niet het onderwerp van dit blog, alhoewel, in zekere zin ook weer wel.
Het zit namelijk zo: ik sta te popelen om ook op reis te gaan.
Bestemming?
Een land wat ik nooit eerder heb bezocht, maar waarvan ik op mysterieuze wijze al vanaf mijn geboorte herinneringen en een schrijnend heimwee ervaar.
Een land waarvan ik diep vanbinnen weet dat daar mijn voor altijd en eeuwig thuis is.
Een land met de meest mooie naam, Jeruzalem, land van vrede.

Alleen, ook bij de grensovergang van dit land moet je een geldig paspoort kunnen overleggen!
En daar zit hem nou ook meteen de crux, want de toegang tot de bus waarvan me gezegd werd daar dit paspoort te bemachtigen, werd me voortdurend belet door een leger van protesterende antivrijheid wetsgeleerden.
Met borden, vlaggen en wimpels, banners en flyers, verbaal en non-verbaal, zette men op zeer intimiderende wijze het protest kracht bij, waardoor ik de hoop bijna opgaf eens daar te zijn waar ik hoor.

Maar Godzijdank, net op tijd zetten de ordetroepen het waterkanon in, (gnagna) waarna iedere vijand van mijn vrijheid als hondenpoep van het veld gespoten werd!
De weg open kreeg ik uit handen van de hoogste baas het zo felbegeerd document overhandigd, een paspoort waarin alleen mijn in goud geschreven naam, verzegeld met een in bloed gedoopt lakmoes stempel.

Omdat het uur en de dag van de reis een groot geheim is, moedigt de reisleider mij aan iedere dag klaar te staan voor vertrek.
Niet dat hij me maant mijn koffers vast in de vertrekhal op te stapelen, integendeel!
Er is mij verzekerd dat iedere rekening is voldaan en elk detail tot in de puntjes voorbereid, zodat voor deze reis wat ik zelf meenemen wil totaal overbodig, ja zelfs zeer ongewenst is.
Waar het op neer komt is, geloof en vertrouwen in de reisleider is het enig nodige, meer niet!

Mij is verteld dat vertrek en aankomst razendsnel zullen gaan, sneller dan het knipperen van mijn ogen, een soort van met kracht weggerukt, faster than the blink of an eye.
Sciencefiction in het kwadraat en allesbehalve unidentified!
Spannend hè?

Je bent van harte uitgenodigd ook mee op reis te gaan, het kan nu nog.
Het reserveringssysteem van het Nieuw Jeruzalem, is dag en nacht bereikbaar maar wees er snel bij!
Verder raad ik je aan de razend interessante reisgids, de Bijbel, te lezen, een uniek boek waarvan op hemelse wijze iedere letter en ieder woord Leven is.

David, één van mijn reisgenoten heeft er een liedje van gemaakt;

‘Een pelgrimslied van David.
Ik was blij toen de mensen tegen me zeiden: “Laten we naar het huis van de Heer gaan.”
Nu staan we in je poorten, Jeruzalem.
Jeruzalem, stevig gebouwde stad, naar jou komen de stammen van Israël, de stammen van de Heer, om de Heer in zijn heiligdom te prijzen. Hier regeert de koning uit de familie van David, hier spreekt hij recht over het volk.
Bid om vrede voor Jeruzalem. Jeruzalem, ik wens je vrede toe, en vrede voor de mensen die van jou houden. Ik wens je vrede toe binnen je muren, en welvaart voor de mensen in je huizen.
Uit liefde voor mijn familie en vrienden wens ik je vrede toe, Jeruzalem.
Uit liefde voor het heiligdom van onze Heer God, wens ik je al het goede toe.’
‭‭PSALMEN‬ ‭122:1-9‬ ‭BB‬‬



Sprong in het diepe.

Ik hou van het Engelse woord ‘boldness.’ en van voorgangers die vrijmoedig (with boldness)zich bewust van de door God gegeven positie, het Woord met een aan roekeloosheid grenzende vrijmoedigheid preken.

Omdat ik sterk waarde hecht aan de door Jezus gegeven voorschriften voor de gemeente, lijd ik tegelijkertijd aan een kerk die met een aan roekeloosheid grenzende boldness verraad gepleegd heeft aan het bloed van Jezus.
Ik lijd aan een kerk waar zonde onder een regenboogvlag wordt geveegd en Genade als een wegwerpartikel in de berm naast het spoor van de in sneltreinvaart naar de ondergang razende trein is gegooid.
Ik lijd aan de ernstige waarschuwing trouw te blijven tot het eind, die overstemd door feest gedruis rondom het paard van Troje, schipbreuk lijdt op het strand van Patmos.
Ik lijd aan een kerk die midden in de woestijn, horend doof en ziende blind voor het Lam, danst om een stom en doof gouden kalf.
Ik lijd aan een kerk die haar oor te luisteren legt bij het sissen van de slang en de liefdevolle fluistering van Gods Geest in de wind slaat.
Ik lijd aan een kerk die een dolende wereld de vrucht van goed en kwaad als begeerlijk, zoet en sappig verkoopt, terwijl ze zelf haar tanden kapot bijt in de keiharde stenen van diezelfde vrucht.
Ik lijd aan kansels waar vanaf me een schuldgevoel over de ontbossing of wat er dan ook maar mis is met het klimaat wordt aangepraat, maar waar onderwijl het kruishout van de boom op Golgotha niet meer is dan een zilver of gouden hangertje om je nek.
Ik lijd aan luiheid te wieden op een akker waar een schat van ongekende waarde overwoekerd wordt door metershoog onkruid.

