Na een periode waarin ik ettelijke wattenstaafjes in m’n neus gestoken heb met evenzoveel positief als negatieve testen als resultaat en m’n mouwen heb opgestroopt om me lek te laten prikken, kan ik gelukkig weer ongehinderd lucht happen.
M’n eigen uitlaatgassen inademen maakte me soms flink duizelig, maar omdat ik van allerlei leuke stofjes de meest creatieve mondkapjes ontwierp, was ook dat goed te verdragen.
Mijn frutsel werk was op een gegeven moment zó populair dat ik er zelfs nog een leuk handeltje aan overhield.
Vooral die met een pakkende leus als; ‘Jezus Overwinnaar’ en de exemplaren van regenboog stof, gingen als warme broodjes over de veilige afstand toonbank.
Kijk, deed ik ook nog iets aan Evangeliesatie en Social Justice!Me vol laten spuiten met een onbekend, maar volgens de arts beschermend goedje, deed ik natuurlijk puur en alleen uit liefde voor de medemens, net zoals het offer m’n hersenen van minder zuurstof te voorzien.
Het is daarom meer dan logisch dat de welverdiende QRcode toegang verschafte tot plekken waar Wappies niet welkom waren, zoals bv terrasjes en de in december georganiseerde Kerstmarkten.
Dat al dit soort vermaak, waaronder ook vakanties met het vliegtuig verboden terrein waren voor vaccin weigeraars, gaf me dan ook een enorm gevoel van veiligheid.
Ìk hoefde m’n geplande vakanties naar het warme zuiden tenminste niet te annuleren, een heerlijk vooruitzicht dat me de noodzakelijke lockdowns door hielp, ik wist immers dat het voor een goed doel was!Nee, wat dat betreft vond ik de afgelopen crisis rondom het virus, best wel een leerzame tijd!
Ik leerde oude vrijheden op geven en nieuwe vrijheden omarmen.
Neem bv. de zondagse kerkgang…
Dat is nou typisch iets waarvan ik vroeger dacht niet zonder te kunnen, maar het tegendeel is waar gebleken.
Zonder het virus was ik nooit op het idee gekomen dat huiskerk veel leuker en relaxter is dan op m’n enige vrije dag alsnog vroeg op te moeten staan.
Bovendien hoef ik me nu niet meer eerst op te doffen, hangend in m’n eigen bank ben ik tegenwoordig zelf kerk!
De ontdekking van de privé pyamakerk kun je wat mij betreft gerust een openbaring noemen!Tja, dat nu het weer mag, dominee er vanuit ging ons allemaal in zijn houten banken terug te zien, dat snap ik wel.
Maar wat ik niet zo goed begrijp is dat hij er eerst helemaal achter stond tegen een lege kerk te preken, en nu zijn hoofd breekt over hoe het volk weer onder zijn gehoor te krijgen.
Bovendien wordt ook van mij verwacht een goede reden te bedenken hoe me uit m’n eigen veel comfortabeler bank dan die in de kerk te krijgen.
Als de kerkenraad nou gewoon de deuren open gehouden had, had niemand verder een haan horen kraaien immers…
Ik vind het wel best zo!
Maar even serieus en alle gekheid op een stokje;
Onze voorgangers klagen steen en been over de lege kerken en dientengevolge de diakenen over lege collecte zakken.
Deze klacht is natuurlijk terecht.
Hoe mooi zou het zijn om op zondag daar te zijn waar het vrome volk rondom Woord en Sacrament vergadert.
Op de vraag van voorgangers hoe kerkgang weer aantrekkelijk te maken, is de ideeën bus inmiddels volgepropt.
Goed bedoeld, daar twijfel ik niet aan.
Één van de suggesties is, kerkleden persoonlijk benaderen, een tip die me het meest aanspreekt.
Daar plaats ik dan meteen een kanttekening.
Bij mij rijst namelijk de vraag of dominee en zijn Kerkraadsleden echt geïnteresseerd zijn in het waarom van kerkverlating?
Het schrijnt me in het hart dat haast niemand van de hierboven, ietwat cynisch beschreven kerkleden( dominee en kerkenraad incluis) echt wil horen waarom op zondag de banken leeg blijven.
Ik ben ervan overtuigd dat een groot deel van de broeders en zusters die verstek laten van, niets liever wil dan op zondag gewoon naar de kerk gaan.
Het zijn juist deze leden die onder tranen zouden willen zingen; ‘kom ga met ons en doe als wij!’
De reden waarom ze thuis blijven is niet het gemak van eigen pyamakerk, integendeel.
Het is de pijn van gemis in de kerkbank.
Pijn van tijdens de crisis alleen gelaten te zijn.
Pijn van geminacht en buitengesloten worden wanneer men ter verantwoording geroepen werd over vaccin weigering.
Pijn van weggehoond worden in het verlangen het over Jezus spoedige wederkomst te hebben.
Pijn van gemis aan prediking vanuit de Bijbelse eindtijd profetieën.
Pijn van het gemak waarmee met name seksuele zonde goed gepraat wordt.
Het is daarom dat ik geloof dat er maar één remedie is de kerk weer vol te krijgen: schuld belijden over de dwaling van afgelopen jaren!
Verootmoediging naar de God en Vader van onze Here Jezus Christus die toen Hij op aarde wandelde Zich al afvroeg: ‘zal Ik nog geloof vinden?’
Wanneer de kerk diep door de knieën gaat voor Degeen Die aan de deur klopt, verlangend open gedaan te worden om het brood te breken en samen maaltijd te houden, dan kunnen volgens mij alle andere creatieve ideeën de prullenbak in.
Dan gaan wij op tot Gods altaren,
Tot God onze God, de bron van vreugd.
Dan zullen wij juichend stem en snaren,
Ten roem van Zijne goedheid paren.
Die na kortstondig ongeneugd,
Ons eindeloos verheugt!
Hoenderhokje 