Ik lijd aan contacten die vóór corona bijzonder waardevol leken te zijn maar nu stilzwijgend of gepaard gaande met woedende mails beëindigd zijn.
Ik lijd aan de vraag zelf ooit echt gekend te zijn en of ik de ander wel ooit echt gekend heb.
Ik lijd aan de achteloosheid waarmee in kerk en maatschappij de ontmenselijking van het nieuwe normaal een goede keuze tussen twee kwaden gevonden wordt.
Ik lijd aan een wereld, waarin uit naam van naastenliefde de heilige anderhalve meter grens allang vele kilometers overschreden is

Al die tijd was ik me ook bewust van de door J.D. Farag geliefde term: ‘But God,’ en wist dat deze dingen gebeuren moeten eer Jezus ons op komt halen, maar desondanks deden al deze verliezen mijn hart ontzettend pijn.

But God…
Om de onverschrokken boldness van getrouwe voorgangers ben ik afgelopen week tot in het diepst van mijn ziel geraakt en vertroost.
Ik had deze vertroosting en bemoediging nodig.
Ik had het nodig vanuit het Woord te horen:

‘Dit moet u allereerst weten, dat er in het laatste der dagen spotters zullen komen, die naar hun eigen begeerten zullen wandelen en zeggen: Waar is de belofte van Zijn komst? Want vanaf de dag dat de vaderen ontslapen zijn, blijven alle dingen zoals vanaf het begin van de schepping.’
‭‭2 Petrus‬ ‭3:3-4‬ ‭HSV‬‬

Ondanks de zeer ernstige woorden dat covid de valse kerk aan het licht heeft gebracht, een kerk waar een dwaalleer verkondigt wordt, kerken waar het narcistische leiders alleen om hun eigen gemak te doen is en dat naam christenen te herkennen zijn aan hun spot en veronachtzaming t.a.v. van Jezus terugkomst, het heeft mijn ziel tot rust gebracht.

Heerlijk en eerlijk hoe Jezus de discipelen al aanmoedigt:

‘En als iemand u niet ontvangt en niet naar uw woorden luistert, vertrek dan uit dat huis of die stad en schud het stof van uw voeten.’
‭‭Mattheüs‬ ‭10:14‬ ‭HSV‬‬

‘En als ze u niet zullen ontvangen, vertrek dan uit die stad en schud ook het stof af van uw voeten, tot een getuigenis tegen hen.’
‭‭Lukas‬ ‭9:5‬ ‭HSV‬‬

Dit wetende schud ik het stof van mijn voeten, laat de dichte deuren van waar een andere weg gekozen is achter om, met een aan roekeloosheid grenzende boldness, opnieuw een sprong in het diepe te doen.

Eng?
Ja, doodeng!
Maar omdat ik omringd ben met een wolk van getuigen die met dezelfde boldness verzekerd waren dat nog dood nog leven mij zal kunnen scheiden van de liefde van Christus, waag ik het erop!
Spring je mee?

John MacArthur: Christus bediening aan de gemeente

Jack Hibbs : De gelijkenis van de 10 maagden



Het zout der aarde.

Vanaf het moment dat de slang Adam en Eva verleidt de vrucht van de boom van kennis goed/kwaad te eten, is het bederf van de schepping ingezet.
Niet lang daarna vindt de eerste moord plaats, Ezau doodt zijn jongere broer Abel.

Vier millennia later later vindt de meest afschuwelijke broedermoord plaats in het doden van Jezus, de Zoon van God.
In plaats van dat zijn eigen volk Hem als de lang verwachte Messias herkende, spijkerde dat volk Hem aan een boom, het kruis van Golgotha.

Maar Hallelujah, Hij stond op uit het graf en liet het oordeel over het eten van de boom van kennis goed/kwaad achter in het graf.
In Zijn smadelijke dood en glorieuze opstanding vermorzelde Hij de kop van de slang die Eva zondigen deed, en ontwapende daarmee de tegenstander van God, Satan, de vader der leugen en aanklager van de beginne.
In Jezus, de boom des Levens, is voor ieder die Hem als Verlosser aangenomen heeft, het oordeel de bek gesnoerd.

Tijdens Jezus’ meest geciteerde toespraak, de bergrede, sprak Hij na de zaligsprekingen de volgende woorden:

‘U bent het zout van de aarde; maar als het zout zijn smaak verloren heeft, waarmee zal het gezouten worden?

Het deugt nergens meer voor dan om weggeworpen en door de mensen vertrapt te worden.

U bent het licht van de wereld.

Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen zijn.

En ook steekt men geen lamp aan en zet die onder de korenmaat, maar op de standaard, en hij schijnt voor allen die in het huis zijn.

Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.’

Mattheüs 5:13-16 HSV

https://bible.com/bible/1990/mat.5.13-16.HSV

Als Het Licht van de wereld zegt Hij dus dat wie in Hem is, zelf ook het licht van de wereld is.

Dat betekent dat daar waar kinderen van God verschijnen het licht het donker laat verdwijnen en dat wat duisternis is aan de kaak wordt gesteld.
Ook zegt Hij dat we in Hem het zout der aarde zijn, zout dat het bederf van die aarde tegen gaat.
Zout dat het verzoenend offer van Jezus laat doorwerken op deze aarde waardoor het oordeel over de zonde wordt afgewend.

Maar…
Als we om ons heen kijken kunnen we niet ontkennen dat het op aarde nog nooit zo donker geweest is.
Door radeloze wanhoop en angst voor de dood is het op de complete wereld wanorde en chaos.
Corruptie en geweld vieren hoogtij en zijn allang niet meer te beteugelen.
Zonde in de vorm van zedeloze ongerechtigheid en moord is bij wet gelegaliseerd en degene wie nog de moed heeft zonde zonde te noemen, wordt zelf gevangen genomen en bestraft.

Waar verlicht de kerk, de plek waarvan Jezus zegt het Licht van de wereld te zijn, de inktzwarte duisternis waarin die wereld vandaag doolt?
Waar is het Lichaam van Christus, de gemeente, om als het zout der aarde het bederf tegen te houden?

Jammergenoeg is het als in de dagen van Jezus wandeling op aarde, de kerk die haar lamp onder de korenmaat heeft gezet, en het kostbaar zout door wereldgelijkvormigheid krachteloos heeft gemaakt.
Ondanks de duidelijk waarneembaar desastreuze gevolgen, is het vooral de kerk die de opbouw van het satanische koninkrijk waarover Openbaring spreekt, aan het faciliteren is.

In plaats van dat de kerk tegenover een heilig God zonde en schuld belijdt, heeft ze juichend het paard van Troje binnengehaald.
Als het volk Israël in de woestijn danst ze om het gouden kalf, en wordt ieder die uitnodigt te dansen rond de Ark van het Verbond uitgelachen en bespot.

Niet voor niets zegt 1 Petrus 4:17 dat het oordeel begint bij het huis van God.

2 Timotheüs 3 zegt dat de mensen in de laatste dagen een schijn van godsvrucht zullen hebben maar meer liefhebbers van en vleselijke verlangens zijn, dan liefhebbers van God.

Tijdens de Corona- crisis, of wellicht wel daardoor, is aan het licht gekomen waar en hoe de kerk helemaal niet bezig is haar Heer uit de hemel te verwachten.
Onder een kleed van misplaatste naastenliefde, is het de kerk die in haar laffe onderdanigheid aan een goddeloze overheid, deze goddeloze overheid zelf in stand houdt.
Een overheid, die het getrouwe christenen steeds moeilijker maakt openlijk God te dienen.
Een regering die in navolging van de godsdienstige leiders van destijds, predikers van het heerlijk Evangelie gevangen zet en gelovigen dwingt in het geheim samen te komen.
Niet alleen in China en Noord Korea, maar gewoon in het vrije Westen!

Alhoewel Jezus de kerk beloofde Licht van de wereld te zijn, heult ze mee met de makers van het ‘reddend’ vaccin, in plaats van Jezus voorschrift ten opzichte van de zieken op te volgen.

Door het eten van de boom van kennis goed/kwaad, neemt niet
alleen in de wereld maar ook onder kerkmensen de onvrede, woede en verongelijktheid naar niet gevaccineerde mensen zeer snel toe.
Zelfs zo openlijk en onbeschaamd, dat het ongestraft op tv en andere media wordt uitgeschreeuwd: ‘die weigeraars, dat zijn onze moordenaars…🔥

Hoe lang nog blijft de kerk zwijgen?
Hoe lang nog eer medebroeders en zusters mee gaan doen met de op handen zijnde wraakacties tegen de ongevaccineerden?
Hoe lang nog eer ‘die gehate weigeraars’ door kerkmensen opgebracht en voor het sanhedrin van vandaag worden gedaagd!

Tenzij de kerk op de knieën gaat en schuld belijdt over het volgen van een leugenachtige overheid die arrogant en hoogmoedig een beetje voor God aan het spelen is, duurt dat niet meer zo heel lang.
Wie de rode vlaggen op social media en in de nieuwsbulletins niet opmerkt is stekeblind voor dit gevaar.

Bid toch dat de kerk zich bekeert van haar afvalligheid en verraad ten opzichte van Jezus Christus, de gekruisigd en opgestane Heer.
Bid dat de boom van kennis goed/kwaad in ons midden wordt uitgeroeid en de gemeente zich laat voeden door de enig betrouwbare boom des Levens; Jezus, de Zoon van de levende God.
Bid om helder licht en smakelijk zout…

De catacomben en de voedselbank.

Gedreven door verlangen naar een kerk zoals de eerste gemeente, waar onder het krachtig getuigenis van de opgestane Heer, iedere dag gelovigen werden toegevoegd, schreef ik in juni 2019 over mijn ervaring kerk/voedselbank.
In feite deelde ik in mijn blog pijn over gemis, niet zozeer van goed eten en daarom dankjewel moeten zeggen voor minder, maar vooral over gemis van het getuigenis van de opgestane Heer.
Er is me vaak gezegd dat verlangen naar hoe het in de eerste gemeente was, een utopie is, dromen over iets dat simpelweg niet mogelijk is.
Het komt me nog steeds over als, hoewel de schatkamers wijd open staan, ik dankjewel moet zeggen voor minder of goed genoeg.

We zijn bijna 2 jaar verder en mijn hemel, sinds vorig jaar leven we in een compleet andere wereld waarin het ondenkbaar geworden is opgepropt tussen hoofdzakelijk onzichtbaar achter boerka gesluierde medemensen te wachten op je beurt bij de voedselbank.

Ondanks dat, of liever gezegd, mede daarom, droom ik meer dan ooit van zo’n kerk, een gemeenschap waarin de gekruisigd en opgestane Heer Jezus Christus centraal staat.
Een Handelingen 4 kerk, waarin de onderlinge liefde zoals beschreven in psalm 133 niet alleen bezongen maar geleeft én beleeft wordt.

Pas de laatste tijd realiseer ik me dat er nogal wat concequenties kleven aan lid zijn van zo’n kerk.
De geschiedenis leert immers ook dat het krachtig getuigenis van de opgestane Heer vooral bij de godsdienstleraars van de gevestigde kerk irritatie opwekt.
Een ergernis die aan het begin van de kerkgeschiedenis uitmondde in vervolging van Jezus’ dood en opstanding belijdende christenen.

Tijdens een rondleiding in nagemaakte catacomben, ondergrondse gangen waarin gekovigen uit de eerste eeuw niet alleen hun overledenen begroeven, maar ook hun samenkomsten vierden, proefde ik een fractie van de ernst van deze vervolging.
Tot die tijd had ik daar een nogal geromantiseerde voorstelling van.
Maar de gids verhaalde een heel andere werkelijkheid: groot en klein stond met de voeten in de modder en het lijkvocht van hun in nissen begraven doden.
En toch, de lieflijke geur en de kracht van het Evangelie oversteeg de stank van ontbinding en verlichtte de ondergrondse duisternis.
Mede door de vervolging
verspreide het Goede Nieuws zich over heel de wereld en doorboorde eeuwen later mijn eigen hart.

Maar vervolging, nee ik weet niet wat dat is.
Mijn bed staat immers niet ergens ver weg in China, Noord Korea of één van de streng Islamitische landen waar vervolging van christenen aan de orde van de dag is?

Vandaag las ik mijn blog over de voedselbank nog eens door.
Zoals gezegd, de wereld is verandert, de regels en voorschriften voor toegang tot de voedselbank ook.
Maar heeft het krachtig getuigenis van de opgestane Jezus, de kerk uitdeler van het brood des levens gemaakt?
Staan de deuren wijd open voor de wereld in nood?
Is de kerk bereid om omwille van dat krachtig getuigenis vervolging te riskeren?

Is het niet juist omdat er allang geen getuigenis van de kerk meer uitgaat, deze ook geen vervolging te verwachten heeft?
In de afgelopen decennia is de overheid onderdanig immers compromis op compromis gesloten, dus wat zou er te vrezen zijn?

Anders is het wanneer je als eenling nog vragen durft stellen.
Vragen die gebaseerd zijn op die ene vraag: ‘hoe staat het met het getuigenis van de opgestane Heer?’
Dat deze vraag fnuikend en gemener dan ooit uitsluiting door de gevestigde orde betekent, ondervinden individuele christenen (nu nog) in het klein.
In het groot ondervindt een hele kerkgemeenschap als Grace Life Church in Canada dat, waar de overheid gebood in het duister van de nacht een driedubbel hek om het gebouw te plaatsen en zo gelovigen de toegang te beletten.
Een kerk in het vrije westen die ‘ondergronds’ moet gaan!
De tekenen wijzen er op dat dit soort maatregelen tot het nieuwe normaal gaan behoren ook, (of vooral) in de kerk.

Je kunt je afvragen wat voor geheim daar dan bedekt moet blijven?
Wel, het krachtig getuigenis van het verbroken Lichaam en verlossend Bloed van onze Here Jezus Christus!
Alsof een door de machten van de duisternis aangedreven overheid deze hemelse kracht aan banden leggen kan!

Ze hebben zeker nog nooit gehoord van een weg door de Rode Zee, vuur uit de hemel op de berg Karmel en het van boven naar beneden gescheurde gordijn voor het Heilige de Heiligen.

Het is aan God te danken dat er net als in de tijd van Elia, nog steeds een grote menigte verzameld is rond de Ark des Verbonds, de enig en ware gekruisigd en opgestane Heer Jezus Christus.
Het voorhangsel is gescheurd, wees welkom, belijdt uw zonden, eet van het brood des Levens en drink uit de beker der dankzegging.
Leef!



Liefde, vrijheid, geen dictatuur.

Liefde, vrijheid, geen dictatuur.

Vanaf dag één heb ik niet gelooft in de dramatiek waarmee ons vorig jaar het virus werd voorgesteld en heb me daarom ook nooit bang laten maken.
Ik beweer daarmee niet dat het niet bestaat, maar ben er van overtuigd dat het een middel was en is de wereld bevolking angst aan te jagen en zodoende onder controle te krijgen.
Betere vijand dan een onzichtbare vijand kun je niet bedenken en het overgrote deel van de wereld heeft het als waarheid aangenomen.

Angst maakt mensen blind voor de werkelijkheid, het verlamd en maakt dat men degene die bewust deze angst aanjaagt, lijdzaam gehoorzaamt.
Zij zijn als het ware meester over je gedrag en denken geworden waardoor je willoos de meest idiote opdrachten uitvoert.
Het maakt ook dat men niet meer op het idee komt zelf onderzoek te doen, met als gevolg dat de meest doorzichtige leugens klakkeloos voor waar aangenomen worden.
Bovendien zorgt deze angst en lijdzaamheid ervoor dat degene die nog wel in staat zijn waarheid van leugen te onderscheiden, als de vijand worden aangemerkt.

Het mondkapje is daarvan een goed voorbeeld; s’avonds vertelde men op tv dat het mondkapje tegen welk virus dan ook geen enkele bescherming biedt en alleen maar schijnveiligheid geeft.
Slim en sluw zei men er natuurlijk niet bij dat het mondkapje een proef is het volk te testen op gehoorzaamheid.

De list slaagde want tot mijn afschuw zag ik de volgende dag mensen met mondkapjes lopen! Alsof het een nieuwe modetrend is, ontstond spontaan een competitie om wie het mooiste en best zittend mondkapje naaien kan, waarop
menig vlijtig Liesje op Facebook trots een eigen gemaakt mondkapje van hetzelfde stofje als de rest van de outfit toonde.

Zonder na te denken heeft men zich geconformeerd met de leugen en heeft men zich willoos monddood laten maken, waarop het vervolgens heel gemakkelijk geworden is de weigeraars als de meest gevaarlijke bron van besmetting af te schilderen, mensonterende vernederingen te laten ondergaan en buiten te sluiten.
Onder de slogan: ‘we doen het voor de ander,’ en zoals de kerk zegt; ‘uit naastenliefde,’ sluit men de meest kwetsbare mensen op, of nog medogenlozer, laat men vaders, moeders, opa’s en oma’s alleen dood gaan.

Dat het nooit om een virus is gegaan is me gisteren nog pijnlijker dan daarvoor bewezen.
Ondanks, of meer nog, dankzij de verschrikkelijke beelden op het Malieveld van vorige week, was ik gisteren op het Museumplein in Amsterdam voor een vreedzaam samenzijn van ‘complotwappies.’
Vreedzaam, dat vooral, want het is vanaf het begin van deze demonstraties nooit de bedoeling geweest geweld te gebruiken.
Integendeel!
Ik hoef het verloop van de demonstratie niet te verhalen, er zijn gelukkig genoeg foto’s en verslagen van medestrijders op Facebook e.d. geplaatst.

Waar het me om gaat is dat ik ontdaan thuisgekomen ben, bezeerd tot in het diepst van mijn ziel.
Omdat wat ik al wist, maar tegen beter weten in steeds hoop dat het niet waar is en liever geloof dat ik mezelf wat wijs maak, we zijn, ik ben in een dictatuur belandt.

Het is dezelfde ervaring, dezelfde verbijstering en ongeloof als die ik beleefde in mijn huwelijk met een psychopaat.
Iedere keer dacht en hoopte ik dat het niet erger kon, waarna het vorige incident verbleekte bij een volgend nog schokkender voorval.
Omdat wat ik voor mijn eigen ogen zag gebeuren een niet te bevatten smerigheid was, kwam ik terecht in een soort niemandsland waar de scheiding waarheid/leugen steeds meer vervaagde.
Een doolhof waarvan de uitgang steeds weer verlegd werd, typisch het spel van een roofdier met zijn prooi.

Datzelfde ervaar ik sinds de eerste lockdown waarna ik er na gisteren nog meer op gewezen ben dat ik in een land leef waar me verboden is zelf na te denken, mijn mond open te doen, te gaan en staan waar ik zelf wil en zelf te beslissen of ik wel of niet ergens iets van vind.
In een jaar tijd is waarheid geworden waar de complotwappies al veel eerder voor waarschuwden, we leven in wat allang geen samenleving meer genoemd kan worden maar in een door machtswellustelingen gecontroleerd systeem.
Deze machten bedienen zich van exact dezelfde tactiek, retoriek en mechanismes als die waarmee ik in een huwelijk met een foute man onder de duim gehouden werd.
Het fnuikende van deze tactiek is dat de bedienaar daarvan de kunst verstaat je te laten geloven dat het je eigen schuld is wanneer het mis gaat.
Hoezeer je ook je best hebt gedaan te gehoorzamen, het is nooit goed genoeg dus zet je bij straf nog een tandje bij.

Zien we dat nu niet precies gebeuren in de maatschappij?
Neem b.v. weer het mondkapje, steeds meer gehoorzame burgers zijn zelfs bereid niet met 1 maar met 2 van die vieze lapjes hun neus en mond te bedekken en behandelen de weigeraars nog meer dan daarvoor als de vijand.

Omdat ik christen ben geloof ik in een waarheid achter de waarheid dat we voorgelogen worden.
Niet alleen zijn in een jaar tijd allerlei complotten de theorie van alle dag gebleken, de eindtijd waarover de Bijbel spreekt is meer een jaar geleden de werkelijkheid van vandaag.
Als kind van de enige ware God geloof ik daarom ook dat de duivel bestaat.
Zoals God Vader is van degene die van zichzelf getuigd dé Weg, dé Waarheid en hét Leven te zijn, Jezus Christus, de gekruisigd en opgestane Heer, zo is de duivel , Satan de vader van de leugen.
Als tegenstander van God en mensen, gebruikt hij zijn enige en uiterst geniepige list, misleiding d.m.v. een leugen die bijna op waarheid lijkt, de wereld in complete chaos te storten.
Het is hij aan wie die de machtigen der aarde hun ziel hebben verkocht waarop zij op hun beurt regeringsleiders als loopjongetjes van het kwaad hebben ingezet.

Omdat wat ik geloof gebaseerd is op waar de profeten, de apostelen en mijn Heer en Heiland, Jezus over geprofiteerd hebben, geloof ik, dat niet Satan, maar God de touwtjes in handen heeft.
Het geeft me rust in mijn ziel te weten dat Hij een plan A heeft en niet nog een plan B achter de hand houdt voor het geval plan A mislukt.
Wat Hij beloofd doet Hij, zonder dat Hij iets achter houdt mocht ik niet braaf en gehoorzaam zijn wetten opvolgen.
Ik kan dat ook helemaal niet, het is onmogelijk.
Maar halleluja, daar ligt meteen het antwoord, wat voor mij onmogelijk is, is bij God mogelijk.
In Zijn Zoon Jezus Christus ben ik vrijgekocht van iedere ongehoorzaamheid en straf, niemand kan mij nog scheiden van Zijn liefde.

Ik bid dat iedereen die in liefde opkomt voor de waarheid, díe Liefde ontdekken gaat!
Ik bid dat de dienaren van de wet, die ook alleen maar uit angst de buitenproportionele bevelen opvolgen, hun knieën buigen voor de enige echte Koning, Jezus.
Aan welke kant van de linie we ook staan, in Hem alleen ligt de oplossing van alle onrecht en chaos, Hij ís de oplossing!
Hij komt en zal komen om alles wat krom is recht te maken.
Alleen Hij is bij machte om het verlangen naar Liefde, Vrijheid en geen Dictatuur in vervulling te laten gaan.
Hij ís Liefde,
Hij ís Vrijheid.
In Zijn koninkrijk is geen ruimte voor dictatuur.

Ik zie uit!



Nu zijt wellekome Bill of nu zijt wellekome Jezus?

‘Nu zijt wellecome’ zingt een oud Kerstlied.
Waar deze tekst aan ontleend is ontgaat me een beetje.
Alhoewel ook toen alle tekenen erop wezen dat er een invasie vanuit de hemel had plaatsgevonden, waren het alleen een paar arme herders die op kraamvisite gingen.
Zelfs toen een ster duidelijk de plek van de geboorte van de Messias aanwees, was het een stel buitenlanders die de moeite namen een verre reis aan te vangen om dit Kind te aanbidden.
Zowel de koning als de kerk wilden de Redder van de wereld ombrengen!
Hoezo, ‘Nú zijt wellecome!’
Zit de in nood en radeloos dolende wereld te wachten op Jezus?
Hoe zouden ze de weg ernaar toe moeten vinden, wanneer zelfs de kerk opgehouden is Kerstfeest te vieren laat staan uit te barsten in een welkomst lied ter ere van dit Kind?

Wie ziet er nog uit naar The Great Reset van onze Bruidegom, de Koning der Koningen?
Of wachten we met smart op het vaccin waarna we weer terug kunnen naar ‘normaal?’
Gezien de dank voor het prikje ben ik bang dat het dat laatste is.

Nu zijt wellekome Bill of Nu zijt wellekome Jezus?



Klaar om te vertrekken.

Vanmorgen liet iemand me één van de spotprenten zien over Donald Trump.
Schaterlachend en overtuigd mij een plezier te doen toonde mijn medechristen me Trump als dwarse kleuter die weigerde de crèche te verlaten.
Ik vroeg hem: ‘wanneer je zelf mee doet aan een verkiezing en je weet zeker dat er fraude is gepleegd, wat zou jij dan doen?’
Omdat ik in zijn ogen toch al een complotdenker ben, ben ik, zo verwoorde hij dat, nog gekker en dieper gezonken dan dat hij eerder al dacht.

Ach, die uitspraak doet me weinig en dit blog schrijf ik ook niet om Trump te verdedigen.
Wat schrijnt is het feit dat de hele wereld door misleiding in verwarring is.
Ik hoor maar weinig mensen iets echt inhoudelijks zeggen, of dat nou vóór of tegen iets of iemand is.
Haast iedereen die je vraagt of men zelf onderzoek heeft gedaan, antwoord ontkennend, maar praat gewoon na wat anderen zeggen.

De situatie rond de verkiezingen in Amerika is daar een goed voorbeeld van.
De media werkt hier driftig aan mee,
en vermeldt haast alleen nog maar eenzijdig nieuws.
Google, Facebook en Twitter verwijdert wat zij vinden wat we niet weten mogen en zorgen er daarmee voor dat het echte nieuws steeds meer onvindbaar is.
Niet alleen dat, degene die nog wel zelf nadenken en op onderzoek uitgaan naar wat waar of niet waar is, worden belachelijk gemaakt en zelfs al als potentiële terroristen aangemerkt.

Gelukkig heb ik de krant, de nieuwsbulletins en Google niet nodig, ik heb de Bijbel, het Woord van God.
Daarin staat precies beschreven dat wat ik vandaag meemaak al in het Paradijs begonnen is.
Het verontrust mij zeker hoe de wereld verandert is, ik vind het erg eng, maar houd vast aan wat God erover gezegd heeft.
Satan heeft allang verloren, daarom is wat ik zie en meemaak, hoe een mug net doet alsof hij een leeuw is.
Zijn tactiek van de zwarte aarde zal nog onnoemelijk veel leed brengen, maar eer dat gebeurt, zullen er twee trompetten klinken, de eerste om degene die in Jezus ontslapen zijn op te halen, de tweede om de levenden tot zich te trekken.
Dat is wat Jezus me belooft heeft, iedereen die van Hem is Hem zal Hem in de lucht tegemoet gaan!
Ik ben van Hem, dus ik ben er bij.

Heb ik dat aan mezelf te danken?
Zijn het mijn eigen goede werken, of mijn ijver voor de kerk waarom ik verdiend heb dat Hij me ophaalt?
Welnee, ik ben een zondig mens en de Bijbel zegt dat er niemand is die goed doet en het loon van de zonde de dood is.
Mijn eigen worstelen een ticket voor dit reisje te verdienen is niet meer dan de vieze doeken van een vrouw die ongesteld is.
Jezus, de Messias, de Zoon van God en mensen, de gekruisigd en opgestane Heer, Hij heeft mijn schuld betaald en zette er met zijn eigen bloed een handtekening onder.
Mijn paspoort is getekend door Hem, mijn Verlosser die eeuwig leeft en ik met Hem!

Is jouw schuld ook al betaald door het Lam dat aan het kruis op Golgotha is geslacht voor de zonde der wereld?
Zijn jouw goede werken meegekruisigd en met Jezus mee begraven in het graf?
Is jouw paspoort getekend met het bloed van Hem, de Levende Heer van hemel en aarde?
Bemoedig elkaar dan met de woorden van onze opgestane Heer en Heiland;
‘Zie ik kom spoedig!’


Jeruzalem, de stad Davids.

Op 6-12-2017 erkende president Donald Trump Jeruzalem als hoofdstad van Israël en beloofde de Amerikaanse Ambassade van Tel-Aviv naar Jeruzalem te verhuizen.

Dit besluit werd niet overal met gejuich ontvangen; de moslimwereld bestempelde het zelfs als een oorlogsverklaring aan de Islam.
Persoonlijk zag ik het als het uitkomen van een profetie maar
kwam ik er al snel achter dat Jeruzalem ook onder gelovigen een splijtzwam is, een steen des aanstoots, zoals de Bijbel dat zelf verwoord.
In één of andere rondvraag om gebedspunten stelde ik destijds voor, God te danken voor dit historische feit in de geschiedenis en Israël en Donald Trump te zegenen met de vrede van Jezus.

Als door een wesp gestoken ontaarde de reactie op mijn vraag in een felle discussie en gedragsanalyse van Trump en riep men mij persoonlijk ter verantwoording over het Palestijns Israëlisch conflict.
Mijn enige reactie was: ‘De Heer beloofd al aan Abraham, ‘wie u zegent zal ik zegenen, wie u vervloekt zal ik vervloeken.’
Jammer genoeg was deze uitspraak nog meer olie op het vuur van haat en tweespalt onder gelovigen om het uitverkoren volk van God.

Het is een voorbeeld van wat zich op wereldniveau afspeelt, zowel in de seculiere wereld als in de kerk wereldwijd.
Maar gelukkig, ondanks dat een groot deel zichzelf de zegen onthoudt in het veronachtzamen het volk en land Israël te zegenen, de Here God laat zich niet weerhouden de beloftes aan Abraham, Isaac en Jacob te vervullen.

Ook vandaag de dag is er onder gelovigen en niet gelovigen nog weinig verandert in de harde houding tegenover Gods volk.
Ik vraag me daarom wel eens af of dit te maken heeft met het afwijzen van de zegen en daarom automatisch de vloek over zichzelf afroepen.
In ieder geval hoef je in een gesprek alleen maar de naam Israël of Tump te noemen en een mini-oorlogje is geboren.

Zo ook één van de afgelopen dagen.
In aanloop naar de komende Amerikaanse presidentsverkiezingen belandde ik in een discussie over Trump.
Zoals in de msm alles wat Trump zegt bij voorbaat al belachelijk wordt gemaakt, zo proefde ik ook nu een hoog gna-gna gehalte.
Allereerst om het feit dat hij ‘het’ ook gehad heeft en hoe het komt dat hij al na 2 weken weer beter was.
Ja ja, het zal allemaal wel.

Ik hoef zijn onbesuisd gedrag gelukkig niet te verdedigen en begrijp heel goed dat hij het op een bepaalde manier zelf ook wel uitlokt niet serieus genomen te worden.

Tegelijkertijd ben ik er van overtuigd dat hij mede door deze karaktertrekken juist nu, in deze tijd door God is aangesteld president van het machtigste land van de wereld te zijn.
Zoals om hem zelf gelachen wordt, zo lacht híj om de spot en hoon van zijn tegenstanders, hij slaapt er volgens mij geen nacht minder om.

Ik bracht in dat het niet erg eerlijk tegenover Trump is dat de vooringenomen mening over hem, hem al bij voorbaat de kans ontneemt zich als goed president te bewijzen.
De vraag kwam wat hij dan wel voor goeds gedaan heeft?

Ik haalde aan dat ik het als christen treffend vind dat Trump als eerste staatshoofd in de geschiedenis Jeruzalem als hoofdstad van Israël heeft erkent en andere landen opgeroepen heeft dat ook te doen.
En dat het een bijzonder feit is dat we in deze tijd het uitkomen van veel Bijbelse profetieën over Israël meemaken en ik daarom geloof dat Trump een instrument in Gods handen is het plan met Zijn volk te voltrekken.
Het is daarom niet belangrijk of ik nou vóór of tegen Trump ben, het is ook niet belangrijk wat ík van Israël vind, ik ook geloof gewoon in de God van Israël…

Jammer dat het in zulke gesprekken met name kerkmensen zijn die over Trump gaan sneren.
Hij kan immers nooit een echte christen zijn, ‘kijk naar eens naar dit en weet je wel dat…?’

Maar stel je eens voor dat David president van Amerika was.
Die overloper naar de vijand en aansteller tegenover de Filistijnse koning.
Of weet je nog dat hij ordinair en koning onwaardig door de straten van Jeruzalem danste?
Tussen het gewone volk en nog wel in zijn ondergoed!
En moet je horen; voor de Heilige Ark uit!
En wat denk je er dan van dat hij met de vrouw van een ander neukte?
Oh, nog erger, hij liet de man van die vrouw zelfs vermoorden!
En dan zijn gezin en huishouden; een asociale ongeordende chaos waar we vandaag de Kinderbescherming op af zouden sturen!

Tja…
En toch schaamde God zich niet hem Zijn vriend te noemen.
Hoe dan?
Doordat eens de Zoon van diezelfde David aan het kruis genageld zou worden.
Kapot geranseld, naakt en door het kerkvolk en haar leiders buiten geworpen, sloot men de poort van Jeruzalem toe voor degene die al vanaf de schepping Koning der Koningen en Heer der Heren is over hemel en aarde.

Dezelfde gekruisigd en opgestane Zoon van God en Zoon van mensen heeft mijn toekomst bepaald.
Deze gebeurtenis, 2000 jaar geleden, is de reden waarom ik met spanning en verwachting de gebeurtenissen in het Midden-Oosten volg.
Omdat elke al duizenden jaren geleden uitgesproken profetie over Israël en de wereld vandaag in sneltreinvaart aan het uitkomen is volg ik met meer dan grote verwachting het nieuws over Trump en het Midden-Oosten.

Omdat Jezus me aanmoedigt acht te slaan op het bloeien van de Vijgenboom, het symbool van Israël, hef ik mijn hoofd omhoog naar de hemel.
Van daaruit verwacht ik Hem mij tot zich te trekken waarna ik voor altijd bij Hem mag zijn.
Hij heeft het beloofd en zal het ook doen!

Eens zal Hij Jeruzalem als stad van de eeuwige vrede in ere herstellen.
Samen met de vele anderen wiens klederen gewassen zijn het bloed van Jezus, mag ik daar vrij in en uit gaan, de 12 paarlen poorten staan immers altijd open?
Er zal geen zon en maan meer zijn want Jezus is het Licht en in Hem mag ik licht zijn.

Wat een heerlijk vooruitzicht!
Iedere vervulde profetie brengt me dichter bij die glorieuze eeuwigheid.
Het is daarom dat ik Israël zegen met Vrede en bid om moed, kracht en bescherming voor de president van Amerika, Donald Trump, een gewoon mens als u en ik…


%d bloggers liken dit: